حسینی بای چند روزی است که در شهر‌های مختلف مازندران در حال تهیه گزارش از عقب نشینی نهاد‌ها از ساحل و آزاد سازی حریم ۶۰ متری دریا است. مجتمع رفاهی دانشگاه فردوسی مشهد از حریم دریا عقب نشینی نکرده است؛ بهانه مسئولینش نبود لوله و فنس است! منتظر گزارش حسینی بای از باقلا قاتق و اشپل ماهی هم هستیم.

کوبونده رفته ساحل نکا در مازندران تا ببینه که نوار ساحلی رو آزاد کردن یا نه؟ داداش ما خودمون این کاره ایم. بگو هوس یه مازندران گردی همراه با حق ماموریت کردی از ساحل پنج کیلومتری نکا هم رفتی یه گزارشی تهیه کنی دیگه! اما واقعیت داستان اینکه، کدام منطقی به ادارات دولتی تا به این حد اجازه سو استفاده از حقوق عمومی را داده بود؟ آیندگان در این خصوص چه قضاوتی خواهند کرد؟

شاید از بد ملی و ضرورت‌های دفاعی نتوان نافی دوره سربازی شد، اما آنقدر دوره کم اثر و پر مسئله‌ای است که نامیدنش بنام اجباری غیر منصفانه نخواهد بود. باید سربازی رفته باشی تا معنای توهین را درک کنی، معنای وقت کشی و آتش زدن به زمان را درک کنی، معنای عدم توان استفاده و اهمال در استفاده از فرصت‌های سازندگی جوانان را درک کنی. چه شد اجرای اجباری و فراگیر سه دوره مهارت فنی- حرفه‌ای برای ترخیص از سربازی، چه شد بحث استعدادیابی و غربالگری برای استفاده از توانمندی سربازان متخصص، قدرت تربیت عقیدتی و بازآموزی و تقویت مهارت‌های دینی سربازان به کجا رسید؟ برگزاری دوره‌های تقویت ارتباط اجتماعی به کجا رسید؟ آیا دوره سربازی فقط دوره برگزاری صبحگاه، دیدبانی بالای دکل و تمییز کردن پادگان است؟ قدر داشته هایمان را بدانیم تا بستر برای تقویت شان آماده شود. با شعار و تبلیغ نمی‌توان تغییرات دونی و آغازگری را رقم زد.

در ویدئو زیر انيميشن کنکور را می بینیم.

ماجرای حذف عادل فردوسی‌پور از تلویزیون از یک سو و تلاش‌های اخیر برخی مجری‌ها برای بیشتر دیدن شده در رسانه ملی از سوی دیگر، سوژه طنز «شهرونگ» شد.