بپذیریم یا نپذیریم، اقتصاد کشور اقتصادی دولتی ناکارامد و رانت جو بوده و بدلیل ضعف حوزه نظارت و بازرسی، فضا را برای فساد مهیا نموده است. کسری بودجه به دلیل حقوق کارکنان (در مقابل طرح دولت الکترونیک و کاهش کارکنان دولت به یک سوم) و ناکارامدی شرکت‌های دولتی در حال ازدیاد بوده و اقتصاد ناتوان دولتی منابع طبیعی پایه، بجای تسهیل در امور و حمایت از دانش بنیان‌ها و تولید کنندگان کوچک و متوسط، با انواع سنگ اندازی‌های بیمه، مالیاتی، مجوز، کم توجهی به تامین ارز و عدم اجازه ورود ماشین آلات، کار این بحش سازنده را عملا سخت‌تر نموده و نتیجه اش، کوچک‌تر شدن سفره اقتصادی، وابستگی بیشتر به اقتصاد ناکارامد دولتی و افزایش فساد است. در اقتصاد دارای وابستگی بالا به دلار، هرگونه تغییر در قیمت دلار، کل اقتصاد را متاثر می‌کند و هر سال هم دولت‌ها کم و زیاد به این کار مبادرت می‌کنند. مدیران اجرایی هم سعی می‌نمایند که اوضاع ارزی را آرام نشان دهند. اما واقعیت چیز دیگری است. فرزین هم گفته با چشم انداز مثبت ارزی مواجه هستیم در حالی که دلار به بالای ۵۵ تومان رسیده است. علی اصغر سمیعی (رئیس سابق کانون صرافان) هم پرسیده، آقای فرزین، چشم‌انداز مثبت ارزی به چه معناست؟

دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی روز گذشته میزبان یک مناظره داغ علمی بین کارشناسان دو طیف فکری اقتصادی با موضوع «دلازدایی از اقتصاد و مهار تورم» بود. دکتر همت قلی زاده کارشناس اقتصاد انرژی و دکتر سیدعلی مدنی زاده عضو هیات علمی دانشگاه شریف و از طراحان اصلاح ساختاری بودجه مهمانان مناظره‌ای بودند که در نهایت با هیجان خاص طرفداران دو نظریه اقتصادی مخالف هم همراه شد. اصلی‌ترین محل مناقشه طرفین مناظره، منشا کسری بودجه سال‌های اخیر و بحث قیمت گذاری نرخ‌های کلیدی به ویژه سوخت بود

اقتصاد ایران با خط فرمان فعلی، اقتصادی بیمار و دارای وابستگی غیرقابل انکار به دلار است. بیماری این اقتصاد زمانی تشدید شده که سیاسیون به طمع کسب منفعت اقدام به مدیریت و سیاستگذاری منجر به چپو در آن کرده اند. تا کی می‌توان با این فرمان و چنین افرادی، امری تخصصی نظیر اقتصاد را راهبری کرد؟ آیا هنوز هم آقایان می‌اندیشند که می‌توان دلار را تا ۲۵۰ تومان بالا برد و کسری بودجه را پوشش داد؟ داستان همین یک رقم پراید برایتان درس عبرت نشده است؟ دلار ۲۵۰ هزار تومانی، پراید دو میلیارد تومانی را به رختان خواهد زد. حتما حقوق را هم دو برابر می‌کنید و انتظار دارید مردم بشکلی هوازی از ذرات معلق تغذیه کنند؟ تا کی باید شاهد این جهالت کم تعهدی‌ها در گام دوم انقلاب آنهم در کشوری با داعیه داری تمدنی باشیم؟ آیا هنوز وقت کنار کشیدن و سپردن کار دست دهه پنجاهی‌ها و دهه شصتی‌های متخصص نرسیده است؟ صحبت‌های سیامک قاسمی، ارزش توجه دارد.