شعار سال:وزارتخانه شدنی که بدون چشم انداز و کانسپت باشد نمی‌توان برایش برنامه‌ای متصور بود. تنها نسبت مجلس و توقعات مجلسیان و بده و بستان سازمان با بهارستان نشینان تغییر می‌کند. در این صورت باید از این تصویب نگران بود تا خوشحال چرا که امکان چالش‌ها و برخوردهای سیاسی جدیدی در انتظار سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نشسته است.

 رضا دبیری نژاد کارشناس موزه‌:اینروزها بسیاری از منتقدان سازمان میراث فرهنگی و... و دلسوزان سه حوزه م. گ. ص ابراز خوشحالی می کنند که این سازمان به وزارتخانه تبدیل شده است گویی که تبدیل به وزارت پاسخی به نقدهای موجود و راهکاری برای بهببود عملکرد آن است.

اما باید در نظر داشته باشیم که تنها یک ایده خوب کافی نیست بلکه اجرای خوب آن مهمتر است. تنها تصویب یک قانون کافی نیست بلکه زمان مناسب تصویب هم مهم است. گاهی زمان نامناسب سبب اجرای بد یک اتفاق و در ادامه سبب خسارت بیشتر می شود.

در نظر بیاورید در نیمه دوم دولت هشتم تصویب شد تا دو سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ادغام شوند و به معاونت ریاست جمهوری ارتقاء یابند، همان زمان هم هیجان بسیاری پیش آمد و یک مرتبه ثبات سازمان دچار تلاطم ساختاری شد و آرزوهای بزرگ فضایی سیاسی را وارد سازمان نوپا کرد. هنوز سازمان جدید ساختارش را به تمامی شکل نداده بود و پایدار نشده بود که انتخابات 84 فرا رسید و تغییرات شدید بعدی به سراغ سازمان آمد. حالا هم در نیمه دولت دوازدهم تبدیل به وزارت تصویب شده است، چندماه دیگر انتخابات مجلس است و انتخاب وزیر متاثر از این انتخابات خواهد بود و تا وزیر انتخاب شود به سال آخر دولت رسیده ایم و تا تشکیلات وزارتخانه جدید تنظیم شود انتخابات 1400 رسیده است و با تغییرات شدیدی و چرخشی که پدید خواهد آمد دوباره این وزارتخانه دچار چالش خواهد شد و به تبع آن موضوعات مرتبط یعنی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مدیریت های آنها متأثر از تلاطم های سیاسی می شوند. باید در نظر داشت که وزارتخانه همانقدر که نظارت دارد سیاسی تر هم هست و انتخاب وزیر بیش از تخصص نیازمند لابی های سیاسی هست.

از سوی دیگر باید در نظر داشتیم باشیم تحولات فرهنگی نیازمند دغدغه های کلان و فراگیر است. در شش سال گذشته اما شاهد بوده ایم که دولت به دلیل مشغله ها و بحران زیاد اقتصادی و سیاسی چندان دغدغه فرهنگی نداشته و از این رو نمی توان کانسپت و چشم اندازی را مشاهده کرد. چنانکه وقتی به کلیت این دوران می نگریم سیاست اثربخشی را نمی توان شاهد بود. حال بر این موضوع وضعیت ادغام نشده سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را بیفزایید. سه حوزه ای که تنها وصله شده و با دافعه نسبت به هم رفتار متقابل داشته اند. در این مدت شاهدیم که مدام گفته شده است که این ادغام مضر بوده است، حالا بیش از آنکه به چرایی و علت این ضرر رسانی پرداخته شود تنها به تغییر ساختار کلان آن بسنده شده است. وزارتخانه شدنی که باز بدون چشم انداز و کانسپت است و نمی توان از آن تصور برنامه ای داشت. تنها نسبت مجلس و توقعات مجلسیان و بده و بستان سازمان با بهارستان نشینان تغییر می کند.

باید از این تصویب نگران بود تا خوشحال چرا که امکان چالش ها و برخوردهای سیاسی جدیدی در انتظار سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری نشسته است.