ابر بحران در آموزش و پرورش سال هاست که شروع شده و کسی به روی خودش نمی‌آورد. فقدان راهبرد جامع برای هدایت تحصیلی دانش آموزان (با وجود ادعا‌های مکرر در خصوص تصویب سند جامع)، تعطیلی رکن پرورشی و تربیتی در اموزش و پرورش و تقلیل ان به مسابقات کتابخوانی و اردو‌ها و نظایر آنها. محتوای نامناسب با وجود بازنگری چندباره کتاب‌های درسی، پولی شدن نظام آموزش و پرورش و ناعدالتی اموزشی، کنکور گرایی و غیره، بخشی از این ابر بحران محسوب می‌شوند. حال دو مولفه خاص یعنی کمبود معلم و مدرسه، به این ابربحران، جنبه مادی و دیداری داده و باعث افزایش حساسیت‌ها شده است. مرثیه سال‌های اخیر آموزش و پرورش، امسال هم با عدد هولناک کمبود ۱۷۶ هزار معلم در سال تحصیلی جدید نظام آموزش و پرورش به ویژه مدارس دولتی را تهدید می‌کند. تمامی اقدامات جذب در دو سال اخیر باز هم این مشکل را برطرف نکرده و تا سال‌ها ادامه دارد. مجلس کمبود معلم در مهر پیش رو را هشدار داده است.

منوچهر متکی نماینده مردم تهران در مجلس گفت، مدارس دولتی آرام آرام از چرخه موفقیت در کنکور و تربیت شاگردان نخبه خالی می‌شود ضمن اینکه موضوع آموزش و پرورش در تراز قانون اساسی بعد از ۴۵ سال در برنامه تصمیم گیران در دولت و ناظران در مجلس قرار نگرفته است و.. باید از وزیر آموزش و پرورش و شورای انقلاب فرهنگی پرسید که آیا این واقعه را بعنوان مصداقی بر بی عدالتی آموزشی قبول دارند یا خیر؟ اگر آری، پیشنهاد می‌گردد، مکانیزم طی مسیر‌های نظارت- بازرسی -امنیتی و سپس قضایی-کیفری در مورد آقایان طی شود. حتی عزیزان ما در شورای عالی انقلاب فرهنگی به مصداق اتهام چهارگانه قصور|، تقصیر، اهمال و ترک فعل.

دفاع از مدارس دولتی و پرداختن به معضلات و مشکلات آن‌ها همواره یکی از مباحث مهم معاونان و مسئولان آموزش و پرورش بوده و هست، با توجه به این موضوع شاید این سوال پیش آید که آیا آن‌ها مایل هستند، فرزندان خود را در مدارسی ثبت‌نام کنند که گا‌ها در آن‌ها شاهد تبعیض و کاهش سطح کیفی آموزشی هستیم یا نه؟ حال سوال این است آیا خود مسئولان آموزش و پرورش هم اقبالی به این مدارس نشان داده‌اند یا نه؟ از همین رو به سراغ تعدادی از معاونان و مدیران مسئول در آموزش پرورش رفتیم و از آن‌ها پرسیده‌ایم؛ مدرسه فرزندانشان کجاست یا اینکه در چه مدارسی تحصیل کرده‌اند؟ پاسخ آن‌ها را در ادامه می‌خوانید:

در هفته‌های گذشته، انتشار وضعیت تحصیلی ۴۰ داوطلب برتر کنکور امسال که از میان آن‌ها تنها یک دانش‌آموز در مدرسه دولتی تحصیل کرده بود، انتقادات بسیاری را نسبت به عملکرد مدارس دولتی مطرح کرد. این درحالی است که مقامات آموزش و پرورش با استناد به دلایلی که مهمترین آن کمبود بودجه است، می‌گویند این وزارتخانه با مشکلات متعددی روبه‌رو است؛ بنابراین با کاهش بهره‌وری مدارس دولتی و رشد مدارس غیرانتفاعی، دانش‌آموزان بیشتری از خانواده‌های متعلق به دهک‌های متوسط و بالا جامعه که توانایی پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور مدارس خصوصی را دارند به سمت این گروه از مدارس کشیده می‌شوند و دانش‌آموزانی از اقشار محروم و مستضعف جامعه ناچارند در مدارس دولتی تحصیل کنند. سوالی که در این باره مطرح می‌شود این است که آیا با توجه به وضعیت تورمی کشور، صرفا با افزایش بودجه تخصیص یافته به آموزش و پرورش، شاهد عملکرد بهتر مدارس دولتی خواهیم بود؟

خانواده ها مدت هاست که می دانند، آموزش فرزندانشان برای دولتمردان و مجلس نشینان از شعار فراتر نمی رود بنابراین ناچارند برای حفظ کیفیت مدرسه دولتی فرزندشان در تامین هزینه های مدرسه مشارکت کنند.