شعار سال: همزمان با نزدیک شدن به زمان مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا و احتمال زیاد شکست ترامپ، رسانه‌های آمریکایی به نقل از منابع وزارت دفاع آمریکا گزارش داده‌اند: مارک اسپر نامه استعفای خود را برای ارائه به ترامپ آماده کرده است.

ان بی سی نیوز این خبر را اعلام کرد و افزود: مارک اسپر از سه ماه پیش قصد داشت از کار خود به دلیل اختلاف با ترامپ درباره حذف نام رهبران کنفدراسیون به ویژه پس از جنبش اعتراضی "جان سیاهان مهم است" کناره‌گیری کند. خبر استعفای اسپر اگر چه تکذیب شد، اما مختصات فعلی آمریکای پساانتخابات اصلا چنین تصمیمی از سوی اسپر را منتفی نمی‌کند.

حدود ۱۰ روز پیش نیز منابع نزدیک به رییس جمهوری آمریکا اعلام کرده بودند که ترامپ، فهرست بلندبالایی را شامل مدیر اف‌بی‌آی، رییس سیا و وزیر دفاع خود برای اخراج در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو آماده کرده است.

تارنمای آکسیوس روز پنجم آبان ماه جاری به نقل از دو منبع آگاه که درباره این موضوع با «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا صحبت کرده‌اند، نوشت که او توماری طولانی از نام مقامات را آماده کرده تا در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۳ نوامبر آن‌ها را اخراج کند.

به گفته این منابع، «کریستوفر رِی» مدیر اداره تحقیقات فدرال (اف‌بی‌آی)، «جینا هاسپل» رییس آژانس مرکزی اطلاعات (سیا) و «مارک اسپر» وزیر دفاع آمریکا نیز در این فهرست جزو کسانی هستند که بلافاصله پس از پیروزی ترامپ اخراج خواهند شد.

یکی از این منابع به آکسیوس گفت که مدیر اف‌بی‌آی و رییس سیا مدت‌ها است که دیگر برای ترامپ و حلقه نزدیکانش قابل اعتماد نیستند و اگر به خاطر دردسر‌های پیش از انتخابات نبود، خیلی قبل‌تر آن‌ها را اخراج کرده بودند.

خبر استعفانامه اسپر را اگرچه پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) تکذیب کرد، اما کناره گیری وزیر دفاع، کاملا محتمل و معقول است و دست بر قضا در میان فهرست طولانی حذفی‌های ترامپ، مارک اسپر به عنوان وزیر دفاع محتمل‌ترین گزینه است، زیرا وضعیت مارک اسپر، انتظارات از ارتش آمریکا و شرایط او، تفاوت‌هایی اساسی به نسبت سایر چهره‌های حذفی دارد.

اسپر ملاحظه‌ای نگران کننده درباره آینده انتخابات آمریکا و چالش‌های خطرناک پس از آن دارد. زنگ خطر برای اسپر و ژنرال‌های ارتش آمریکا ماه‌ها پیش به صدا درآمد وقتی جو بایدن رقیب دمکرات ترامپ احتمال داد رقیبش زیر بار شکست احتمالی در انتخابات ماه نوامبر نرود و برای مصادره کردن نتیجه به نفع خود تلاش کند.

مصاحبه جو بایدن با تریور نووا طنزپرداز آمریکایی از قضا اصلا بویی از طنز و شوخی در خود نداشت و بلکه بالعکس از تهدیدی بی سابقه برای امنیت ملی آمریکا سخن گفت. بایدن به نووا درباره امتناع ترامپ از پذیرفتن شکست احتمالی و امکان دخالت ارتش برای انتقال مسالمت‌آمیز قدرت گفت: کاملا مطمئنم که نیرو‌های نظامی خیلی سریع، ترامپ را برای خروج از کاخ سفید به بیرون اسکورت می‌کنند.

 

نگرانی در چهره خود بایدن نیز کاملا آشکار بود وقتی می‌گفت بعید نمی‌داند که ترامپ برای ماندن در قدرت اصرار و کشور را با مخاطره روبرو کند.

مارک اسپر وزیر دفاع آمریکا همان زمان دریافت که ورطه پساانتخاباتی آمریکا اصلا شوخی نیست.

