شعار سال: این نخستین بار نیست که عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در نوشته های تلگرامی خود به دولت انتقاد می کند. آین گونه که وی می نویسد باید باورکرداو از ماندن دردولت لذت نمی برد و احتمالا با نوشتن چنین متن هایی قصد خود را بربی تفاوتی در ماندن یا رفتن از دولت دوازدهم بیان می کند.

آخوندی به عنوان یکوزیر که باورهای آزادیخواهانه دراقتصاددارد و اکنون با تنگنا مواجه شده است شاید منتظر استیضاح و یا حتی برکناری از سوی رییس دولت باشد اما اوبازهم از انتقاد دست برنمی دارد. تازه ترین متن منتشرشده از این وزیر دولت دوازدهم انتقاد تند از سران سه قوه است و باورش مبنی براینکه دولت نیز درکنار مجلس و قوه قضاییه به توقف قانون و سرکوب حق مالکیت و سرمایه علاقه دارد را دردسترس علاقمندان به اقتصاد سیاسی و احتمالا مخالفانش قرار داره است. او در متن منتشر شد که دیروز در صفحه تلگرامی اش درج شده نوشته است" در حوزه‌ی اقتصاد به جای رویکرد حرکت و تحول، توقف قانون، سرکوبِ مالکیت، سرمایه و قیمت همواره انگاره‌ی برگزیده رسمی بوده و شوربختانه، در شرایط جاری نیز همین سیاست از سوی سه قوه انتخاب شده‌است. آنان‌که ایران را بریده از جهان می‌خواهند از درک ابتدایی مفهوم ایران عاجزند. باید حرکت کرد و گرنه دیگران ما را در زیر چرخ‌های خود له خواهند کرد. من راهِ چاره را در بازخوانی فرهنگ و تمدن ایران‌شهری که به مفهوم حرکت بر فراز زمان و مکانِ ایران، بازتعریف هویتی ایرانیان، موقعیت یابی جدید ایران در سطح منطقه و جهان و ایفای نقش فعال در استقرار صلح و توسعه‌ی ملی، منطقه‌ای و جهانی است می‌دانم." نگرانی از فضای سکون

فضای سکون و ایستایی در ایران نه تنها همگان را نگران که عصبی ساخته‌است. با این همه مفهوم حرکت در دستور کار ملی قرار نگرفته‌است. نه حرکت اجتماعی، فرهنگی و اندیشه‌ای و یا حرکت بین نسلی دیده می‌شود. نه حرکت آدم‌ها و کالا بر فراز مرزها و بین ملت‌ها به آسانی انجام می‌شود و نه حرکت و جابجایی در درون شهرها و بین شهرها روان است. به دعوت مؤسسه‌ی ملی تحول هند که رییس آن در حکم معاون نخست‌وزیر است در کنفرانس جابجایی جهانی با شعار حرکت در دهلی‌ شرکت کرده‌بودم. نحوه برگزاری کنفرانس که با حضور نخست وزیر هند افتتاح شد و سخنانی که در آن عنوان شد، هم آموزنده بود و مایه عبرت و هم آه از نهاد آدمی بالا می‌آورد که چرا تا بدین حد در سطح رسمی ما از درک مساله‌های اولیه ایران عاجزیم. کنفرانس با سخنان رییس مؤسسه آغاز شد. او حرکت را به مفهوم فیزیکی و انتزاعی آن مایه اصلی توسعه، صلح، امنیت، رفاه، اشتغال، فراوانی و عدالت خواند. نکته‌ی جالب انتخاب سخنرانان بعدی و نحوه بیان مساله بود. بجای مقام‌های رسمی و دولتی، اولین سخنران یک سینماگر هندی بود که حرکت را بر فراز زمان و نحوه تحول هند و چگونگی سازگاری با مفهوم‌های مدرن تبیین می‌کرد و با حمل‌ونقل چند وجهی پایان بخشید. تعدادی از سخنرانان بعدی مدیران ارشد شرکت‌های بزرگ جهانی چون هوندا، هیوندایی، سوزوکی، تویوتا، فورد، تاتا، بوش، MG، یک شرکت تولید موتور چینی که ۲۳% بازار چین را در اختیار داشت، یک فعال اجتماعی هندی و یک جوان هندی که یک کسب‌وکار نوپا را برپا کرده‌بود بودند. محور تمام سخنان، فناوری‌ها جدید بر پایه حمل‌ونقل عمومی از پیاده و دوچرخه گرفته تا خودرو و قطار و کشتی و هواپیما با بلیط مشترک، برقی‌سازی، استفاده از فیول سل و موتورهای هیبریدی، هوشمندسازی حمل‌ونقل و ایمنی بود.اهداف زیست محیطی که برای سال‌های ۲۰۲۰، ۲۰۲۵ و ۲۰۵۰ با هدف کاهش نوددرصدی آلودگی با گام‌های مشخص و برنامه‌های روشن، امیدوار و قانع کننده ارائه می‌شد؛ آن هم در دهلی که جزء آلوده‌ترین شهرهای دنیاست. نحوه پیوند دادن بین توسعه‌ی شهری، توسعه روستایی، کشاورزی، صنعت و خدمات و هم‌چنین مدل‌های بین‌المللی تامین مالی خیره‌کننده بود. ابداع شعار یک جاده یک ملت نشانگر توجه به همبستگی اجتماعی بود. گردِ هم‌ آوردن غول‌های خودروسازی و حمل‌ونقلی جهان برای در میان گذاشتن مشکل هند با آنان و جلب مشارکت آنان در حل مسائل بیانگر تحول شگرفی بود که در نگاه و رویکرد هندیان به فهم مساله و نحوه‌ی حل آن بود. در پایان، مودی نخست‌وزیر هند پس از شنیدن سخن تمام سخنرانان، پشت تریبون قرار گرفت. او شعار محوری هند را جابجایی و حرکت به مفهومِ عام آن اعم از حرکت بر فراز زمان و مکان، حرکت فیزیکی و معنایی، اجتماعی و سیاسی، دانش و فناوری و یا حرکت بین نسلی و نگاه به آینده عنوان کرد و به‌زیبایی مفهوم حرکت را در برنامه‌ی توسعه‌ی هند تبیین کرد.با خود در باره‌ی راز این اجماع بین نخبگان هند و توان جلب مشارکت بین‌المللی آنان می‌اندیشیدم. دیدم جز تغییر انگاره و یا به عبارت دیگر پاردایم شیفت در نگاه به جامعه و شیوه‌ی حکمرانی چیز دیگری نیست.

راز موفقیت آنان را در نوع نگاه‌شان به مفهوم هند و درک درست آنان از هویت تاریخی و مکانی هندیان و مفهوم ملی در هند که همبستگی اجتماعی را در این شبه‌قاره موجب شده، شناخت درست از موقعیت هند در تاریخ و سطح جهان و در موقعیت کنونی و توان تعامل سازنده آنان با جهان یافتم. من ریشه‌ی گسترش نزاع‌ها، کاهش سرمایه و گسترش شکاف‌های اجتماعی و بینِ نسلی، بی‌اعتمادی عمومی به یکدیگر و حاکمان، به‌خطرافتادن صلح اجتماعی و فرسایش امید و حتی چالش‌های اقتصادی موجود در جامعه ایران را در نداشتن درک درست از مفهوم حرکت می‌دانم.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری ساعت24 تاریخ انتشار 17 شهریور 97، کدمطلب: 384745، www.saat24.news