صحبت های محمدشهاب جلیلوند درخصوص چک کردن تصاویر اینستاگرام و سایر پلتفرم های فعالیت در فضای مجازی متقاضیان استخدام دولتی توسط گزینش کشور، سبب طرح مجدد سوالاتی درباره کارآمدی نظام گزینش و علل غفلت این نظام از توانمندی ها و استعدادهای خاص شده است. انباشت حجم بالایی از نیروهای علی الظاهر همگرا با حوزه ارزشی- سیاسی و کنار نهادن افراد توانمند فنی کم اطلاع یا کم اعتقاد به برخی از مسائل ارزشی- سیاسی، محصول نظام گزینشی کشور در بخش دولتی است. سوال اینجاست که آیا در گام دوم انقلاب، زمان بازنگری اساسی درخصوص روندها و روش های گزینش و تاکید بر بازاموزی و توسعه مهارت های اعتقادی -ارزشی-سیاسی متقاضیان استخدام در حین خدمت( بجای نگاه صفر و یک و رد و قبول) ، فرا نرسیده است؟

گزینش را می‌توان بعنوان جزیی مهم در بحث مدیریت منابع انسانی محسوب نمود. در کشور ما متاسفانه شاهد آن هستیم که نظام گزینش بجای تخصص محوری، گرایشات بالای وفادار محوری پیدا کرده و بجای تاکید بر فرآیند استعدادیابی و همچنین ساخت و توسعه تدریجی نیروی انسانی، دنبال افرادی عموما تابع، افراد ایده ال و ابر انسان، افراد دارای ارتباط اثبات شده با حوزه‌های ارزشی و مواردی نظیر آن می‌گردد. مشکلات و آسیب‌های نظام گزینش در ۴ دسته ساختاری، فرایندی، نیروی انسانی گزینشگر و معیار‌های گزینش قابل دسته بندی بوده و با وجود تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری بر اصلاح نظام گزینش، تغییر معنادار چندانی در آن رخ نداده است. مصداق داستان را در شیوه گزینش در آموزش و پرورش ملاحظه کنید. واقعا سی سال بعد، نسل آینده چه قضاوتی در خصوص سکوت ما جهت تداوم یکسری از اشتباهات خواهد داشت. چرا باید بگذاریم که نظام مقدس جمهوری اسلامی آنهم در گام دوم انقلاب، تاوان تفکراتی خاص هادی به ناکجا آباد‌ها را بدهد؟ فهم بعضی از این دوستان از فقه پویا چقدر است؟ فهم عزیزان از کارآمدی سازمان و نیازمندی حضور نیرو‌های توانمند برای تحولات توسعه‌ای چقدر است؟

بدون تعارف و با صراحت باید با عزیزان گزینش صحبت شود. شاخص مندی گزینش در سال‌های گذشته بعضا رعایت نشده است؛ که بگوئیم ما رد می‌کنیم، اگر سالم باشد به دنبال کار می‌رود و اگر مسئله دار باشد، کنار می‌کشد. لطفا با دقت گوش کنید و ببینید، مقام معظم رهبری، از چه چیزی گلایه‌مند هستند.