اسناد سه برگی مالیاتی ترامپ ماه گذشته میلادی از یک آدرس ایمیل ناشناس به ایمیل «سوزان کرایج»، گزارشگر روزنامه نیویورک تایمز ارسال شد اما این روزنامه انتشار این گزارش را درست چند روز پس از برگزاری نخستین مناظره انتخاباتی هیلاری و ترامپ که به عقیده بسیاری از تحلیلگران بازنده آن ترامپ بود، موکول کرد. این مسأله میتواند آسیب جدی به آرای ترامپ در روز 8 نوامبر (انتخابات ریاست جمهوری امریکا) بزند بویژه اینکه نامزد جمهوریخواهان مدت هاست به خاطر پنهان کاری در ارائه اظهارنامههای مالیاتی خود بشدت تحت فشار افکار عمومی است. نه تنها هیلاری، رقیب او بلکه تمام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری امریکا از دهه 1970 تاکنون و حتی مایک پنس، معاون ترامپ اسناد مالیاتی خود را به طور شفاف ارائه کردهاند. هرچند تا لحظه تنظیم این گزارش شخص ترامپ و هیلاری درباره افشاگری نیویورک تایمز درباره پرونده مالیاتی نامزد جمهوریخواهان اظهارنظر نکردهاند اما روبی موک، رئیس ستاد انتخاباتی هیلاری در این باره گفت: «انتشار این خبر غیرمترقبه، گذشته تجارت ناکام ترامپ را فاش و این سؤال را مطرح میکند که وی تا چه مدت خواهد توانست از پرداخت مالیات هر نوع درآمدی سر باز زند.»
* واکنش ترامپ
ستاد انتخاباتی ترامپ نیز با ارسال نامه ای به نیویورک تایمز اعلام کرد: «به طور غیرقانونی» به این اسناد دست یافته اید و وکیل آقای ترامپ اقدامات قانونی را علیه شما آغاز خواهد کرد.
در این نامه که نیویورک تایمز منتشر کرده نه ستاد انتخاباتی ترامپ و نه وکیل وی صراحتاً صحت اسناد مالیاتی سه برگی مربوط به سال 1995 را رد یا قبول نکردهاند اما رسانهها و کارشناسان حقوقی امریکا اینگونه استنباط کردهاند که ذکر عبارت «اسناد به طور غیرقانونی به دست شما رسیده»، میتواند تلویحاً بر صحت اسناد مهر تأیید بزند.
در نامه ستاد انتخاباتی ترامپ همچنین آمده است: «ترامپ در موارد دیگری همچون املاک و مستغلات، مالیاتهای خود را پرداخت کرده است.» نکته قابل توجه دیگری که اکثر رسانههای امریکایی پس از افشای فرار مالیاتی دو دههای ترامپ توسط نیویورک تایمز به آن پرداختند، نخستین مناظره انتخاباتی هیلاری و ترامپ و بحثی بود که بین آنها برسر پنهان کاریهای مالیاتی ترامپ به وجود آمد. میلیاردر امریکایی که در آن مناظره مورد هجمه هیلاری برای انتشار اظهارنامههای مالیاتی خود قرار گرفته بود، چند بار تلاش کرد طفره برود اما در نهایت از کوره در رفت و با بیان این عبارت که «این نشانه زیرکی من است»، فرارهای مالیاتی خود را نقطه قوت، زرنگی و زیرکی دانست و بر اتهامات مبنی بر اینکه ترامپ از خلأهای قانونی برای فرار از پرداخت مالیات استفاده میکند، مهر تأیید زد و دانسته یا ندانسته «یک هدیه سیاسی بزرگ» به رقیب خود داد. شاید هم نامزد جمهوریخواهان تصور میکرد مردم امریکا «زیرکی» او را ستایش خواهند کرد اما اشتباه میکرد زیرا پس از جنگ داخلی امریکا (1861 تا 1865) که قانون مالیات بر درآمد فدرال وضع شد تاکنون شهروندان امریکایی حتی کسانی که در پرداخت مالیات کوتاهی میکنند، این مالیات 20 درصدی را منصفانه و پرداخت آن را ضروری میدانند و نمیتوانند تحمل کنند که یک ثروتمند مالیات خود را ندهد.
