شعارسال: چند روزی است که بحث موزه لوور، بدلیل لغزش کلامی یا بی اطلاعی یکی از نمایندگان مجلس و در جریان استیضاح وزرای دولت، روی زیان ها قرار گرفته است.
تحلیل ها و علت یابی های زیادی از این جریان و اشتباه گفتاری صورت گرفته است. برخی ان را مصداق تئوری لغزش های کلامی فروید دانسته و معتقدند که کم اطلاعی و اشباع نبودگی، بشکل ناخودآگاه خود را در قالب لغزش های کلامی نشان داده است.
برخی دیگر، اشتباه پیش امده را به بار بالای هیجانی حاکم بر جلسه و دستپاچگی رنجبرزاده ، مرتبط می کنند. گروهی هم، بر رفتار رخ داده ، متمرکز شده و معتقدند که جامعه و نظام مدیریتی و سیاستگذاری کشور، ارام ارام باید فضا را برای بیرون رفتن افراد ناکارآمد فراهم نموده و باید تاکید بر شایسته سالاری شود.
اما همه این جریانات، پرده نمایان و اشکار یک فاجعه بوده که قربانی سال ۹۶ ان، رنجبرزاده بود.
پرده ناپیدای این داستان، گویا به بدترین وضعیت ، منافع ما و امنیت ملی را نشانه رفته است. شلیک های پی در پی، که می تواند پایه های مقدس نظام اسلامی را بشکلی ناخواسته و غیرعامدانه، سست کند.
ان شاالله که روایت زیر از پایه دروغ باشد:
عزیزی در فضای مجازی نوشته است که،
براساس سندرم لوور بود که نماینده مذاکره کننده آمریکا ، مذاکره کنندگان هسته ای مارا مسخره می کند که ایرانی ها فرق بین لغو و تعلیق تحریم ها را نمی دانستند. ما نوشتیم تعلیق، ایرانی ها ترجمه کردند لغو تحریم ها!
ظریفی می گفت اعتراض کردیم که این نوشته تعلیق ، در حالیکه باید لغو باشه. ناگهان فریدون سقلمه ای به پهلویم زد که زود باش امضا کن بره....!
امیدواریم این روایت کاملا نادرست و شایعه باشد.چرا که در صورت صحت، به احتمال بالا ما با لشکر ناپیدایی از لووری های ناپیدا مواجه هستیم و خودمان نمی دانیم.
اختصاصی پایگاه خبری تحلیلی شعار سال