همان زمان، کایلی مک‌انانی سخنگوی کاخ سفید در واکنش به این سخنان، اظهارات جو بایدن را "مضحک" خواند و او را به فراهم کردن زمینه برای تئوری‌های توطئه متهم کرد، اما واقعیت این است که نگرانی بایدن بیراه نبود همان طور که استعفای اسپر بیجا نیست.

آمریکا که در حال حاضر درگیرترین کشور جهان با پاندمی کرونا به شمار می‌رود ماه هاست که با تظاهرات اعتراضی شدیدی در مخالفت با نژادپرستی و رفتار خشونت‌آمیز پلیس نیر روبروست. این اعتراض‌ها پس از برخورد خشن ماموران پلیس با جورج فلوید شهروند سیاه پوست آمریکایی که به مرگ او منجر شد آغاز شد، اما اکنون ظرفیت جدیدی به اعتراضات آمریکایی‌ها افزوده می‌شود؛ پتانسیلی که گفته می‌شود آمریکا را به لبه پرتگاه جنگ داخلی کشیده است.

حالا دیگر خیلی از کسانی که از سلاح می‌ترسیدند نیز در آمریکا مسلح شده اند؛ این حرف ما نیست؛ آمار و ارقام می‌گوید.

فروش سلاح در ایالات متحده آمریکا به بالاترین میزان در تاریخ این کشور رسیده است. رکورد بی‌سابقه فروش اسلحه در آمریکا در سال ۲۰۲۰ یعنی اینکه آمریکایی‌ها برای درگیری‌های خیابانی در حال آماده شدن هستند یا دستکم به این فکر می‌کنند که در شرایط درگیری سفیدبرتر پندار‌ها با سایر گروه‌های قومی یا رقبای انتخاباتی در آمریکا چگونه می‌توانند از جان خود دفاع کنند.

شرکت تحقیقاتی «تحلیل و پیش بینی اسلحه‌های کوچک» (SAAF) با انتشار گزارشی اعلام کرد که فروش اسلحه در ایالات متحده امسال (۲۰۲۰) افزایش چشمگیری داشته است.

 

 

در این گزارش اعلام شده که در ۱۰ ماه گذشته ۱۸.۶ میلیون سلاح در کشور به فروش رسیده است.

این در حالی است که در سال ۲۰۱۹ مجموعا ۱۳.۹ میلیون سلاح و در سال ۲۰۱۸ نیز ۱۳.۸ میلیون سلاح فروخته شده بود. براساس این گزارش تنها در ماه اکتبر ۱.۹ میلیون اسلحه در کشور فروخته شده که نسبت به ماه مشابه سال گذشته ۶۵ درصد افزایش نشان می‌دهد.

یورگن براوئر، اقتصاددان ارشد این شرکت تحقیقاتی نیز در این باره اعلام کرد که در سال ۲۰۲۰، نرخ فروش اسلحه گرم به "بالاترین سطح" در تاریخ ایالات متحده آمریکا رسیده است.

همزمان در بیانیه بنیاد ملی ورزش تیراندازی آمریکا (NSSF) نیز از افزایش تمایل مردم این کشور به خرید اسلحه با نزدیک شدن به روز انتخابات خبر داده است. امسال ۶.۹ میلیون نفر برای اولین بار سلاح خریده‌اند. حدود ۷ میلیون فرد مسلح به آمریکا افزوده شده است؛ چیزی نزدیک به یک ارتش کامل.

فارین پالیسی درباره احتمال ماجراجویی‌های ترامپ برای ماندن در قدرت و تقابل داخلی نوشت: در حالی که بایدن به آرامی پیش می‌رود، ترامپ زمینه یک چالش را می‌چیند.

 

 

این رسانه تصریح می‌کند که شکایت حقوقی جمهوریخواهان، گامی مشکوک است که هدف انتقاد قرار گرفت؛ چرا؟

زیرا می‌تواند کشور را با طرح مطالبه‌ای بی دلیل وارد درگیری بین گروه‌های خشمگینی کند که مدعی تضییع حق انتخاباتی خود هستند. فارین افرز در گزارشی با عنوان «نظامی شدن سیاست داخلی در آمریکا» می‌نویسد که «چگونه ریاست جمهوری ترامپ، در‌ها را برای دخالت نظامیان در انتخابات باز کرد».