به گزارش واشنگتن پست، بر اساس نظرسنجی مؤسسه پیو از هر 10 امریکایی 6 نفر از این مسأله که برخی ثروتمندان یا شرکتهای بزرگ به اندازه کافی مالیات نمیپردازند، ناراضی هستند.
* مبحث مالیات در تاریخ امریکا
انقلاب امریکا به شکل یک تظاهرات علیه نظام مالیاتی ناعادلانه آغاز شد و آبراهام لینکلن، رئیس جمهوری دوران جنگ داخلی امریکا بر این نکته تأکید داشت که ثروتمندان باید بیش از دیگر اقشار مالیات بپردازند. در دوران جنگ جهانی اول نیز مالیات بر درآمد در امریکا وجود داشت و از آنجایی که ثروتمندان که اغلب صاحبان صنایع تسلیحاتی امریکا نیز بودند، بیشترین سود را از جنگها میبردند باید بیشترین مالیات را هم میپرداختند. جان اف کندی نیز مخالف کاهش مالیات بردرآمد بود اما در دهه 1970 پس از تورم دو رقمی امریکا شرایط تغییر کرد و مردم تمایلی به پرداخت مالیات فدرال نداشتند و همین مسأله برگ برنده حزب جمهوریخواه شد و رونالد ریگان در سال 1980 به کاخ سفید راه یافت. اما این روزها بسیاری از مردم امریکا دیدگاههای متفاوتی درباره مالیات فدرال دارند. 63 درصد آنها معتقدند نابرابری مالیاتی یکی از اصلیترین معضلات امریکاست. به نظر آنها ثروتمندان نباید به اندازه مردم عادی مالیات بپردازند بلکه باید سهم بیشتری از مالیاتها برعهده آنها باشد. ایدهای که لینکلن و ویلسون نیز ارائه کرده بودند. میت رامنی، نامزد انتخابات ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه در سال 2012 این درس را به تلخی آموخت. او در رقابتهای انتخاباتی خود خطاب به حامیانش گفت که47 درصد امریکاییها اصلاً مالیات فدرال خود را پرداخت نمیکنند. رامنی درست میگفت اما در همان زمان مشخص شد که خود رامنی هم یکی از کسانی است که کمتر از 2 میلیون دلار (حدود 14.2 درصد) مالیات بر درآمد پرداخته، رقمی که کمتر از بسیاری از امریکاییهای طبقه متوسط جامعه بود. همین چهره دوگانه از رامنی که از یک سو خود را حامی سیستم مالیات فدرال میدانست و از سوی دیگر خودش فرار مالیاتی داشت، باعث شکست او مقابل اوباما شد.
اکنون ترامپ هم با مسأله مشابهی روبه روست. این نامزد جمهوریخواه امیدوار است که مردم امریکا درک کنند او با جمع کردن یک ثروت عظیم به خودی خود به اقتصاد کشورش کمک کرده و این میزان کمک را با پرداخت مالیات نمیتوانست به کشور بکند. ممکن است امریکاییها هرگز از جزئیات پرداختهای مالیاتی ترامپ مطلع نشوند زیرا او تاکنون از انتشار آنها خودداری کرده اما اگر این بحث و جدلها ادامه یابد ممکن است به یک مناظره جدی درباره عادلانه بودن یا نبودن مالیاتها و خلأهای قانونی مربوط به آن و اصلاحات احتمالی تازه در این زمینه بینجامد و به حیات اقتصادی ترامپ پایان دهد. اما در حال حاضر مسأله مهم این است که ترامپ با زیرک معرفی کردن خود در بحث فرار مالیاتی دچار یک اشتباه محاسباتی جدی شده و این واقعیت را نادیده گرفته است که شاید امریکاییها عاشق پرداخت مالیات نباشند اما همزمان از فرار مالیاتی ثروتمندان بشدت متنفر هستند.
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، صفحه 20 ، تاریخ انتشار: دوشنبه 12 مهر 1395، شماره: 6326 .