چهارشنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۳ - 2024 October 09 
این‌روز‌ها بحث از #جهاد_تبیین است. خیلی‌ها جهاد تبیین را در ارائه آمار و ارقام برخی پیشرفت‌ها می‌دانند و برای پوشاندن ضعف‌ها و مشکلات می‌خواهند از رسانه‌درمانی استفاده کنند.
شعار سال: به نظر می‌رسد بی اثرترین محتوای رسانه‌های داخلی این روزها، اخباری است که در آن از حجم جاده‌سازی، پُل سازی، سدسازی، تأسیسات آبرسانی و برق رسانی و ... بعد از انقلاب خبر می‌دهند. اینکه بعد از انقلاب ۵۷، چقدر جاده و اتوبان ساخته شده، چقدر پل و سد ساخته شده، چقدر پیشرفت پزشکی و علمی و هسته‌ای و نانو و ... صورت گرفته، مهم است و قابل مستندسازی؛ اما طرح این‌ها کمکی به افزایش رضایت عمومی نمی‌کند و گرهی از ابهامات ذهنی و سؤالات افکار عمومی باز نمی‌کند.
مخالف نشر اخبار این چنینی نیستم، اما آنان را هم اولویت #جهاد_تبیین نمی‌دانم. ما باید شاخص‌های دقیق‌تر و مهمتری ارائه کنیم و پیشرفت و پسرفت انقلاب اسلامی را بر اساس آن شاخص‌ها بسنجیم. هرکجا پیش رفته باشیم با طرح این شاخص ها، معلوم می‌شود و هرکجا دچار عقب ماندگی باشیم نیز منجر به مطالبه خواهد شد.
متأسفانه فهم عموم رسانه‌ها این است که با نشر پیشرفت‌ها در عرصه‌های صنعتی و صنایع مختلف میتوان احساس رضایت مردم را بالا برد. در واقع اینگونه نیست.
اما شاخص‌های اصلی چه هستند؟ شاخص‌های اصلی همان شعار‌هایی هستند که در بیان رهبران انقلاب اعم از حضرت امام خمینی (ره) و شهیدان بهشتی و مطهری و مرحوم طالقانی و آیت الله خامنه‌ای پیش از انقلاب و بعدانقلاب بار‌ها تکرار شده است و مردم نیز در شعار‌های خود در تجمعات گوناگون سر می‌دادند، روی پلاکارد می‌نوشتند و به درد و دیوار می‌چسباندند.
آزادی، عدالت، استقلال، جمهوریت، اجرای اسلام، مبارزه با فقر و ریشه کنی آن، مبارزه با تبعیض، مبارزه با فساد، ساده زیستی مسئولین و مدیران، استکبارستیزی و ....
این‌ها شاخص‌های اصلی بررسی پیشرفت انقلاب است. با بررسی وضعیت هر کدام از این شاخص‌ها معلوم می‌شود که آیا رو به جلو بوده ایم یا عقب مانده ایم و اینکه چه باید کرد. وگرنه سخن گفتن از میزان جاده سازی و پل سازی و صنایع مختلف تأثیری در افزایش رضایت مردم ندارد کما اینکه برخی کشور‌ها بدون اینکه انقلاب کنند و راه ما را بیایند به خیلی از این پیشرفت‌ها و بلکه بیشتر هم رسیده اند و البته برخی کشور‌ها هم از ما خیلی عقب ترند.
به نظرم وظیفه نخبگان است که وضعیت هر کدام از شاخص‌های اصلی را بررسی کنند و موانع تحقق هر کدام را برشمرند تا بدانیم کجا ایستاده ایم. بطور مثال آیا در بحث آزادی و آزادی خواهی و اجازه دادن به افکار مختلف برای ارائه خود و آزاداندیشی و مناظره بین مکاتب و نظرات مختلف پیش رفته ایم؟ آیا در آزادی انتقاد از مسئولین نظام، از دستگاه‌های مختلف پیش رفته ایم؟ چند درصد جلو رفته ایم؟ موانع چه هستند؟
در بحث جمهوریت و انتخاب مردم پیش رفته ایم یا هنوز جمهوریت را در رأی مردم به انتخاب مجلس خبرگان با حداقل کاندیداها، ریاست جمهوری، مجلس، شورای شهر می‌دانیم؟ امروز کیفیت انتخاب مردم رشد کرده یا خیر؟ مکانیزم رد و تأییدصلاحیت‌ها رشد کرده یا خیر؟
در بحث عدالت؛ پیش از انقلاب عمده منابع ثروت دست یک اقلیت زیر یک درصد بود. اگرچه توزیع این منابع بعد از انقلاب و توزیع امکانات و خدمات رسانی بسیار بیشتر از قبل است و اساساً با قبل از انقلاب، قابل قیاس نیست، اما آیا امروز عدالت برقرار شده؟ امروز جامعه اسلامی، طبقه طبقه است یا همگن و منسجم و همدل؟
در سایر شاخص‌ها همینگونه باید بررسی کرد. تک تک شاخص‌ها را بررسی کرد و میزان پیشرفت در هر شاخص را بگوئیم و دلایل عقب ماندگی را هم بگوئیم. وگرنه صرفاً ارائه آمار تأثیری در افزایش رضایت مردم نخواهد داشت.
به نظر هرکجا که دولت‌ها از این شاخص‌ها کوتاهی کرده و عدول کردند، دچار خسران شده‌ایم و هر کجا روی شاخص‌ها و آرمان‌های انقلاب تاکید و اصرار کرده‌اند، جلو رفتیم! قطعاً عامل عقب‌ماندگی و مشکلات کشور، در آزادی‌خواهی، استقلال‌خواهی، عدالت‌خواهی، اسلام‌خواهی و استکبارستیزی نیست بلکه هرکجا خلاف این آرمان‌ها عمل شده، مشکلات افزون گشته‌اند؛ لذا ارائه آمار و ارقام پیشرفت‌ها باید با این نگاه باشد تا مردم با آرمان‌های انقلاب همراه شوند وگرنه با سخنرانی و رسانه‌درمانی و تبلیغات، رضایت مردم جلب نخواهد شد!
داوود مدرسیان
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی خیابان انقلاب
برگزیده ها