شعار سال : در آموزش و پرورش هرچه از کمبود نیرو اسم می‌برند بی اختیار همه ذهن‌شان به سمت کمبود نیروی آموزشی و معلم می‌رود. و اولین چیزی که به ذهن ها خطور می‌کند استخدام از طریق دانشگاه فرهنگیان و پس از آن استخدام از طریق آزمون استخدامی می باشد. اما هیچ کس به این مسئله  نپرداخته است که مدارس علاوه بر کادر اجرایی و آموزشی نیاز به خدمتگزار نیز دارند. در بسیاری از مدارس مدیر مدرسه نقش همه فن حریف را بازی کرده، و علاوه بر پرداختن به مشکلات دانش آموزان و معلمان مدرسه، نقش سرایدار و خدمتگزار را نیز به عهده گرفته و حتی گاها چند ساعتی نیز، موظف به تدریس در مدرسه می‌باشد. همچنین مدیر مدرسه می‌بایست عدم توجه دولت و مسئولین در خصوص اختصاص سرانه دانش آموزی، اعتبار برای پرداخت قبوض مصرفی، در نظر گرفتن مبالغی برای هزینه تعمیرات، ملزومات و تجهیزات مورد نیاز مدرسه را نیز پوشش داده و نقش اجل معلق را در مدرسه برای دانش آموزان و اولیا بازی کند. از دانش آموزان و اولیای آنها کمک به مدرسه های اجباری و شهریه هایی را بستاند که خودِ فرادستان آموزشی شبانه روز در تلویزیون و رسانه ها ستاندنِ آن را غیر قانونی اعلام کرده، و مدام در رسانه های ارتباط جمعی غیرقانونی بودن اخذ وجه از والدین را در مدارس، در بوق و کرنا می‌کنند. در خیلی از مدارس چون آمار دانش آموزان مدرسه پایین است نه معاون اجرایی به آنها تعلق می‌گیرد، و نه کادر خدماتی و سرایدار. مخصوصا این مسئله در روستاها و مدارس روستایی بسیار مشهود است. در اینگونه مواقع یا مدیر می‌بایست خود جای خالی هر دو را پر کند و در کنار آن نیز نقش نامه رسان مدرسه را بازی کرده و در این نظام بخشنامه سالار، با بروکراسی اداری بسیار زیاد و خسته کننده به امورات مدرسه و رابطه بین مدرسه و اداره نیز پرداخته و توازنی بین همه اینها ایجاد نماید، و یا اینکه از طریق کمک های مردمی یک نیروی خدمتگزار بصورت آزاد استخدام کند که خودِ این کار، مشکلات را در بیشترِ مواقع دو چندان می‌نماید.
از سوی دیگر وضعیت کادر خدماتی در آموزش و پرورش از قرمز هم گذشته است و با حقوق های بسیار پایین تر از خط فقری که نیروهای خدماتی دریافت می‌کنند، که گاها به کمتر از یک میلیون و دویست هزار تومان نیز می‌رسد، انگیزه ای برای کادر خدماتی جهت مشارکتِ بیشتر در مدارس و ادارات آموزش و پرورش برای آنها باقی نگذاشته و همان مدرسه ای نیز که می‌روند و پوشش می‌دهند از سر آموزش و پرورش بسیار زیاد بوده و به نسبت حقوق خیلی کمی که دریافت می‌کنند انتظاری بیشتر از این از آنها واقعا بی انصافی است.
خدمتگزاران در مدارس، همیشه اولین فردی هستند که درب مدرسه را باز کرده و مدرسه را برای شروع فعالیت های آموزشی و تربیتی آماده می‌نمایند. و در انتها نیز آخرین نفری هستند که پس از نظافت و تمیز کاریِ مدرسه، از مدرسه خارج می‌شوند. لذا ساعت کاری آنها از معلمان و کادر اجرایی مدرسه بیشتر بوده، و حین فعالیت آموزشیِ مدرسه نیز مدام در حال تحرک و نامه رسانی و تعمیرات و فراهم کردن اسباب چای و استراحت معلمان و... هستند. و بی تردید مستحق توجه خیلی بیشتر از اینها می‌باشند.
به نظر میرسد دولت و آموزش و پرورش این افراد زحمتکش را به کلی فراموش کرده و همچنین خود را به کوچه علی چپ زده است که مدارسِ ما علاوه بر کادر اجرایی و آموزشی، نیاز به خدمتگزار و کادر خدماتی نیز دارند. حال جالب این است که با وجود چنین مشکلاتی، در برخی ادارات آموزش و پرورش؛ فقط در اتاق مدیر منطقه دو یا سه خدمتگزار همیشه حضور داشته و دست به سینه، آماده اجرای دستورات و فرامین مدیر هستند. و جالب تر از این هم این است که در بیشتر مواقع این چند نفر بیکار نشسته و هیچ تحرکی ندارند.
معمولا عدم تخصیص اعتبارِ لازم به آموزش و پرورش، دلیلِ اصلی این بی توجهیِ روسای ادارات و مناطق است و یکی از راهکارهای پیشنهادی؛ که آموزش و پرورش می‌تواند در حل این مشکل بکار ببرد جذب نیروهایی است با نام سربازخدمتگزار. بدین معنا که در کنار جذب تحصیل‌کردگان که زمان سربازی شان فرار رسیده، و بعنوان سرباز معلم در آموزش و پرورش و مدارس مشغول به کار می‌شوند، افرادی را نیز جذب نماید که داوطلبانه حاضر هستند با عنوان خدمتگزار در آموزش و پرورش دوره سربازی خود را به پایان برسانند. بدین ترتیب شاید بتوان اندکی از مشکلات مدیران مدارس را حل و فصل کرد.

شعارسال، بااندکی اضافات و تلخیص برگرفته از کانال اخبار فرهنگیان