آیلا ماتانوک و پاول استانیلند، در این مقاله می‌نویسند: در چهارسال گذشته، دونالد ترامپ در قیاس با هر رییس جمهوری دیگری در تاریخ معاصر، هواخواهی بیشتری نسبت به گروه‌های راست افراطی نشان داده که بسیاری از آن‌ها هم مسلح اند. همزمان، گزارش‌ها حکایت از آن دارد که دولت وی، به نهاد‌های انتظامی کشور فشار آورده تا تهدیدی را که این سازمان‌ها متوجه کشور می‌کنند، کمرنگ جلوه دهند و به این ترتیب به خشونت غیردولتی امکان داده شده که به صحنه جریان اصلی سیاست در آمریکا بازگردد آنهم تا چنان سطحی که از دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ پیشینه نداشته است.

نویسندگان واضح نوشته اند که «برابرسازی‌های ما نشان می‌دهد مسیر‌های بسیاری برای مشارکت مسلحانه در سیاست وجود دارد، اما دو مسیر مهمتر آن عبارتند از زمانی که نخبگان سیاسی از گروه‌های مسلح حمایت- ولو تاکتیکی- می‌کنند (مانند حمایت ترامپ از «پسران مغرور» سفید پوست) و هنگامی که دولت‌ها از یک واکنش یکپارچه و سازگار با چنین گروه‌هایی باز می‌مانند. در دوره ترامپ، هر دوی این مسیر‌ها فعال و نگران کننده شدند و هنگامی که این مسیر‌ها باز شوند، بستن دوباره آن‌ها کاری است بس دشوار.

اگر سامانه سیاسی آمریکا، حضور گروه‌های مسلح را عادی سازی کند، و اگر نهاد‌های انتظامی نتوانند از این مشکل جلوگیری کرده یا آن را چاره کنند، چه بسا در آینده، تشنگان قدرت احساس کنند که با بهره برداری از این سازمان‌ها و گروه ها، می‌توانند به منافع بزرگی دست یابند. برخی تحلیلگران به این برداشت رسیده اند که آمریکا می‌تواند در مسیر یک جنگ داخلی قرار گیرد، اما امیدواری به سناریوی محتمل تر، همان خشونت‌های پراکنده، سطح پایین، اما مکرر است که توسط رهبران جریان اصلی سیاست برانگیخته می‌شود و به آرامی کیفیت دمکراسی آمریکا را می‌فرساید.

به نوشته تحلیل گران فارین افرز «گذشته از پیوند‌های مستقیم پیدا و پنهان میان بازیگران مسلح و سیاستمداران، روش‌های غیرمستقیمی هم برای نظامی شدن انتخابات وجود دارد: گاه می‌شود که گروه‌های مسلح از احزاب یا سیاستمداران خاصی حمایت می‌کنند حتی اگر هیچ پیوند رسمی هم با یک جنبش سیاسی نداشته باشند. این گروه‌های مسلح، از منابعی که در اختیار دارند – از توسل به خشونت تا قدرت رای طرفدارانشان- برای جهت دهی خاصی به صحنه سیاسی کشور بهره می‌گیرند. آمریکا اکنون با این گونه از نظامی شدگی غیرمستقیم سیاست دست به گریبان است. هرچند شبه نظامیان سازمان یافته غیردولتی، هیچ پیوندی با احزاب عمده آمریکا ندارند، اما اغلب در آرمان ها، شعارها، حامیان و اهداف روشن سیاسی با هم شراکت دارند.

گروه‌های مسلحی که در آمریکا فعالند، گستره وسیعی از اهداف را دنبال می‌کنند. برخی شان اساسا ضد حاکمیت اند که همین گرایش، موجب می‌شود که نتوانند تعامل معنی داری با جریان اصلی سیاست در آمریکا برقرار کنند. گروه‌های دیگر، اما در درجه اول بر مبارزه با آنچیزی تمرکز دارند که از نظر آنان گسترش سریع قدرت دولت و بویژه حاکمیت چپگراست. در دوران ترامپ، این گروه‌ها خشم خود را بطور فزاینده‌ای متوجه فرمانداران دمکرات و دیگر چهره‌های سیاسی کردند که مخالف خوانشِ نژادپرستانه آنان از دولت و ملت آمریکا هستند.

