این میزان کاهش در گروه‌های هزینه‌ای مانند رستوران و هتل، تحصیل، حمل و نقل و ارتباطات قابل رویت است. از طرف دیگر اما در نیازهای ضروری و اساسی خانواده‌ها شاهد افزایش سهم هزینه‌کرد هستیم. در گروه مسکن خانواده‌های ایرانی در سال ۱۳۸۶ ، ۳۳.۹ درصد هزینه‌های خود را صرف مسکن می‌کردند که این میزان در سال ۱۳۹۵ به ۳۶.۴ درصد رسیده است.

در گروه خوراک و آشامیدنی‌ها هم شاهد افزایش میزان سهم هزینه‌کرد هستیم و این افزایش در گروه بهداشت و درمان نیز به روشنی قابل رویت است. به طوریکه که مردم در سال ۱۳۸۶ ۴.۶ درصد از هزینه‌های خود را صرف بهداشت و درمان می‌کردند و این درصد در سال ۱۳۹۵ به عدد ۶ رسید.

با این تفاصیل این فرضیه براساس آمارهای رسمی بانک مرکزی قابل اثبات است که خانواده‌های ایرانی متاسفانه طی یک سال اخیر بیشتر درگیر هزینه‌کرد برای نیازهای ضروری و اساسی خود نظیر خورد و خوراک، مسکن و تامین هزینه‌های سلامت بوده‌اند و از سوی دیگر از درصد هزینه‌کرد تفریح، پوشاک، خرید اسباب و اثاث منزل،رستوران و هتل و... زده‌اند.

۲ نمودار زیر میزان رشد هزینه‌های اساسی در مقابل هزینه‌های غیر اساسی را نشان می‌دهد

همانطور که در دو نمودار زیر مشاهده می‌شود، به هر میزانی که درصد هزینه‌کرد نیازهای اساسی و ضروری افزایش پیدا می‌کند، درصد هزینه‌کرد نیازهای غیر ضروری کاهش پیدا می‌کند و رابطه معناداری در این میان وجود دارد.

برای اطلاع از درصد سهم گروه‌های هزینه‌ای از بودجه سالانه هر خانوار ایرانی، نمودار زیر را مشاهده کنید: