شعار سال: شیوع کرونا و همه گیر شدن آن در ۱۴- ۱۵ ماه اخیر بسیاری از مشاغل را تحت الشعاع قرار داد. برخی کامل تعطیل شدند، برخی تغییر کاربری دادند، برخی تغییر مسیر در بیزینس را تجربه کردند، بعضی تغییر شغل را به اجبار پذیرفتند، اما سیستم هنری و مشاغل مرتبط با رشته‌های مختلف هنری و به خصوص هنر نمایش دچار صدمات جبران ناپذیری شد جوری که زندگی خانواده تئاتر و خیلی از رشته‌های هنری دیگر عرصه نمایش از جمله تلویزیون و سینما با خلل مواجه شد.

پاندمی کرونا مشاغل مختلف را به فکر برد که چگونه می‌توانند میز بیزینس شان را با وضعیت فعلی متناسب پیش ببرند. گروه‌های فیلمسازی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کار تصویر برداری را از سر گرفتند، اکران آنلاین تا حدودی جایگزین سینما شد، حضور بیش از پیش مردم در منازل باعث شد سریال‌های شبکه نمایش خانگی رونق بگیرد و حتی در سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ پیش رو ما رکورد تولیدات شبکه نمایش خانگی را تجربه خواهیم کرد و این وضعیت با رعایت فاصله گزاری‌ها و مراقبت‌های توصیه شده در مورد بسیاری از مشاغل تجربه شد و درواقع مردم این اتفاق منحوس را با روزگار خود عجین کردند و سعی کرند به یک عادت مشخص از زندگی در شرایط فعلی دست پیدا کنند. برخی مانند حافظان سلامت جامعه پر کار‌تر از قبل بودند و برخی کم کار تر، اما تئاتر به دلیل شرایط ویژه اش موقعیتی اسفناک را تجربه کرد.

تئاتر با توجه به فاصله نزدیک و نفس به نفسش با مخاطب در روزگار کرونایی به بن بست رسید و این هنر مادر چالش‌های عجیب و غریبی را در سال گذشته تجربه کرد و امسال نیز مشخصا سال سختی پیش روی خانواده تئاتر است اگر چه برخی از اهالی تئاتر به خصوص بازیگران در حوزه‌های مختلف هنری از جمله سینما و تلویزیون هم فعال هستند، اما کم نیستند افرادی که تنها از طریق اجرای نمایش امرار معاش می‌کنند و تنها شغل حرفه‌ای و منبع درآمد آن‌ها تئاتر است.

شرایط پیچیده فعلی و مشخص نبودن وضعیت، دنیای پر تلاطمی را برای این خانواده هنری که سعی دارند تحت هر شرایطی چراغ هنر متبوعشان را روشن نگاه دارند ایجاد کرده است.

تصور کنید برای اجرای نمایشی که در حالت عادی هم به سختی از پس هزینه‌های خود بر می‌آید پیش از اجرا، هزینه‌های سالن تمرین، تبلیغات، عوامل، بازیگران، نمایشنامه و ... پرداخت شود و در آغازین روز اجرا شرایط طوری رقم می‌خورد که اجرای نمایش به دلیل پروتکل‌های بهداشتی و تعطیلی سالن‌ها منتفی می‌شود. در این شرایط گروه نمایش همه جوره متضرر می‌شوند و جدا از ضرر‌های مالی لطمات روحی غیر قابل جبرانی به گروه خسته از چند ماه تمرین که دیدار با تماشاگر تنها نسخه درمانشان است وارد می‌شود به نظرتان این وضعیت چگونه قابل تحمل می‌شود وقتی که نه هیچ تاریخ مشخصی برای پایانش وجود دارد و نه راه حلی برای نجات از آن.

بسیاری از اهالی تئاتر که تنها محل درآمدشان سالن‌های نمایش است این روز‌ها در شرایط بغرنجی روزگار سپری می‌کنند اوضاع به هیچ وجه قابل تحمل نیست و تنها بخشی از آن‌ها بر خلاف میل باطنی شان توانسته اند در مشاغل دیگر فعالیت کنند بخش عمده‌ای از این افراد که خاک خورده‌ها و پیشکسوتان عرصه نمایش هستند و سال‌ها غم این هنر مادر را به جان خریده اند برای چرخاندن جزیی‌ترین بخش‌های زندگی شان دچار چالش اند و به رغم سرخ نگاه داشتن صورت با سیلی در سال‌های فعالیت شان امروز رمق ایستادن پای عشق ماندگارشان را ندارند هزینه‌های بالای زندگی و از جیب خوردن‌های مستمر در ۱۴ -۱۵ ماه اخیر کار را به جایی رسانده است که برخی از بازیگران و حتی کارگردانان تئاتر امروز برای معمولی‌ترین شرایط امرار معاش دست به شغل‌هایی می‌زنند که در خور شان شان نیست، اما این حقیقت که کار عار نیست بیش از همیشه نمود پیدا می‌کند که برای گذران زندگی باید با امید زندگی کرد و با امید در انتظار روز‌های بهتر بود.

در گپ و گفت‌های اخیرمان با خانواده تئاتر به خصوص مو سفیدان و سابقه دار مطالبی غمگین کننده می‌شنویم و باید هر کسی در هر جایگاهی هر کاری در توان دارد انجام دهد تا این دوران عجیب و غریب بر این خانواده آبرومند به سلامت گذر کند.

شعار سال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری برنا، تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۱۶۱۵۴۱، www.borna.news