برخی گروه‌های بیشتر شناخته شده در این محدوده، شامل «پسران مغرور» یا «پسران مفتخر»؛ یک گروه مسلح راستگرا- بخش‌هایی از "جنبش بوگالوو"- یک سازمان ضددولتی با سازماندهی ضعیف؛ اعضای کوکلوس کلان، نئونازی‌ها و گروه‌های نژادپرست مشابه؛ و دیگر شبه نظامیانی می‌شوند که بیشتر، یگان‌های مسلح محلی به شمار می‌آیند.

پیش از سال ۲۰۱۶ و روی کار آمدن ترامپ، این گروه‌ها بیشتر در حاشیه سیاسی فعال بودند و انتظار محکوم شدن از طرف سیاستمداران جریان اصلی را هم داشتند. اما لحن ترامپ به برنامه‌های این گروه ها، مشروعیت داد. وقتی ترامپ به "پسران مفتخر" می‌گوید "آماده باشید" و از تقبیح رژه "اتحاد راست" در شارلوتزویل در سال ۲۰۱۷، سر باز می‌زند، درصدد بهره برداری از یک ابهام دلخواه درباره وضعیت گروه‌های مسلح راست افراطی در صحنه سیاسی است. حتی وقتی چنین گروه‌هایی را تقبیح هم می‌کند، این کار را همراه با تاخیر و با لحنی مشروط یا آمیخته با انتقاد از مخالفانشان انجام می‌دهد.

اما در این چهار سال، تنها لحن بیان نبود که دگرش یافت. دولت ترامپ، پیوسته بر وزارت امنیت کشور فشار آورد تا تهدیدی را که از راست افراطی سرچشمه می‌گیرد، کمرنگ جلوه دهد و بستر مناسب تری برای عملیات این گروه‌ها فراهم آورد. در کشوری، چون ایالات متحده که سامانه غیرمتمرکزی برای اجرای قانون دارد؛ سامانه‌ای که از حیث سیاسی منعطف و پراکنده است، مقام‌های محلی اگر مایل باشند، اغلب از استقلال رای در نادیده گرفتن یا تحمل کنشگری گروه‌های پیکارجوی برخوردارند. برخی شان هم حتی از پیوند‌های سرراست بهره جویی می‌کنند: برای نمونه در یک اعتراض ضدحاکمیتی، یک کلانتر محلی در میشیگان، دو عضو شبه نظامی را کنار دست خود داشت که دست آخر به توطئه برای ربودن فرماندار این ایالت متهم شدند.

به نوشته فارین افرز، حتی اگر انتخاباتی با نتیجه قاطع و به دور از خشونت داشته باشیم، راهبرد‌هایی که ترامپ دنبال کرد و محیط مناسبی که او برای این گروه‌های مسلح فراهم آورد، می‌تواند توسط دیگر سیاستمداران مورد بهره برداری قرار گیرد. اگر راهبرد ترامپ یک هزینه سیاسی روشن برایش نداشته باشد، موفقیت نسبی انتخاباتی اش می‌تواند گروه‌های مسلح طرفدارش را بعنوان یک تاکتیک جذاب در آینده معرفی کند.

 

 

از نگاه این رسانه آمریکایی، یک سناریوی محتمل و نگران کننده این است که گروه‌های مسلح همچنان از سهمی پنهان یا حتی آشکار از جیب جریان اصلی سیاست در آمریکا برخوردار باشند که به آن‌ها توانایی لازم برای استخدام و سازماندهی نیرو‌های تازه را می‌دهد.

شورای روابط خارجی آمریکا نیز در گزارشی ورود نظامیان به انتخابات را ضد دموکراسی ارزیابی می‌کند و چنین می‌نویسد:

استقرار واحد‌های مختلف نیرو‌های گارد ملی توسط ترامپ برای پراکندن تظاهر کنندگان در نزدیکی کاخ سفید در ماه ژوئن، همچنین اعزام نمایندگانی از وزارت امنیت کشور برای حفاظت از ساختمان‌های فدرال می‌تواند پیش نمایشی از اقدامات رئیس جمهور در نزدیکی‌های انتخابات باشد. اختیارات او برای استفاده از نیرو‌های نظامی در منطقه کلمبیا فراتر از اختیارات پنجاه ایالت بوده است. ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش، اخیرا موضعی پیرامون نتایج چه بسا مناقشه برانگیز انتخابات آتی گرفته است: هر نتیجه اختلاف برانگیزی باید به شکلی مناسب توسط دادگاه و کنگره ایالات متحده چاره اندیشی شود. در اینجا هیچ نقشی برای ارتش ایالات متحده در تعیین نتیجه انتخابات آتی وجود ندارد. این دقیقا همان نگرانی است که ژنرال مارک اسپر را متقاعد به کناره گیری و استفا کرده است؛ «هیچ نقشی برای ارتش ایالات متحده در تعیین نتیجه انتخابات آتی وجود ندارد»

