شعار سال: پروین اعتصامی ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تبریز به دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصام‌الملک از سکنه شفت و اصالتاً آشتیانی و مادرش اختر فتوحی از اهالی آذربایجان بود. پروین بانوی ماندگار شعر فارسی و از زنان تأثیرگذار تاریخ ادبیات معاصر است.

رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی متولد ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز از مشهورترین شاعران زن ایران است. پدر او از جمله ادیبان و سخندانان و مترجمان به نام آن زمان بود و این دختر ادبیات فارسی و عربی را با مهارت هرچه تمام در نزد پدر آموخت و زمانی که پدر متوجه استعداد فرزندش شد، او را در شعر سرایی کمک و راهنمایی کرد. اعتصام الملک اولین «چاپخانه» را در تبریز بنا کرد، مدتی هم نماینده مجلس بود. مدیریت مجله بهار را نیز برعهده داشت و اولین شعر پروین را در همین مجله چاپ کرد.

مادر پروین نیز بانویی صبور و عفیف بود و نقش مهمی در پرورش احساسات لطیف و شاعرانه دخترش داشت و به شعر‌های پروین، علاقه بسیاری نشان می‌داد. پروین در خانواد‌ه‌ای با فرهنگ و ادب رشد یافت. او طبع بلندی داشت و همین امر باعث شد، ورود به دربار را نپذیرد و مدال وزارت معارف را نیز رد کرد. او که در اغلب سفرها، پدرش را همراهی می‌کرد، تجربیات بسیاری اندوخت.

از کودکی با شعر‌های شاعرانی، چون فردوسی، نظامی، مولوی، ناصرخسرو، انوری، فرخی و... آشنایی داشت و با پدرش تمرین وزن شعر را انجام می‌داد. گاهی پدر، شعر‌هایی را از شاعران کهن به او می‌داد تا براساس آن شعر دیگری بسراید یا وزن دیگری برای آن بیابد. برخی از شعرهایش مانند «ای مرغک» و یا «گوهر و سنگ» را در نوجوانی سروده است.

شنیدستم که اندر معدنی تنگ
سخن گفتند با هم، گوهر و سنگ
چنین پرسید سنگ از لعل رخشان
که از تاب که شد، چهرت فروزان
بدین پاکیزه‌رویی، از کجائی
که دادت آب و رنگ و روشنائی
درین تاریک جا، جز تیرگی نیست
به تاریکی درون، این روشنی چیست

پروین از کودکی شاعران و دانشمندانی مانند علی اکبر دهخدا، ملک الشعرای بهار، عباس اقبال آشتیانی، سعید نفیسی و نصرالله تقوی که از دوستان پدر پروین بودند، آن‌ها را ملاقات کند و در جلسات ادبی آن‌ها که به صورت هفتگی برگزار می‌شد، شرکت کند. او در این جلسات شعرهایش را می‎خواند و آن‌ها نیز او را تشویق می‌کردند.

نخستین مجموعه شعرش را پس از ازدواج و جدایی از همسرش چاپ کرد و پدرش، پیش از آن با این کار مخالف بود؛ چرا که براساس اوضاع و فرهنگ آن دوران، این کار را درست نمی‌دانست. این مجموعه شعرش حاوی اشعاری بود که پیش از ۳۰ سالگی سروده بود و زمانی که چاپ شد، مردم استقبال بسیاری از آن کردند. وزارت فرهنگ نیز از او به دلیل چاپ دیوانش تجلیل کرد و در سال ۱۳۱۵ سه نشان لیاقت به پروین اعطا کرد، اما نپذیرفت.

پروین اعتصامی، پس از کسب افتخارات فراوان، ناگهان در روز سوم فروردین ۱۳۲۰ در بستر بیماری افتاد، پزشک معالج، بیماری‌اش را حصبه تشخیص داده بود، اما در مداوای او کوتاهی کرد و متأسفانه زمان درمان او گذشت. نیمه شب شانزدهم فروردین ۱۳۲۰ پزشک خانوادگی‌اش را چندین بار به بالین او خواندند، ولی او نیامد و پروین در آغوش مادرش چشم از جهان فرو بست. پیکر این شاعر در آرامگاه خانوادگی‌اش در شهر قم و کنار مزار پدرش در جوار حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایکنا، تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۱، کدخبر:۴۱۲۸۴۸۲، tabriz.iqna.ir