وی اضافه کرد: بررسی جنبه‌های روانی خودکشی‌هایی که در ملاءعام و در فضاهای شهری اتفاق می‌افتد نیاز به پژوهش‌های اجتماعی دارد و نمی‌توان به سادگی در خصوص آن اظهارنظر کرد. باید سوابق این افراد و علل محیطی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.

نایب رئیس شورای شهر تهران با اشاره به رفتار شهروندانی که در معرض چنین اتفاقاتی قرار می‌گیرند، گفت: شهروندان به جای آنکه فعالیت‌های بازدارنده انجام دهند و با صحبت با فردی که قصد خودکشی دارد او را از این کار باز دارند، دوربین‌های تلفن همراه خود را روشن کرده و از این حرکت تصویربرداری می‌کنند که این باعث می‌شود این فرد بیش از نیت اولیه ترغیب به انجام این کار شود. بارها شده وقتی نیروهای امدادی و پلیس به صحنه رسیده‌اند با صحبت فرد را از خودکشی بازداشته‌اند، اما مردم تنها ناظر آرام صحنه‌های خودکشی هستند و به عنوان تماشاگر بیشتر فرد را تحریک می‌کنند.

طلایی در پاسخ به این پرسش ناایمن بودن فضاهای شهری مانند مترو که امکان خودکشی را به افراد می‌دهد، چقدر در افزایش خودکشی در فضاهای شهری موثر است، گفت: گمان کنید در مترو مانع ایجاد کردیم، پل هوایی را چه کار می‌توان کرد؟ اگر کسی قصد خودکشی داشته باشد خود را با انداختن جلوی خودرو نیز از بین می‌برد. این نوع تصمیم‌گیری‌ها چندان ربطی به فضاهای شهری ندارد، بلکه نیازمند اقدامات اجتماعی است؛ باید ریشه‌های گرایش به خودکشی را جستجو کرد و با نگاهی روانشناختی علت‌ها را بررسی کرد تا راهکارهای مناسب برای کاهش پیدا شود.

با اندكي اضافات و تلخيص برگرفته از خبرگزاری مهر، تاریخ انتشار: 22 اردیبهشت 1395، کد خبر: 3655878، www.mehrnews.com