 

 

«جنگ به خانه می‌آید»؛ این عنوان گزارشی از مرکز واکاوی‌های راهبردی و بین المللی (CSIS) درباره زمینه‌های خشونت سیاسی در آمریکا است که در آماری حیرت آور نوشته است: در سال ۲۰۲۰، دو سوم نقشه‌های تروریستی و یورش‌ها در داخل آمریکا، توسط طرفداران برتری سفیدپوستان و دیگر گروه‌های افراطی همفکر آنان، پیاده شده است.

آنارشیست ها، ضدفاشیست‌ها و دیگر افراطیون همفکرشان هم بیست درصد باقیمانده این نقشه‌ها و یورش‌ها را مرتکب شده اند. این در حالی است که شمار این نوع یورش‌ها به نسبت سال پیش افزایش داشته چرا که این افراطیون، نیرو‌های پلیس، ارتش و تاسیسات و نفرات دولتی را هدف حمله قرار می‌دهند.

 

ارزیابی تهدید خانگی که در همین ماه اکتبر توسط وزارت امنیت داخلی آمریکا منتشر شد، می‌گوید که «افراطیونی با انگیزه‌های نژادی و قومی- بویژه سفیدبرتر پنداران- پایدارترین و مرگبارترین تهدید داخلی به شمار می‌روند.» این گزارش همچنین نتیجه گرفت که آنارشیست‌ها و دیگر افرادی که ایدئولوژی‌های ضددولتی و ضد حاکمیتی دارند، یک تهدید به حساب می‌آیند. جالب است بدانید بر اساس همین گزارش، گروه‌های طرفدار برتری سفیدها، ۶۷% نقشه‌های تروریستی و یورش‌های سال ۲۰۲۰ در آمریکا را مرتکب شده اند. آن‌ها از خودروها، مواد منفجره و سلاح‌های جنگی بعنوان جنگ افزار‌های اصلی شان بهره برده و به جمع تظاهرکنندگان یا به افراد به دلیل گرایشات نژادی، قومی، مذهبی یا سیاسی شان حمله کرده اند. آفریقایی تبارها، مهاجران و مسلمانان اهداف اصلی این یورش‌ها بوده اند. گفته می‌شود یهودیان نیز مورد حمله این نژادپرستان قرار گرفته اند.

گزارش مرکز واکاوی‌های راهبردی و بین المللی (CSIS) آشکارا، سرشار از نگرانی و هشدار، نوشته است: در صورت پیروزی دمکرات ها، این تهدید می‌تواند دربردارنده حملات طرفداران برتری سفیدها، شبه نظامیان و دیگر افراد باشد که به احتمال قوی از سلاح‌های جنگی و مواد انفجاری استفاده خواهند کرد. در صورت پیروزی یک جمهوریخواه، تهدید اصلی از ناحیه تظاهرات گسترده در شهرهاست که برخی شان می‌تواند به خشونت کشیده شود. آنارشیست ها، ضدفاشیست‌ها و دیگر افراطیون چپگرا از پلتفرم‌های دیجیتال و دیگر انتشارات برای جا انداختن این بحث استفاده کرده اند که دونالد ترامپ یک نئوفاشیست است و خشونت (علیه او) مشروعیت دارد.

به عبارت دیگر از گزارش این اتاق فکر آمریکایی چنین برداشت می‌شود که تهدید دموکرات‌ها در صورت باخت در انتخابات به شکل مدنی و در قالب اعتراضات گسترده و عمدتا مسالمت آمیز شهری خواهد بود که بعضا به خشونت هم کشیده خواهد شد، اما جمهوری خواهان و عقبه سفیدپوست نژادپرست آنها، شکست را بر نمی‌تابند و قطعا اعتراض و خشم خود را به شکلی امنیتی با دست بردن به سلاح نشان خواهد داد.

شورای روابط خارجی در گزارشی دیگر آورده است: تندر‌های راست افراطی آمریکا یک تهدید نمایان برای انتخابات آینده و گروه‌های راست افراطی که کاملا مسلح اند، در صورت باخت ترامپ، تهدیدی فوق العاده برای ایالات متحده هستند.

با توجه به شکاف سیاسی کنونی در ایالات متحده، انتخابات ریاست جمهوری امسال نگران کننده به نظر می‌رسد. ترامپ ماه گذشته در نوادا اعلام کرد که دموکرات‌ها تلاش می‌کنند در آرای انتخاباتی دست ببرند چرا که تنها راه پیروزی برای آن‌ها همین است. جای تعجب ندارد که برخی از لجوج‌ترین پشتیبانان ترامپ همانند 'سوگند خوردگان' (Oath Keepers) متعهد شده اند که در صورت شکست ترامپ دست به دامن زور شوند. راست افراطی‌های آمریکایی تنها یک ماه مانده به انتخابات، برای آدم ربایی فرماندار میشیگان تلاش کردند. این خود نشان می‌دهد که پتانسیل شکل گیری خشونت، کم نیست.

 

 

این گزارش تاکید می‌کند: اینجا نه با یک جنبش هماهنگ و یکپارچه بلکه با گروه‌های پرشمار ملی، محلی و ایالتی و سازمان‌های دیگری با ساختار و انسجام متفاوت روبرو هستیم. بسیاری از آن‌ها بی، چون و چرا مسلح و در گستره‌ای از برتری جویان سفیدپوست، ضد دولت و دیدگاه‌های آنارشیستی قرار می‌گیرند. طبق برآورد‌ها حدود ۳۰۰ گروه گوناگون شبه نظامی وجود دارند که شاید شمار نیرو‌های نظامی و آموزش دیده آن‌ها به به پانزده تا بیست هزار نفر برسد. فراخوان گروه جنبش بوگالو (Boogaloo Bois) برای انقلاب و شورش، آشکار است. آن‌ها برای یک جنگ داخلی از مدت‌ها پیش آماده اند. در بین ماه‌های فوریه و آوریل امسال، شاهد رشد ۶۰ درصدی صفحات فیسبوک و گروه‌های هواخواه شورش بوده ایم. قبل از اینکه فیسبوک این صفحات را ببندد شمار آن‌ها به ۱۲۵ گروه با بیش از هفتاد و سه هزار دنبال کننده می‌رسید.

اندیشکده آمریکایی نوشته است: حالا هفت ماه پس از همه گیری ویروس کرونا همراه با تقریبا ۱۳ هزار و ۵۰۰ گردهمایی و اعتراض پس از مرگ فلوید، ناآرامی و چندگانگی در جایگاه‌های سیاسی به اندازه‌ای اوج گرفته که همانندش را از سال ۱۹۶۰ به این طرف ندیده ایم. بنابراین، پیش بینی انتخابات ریاست جمهوری، به جریان ناگواری در ایالات متحده انجامیده که تقریبا بی سابقه است.

نتیجه این حجم از پُست ها، توییت‌ها و پیام‌های انگیزشی، یک فضای ناپایدار و غیر قابل پیش بینی است که هم اف بی آی و هم وزارت امنیت داخلی پیرامون آن هشدار داده و ابراز نگرانی کرده اند. در ماه می، اف بی آی کانال‌هایی را شناسایی و اعلام کرد که آن‌ها آهنگ ایجاد هرج و مرج و شکل دهی یک جنگ داخلی دوم را کرده بودند.

 

مارک اسپر در چنین فضایی استعفا می‌دهد؛ هر چند این کناره گیری، دیرهنگام و ظاهرا فرصت طلبانه یا عافیت اندیشانه است، اما از هر طرفی نامه استعفای اسپر را بخوانیم، تصمیم او عاقلانه است؛ مفروض است که یک ژنرال آمریکایی باید آنقدر مغرور باشد که پیش از برکناری استعفا بدهد یا عاقل‌تر از آن که ناچار شود به دستور رئیس جمهوری سفید برتر پندار و جاه طلب، نفربر‌ها و خودرو‌های نظامی ارتش را برای سرکوب شورش‌های احتمالی بعد از باخت در انتخابات به خیابان بیاورد هر چه باشد نیویورک و واشنگتن و مینیاپولیس، تورابورا و فلوجه و بنغازی نیست.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از ایرنا، تاریخ انتشار: ۱۶آبان ۱۳۹۹، کد خبر: irna.ir، ۸۴۱۰۰۳۴