شعار سال: چندی پیش سه جوان کرمانشاهی برای تامین هزینه زندگی خانواده راهی کوه و کمر شدند اما نه تنها به مقصد نرسیدند بلکه جنازه‌های آنها تحویل خانواده ایشان شد. بدن این سه جوان زیر25 سال، در سرمای طاقت‌فرسای زمستان های کردستان یخ نزد؛ یا کالبدشان زیر خلوارها آوار بهمن نماند بلکه مرگ آنها به گونه دیگری رقم خورد و با هدف مستقیم گلوله جانشان بی جان شد.

هر وقت خبر کشته شدن تعدادی از این جوانان به گوش می‌رسد مسئولان از طرح های جدید برای کمک به کولبران خبر می دهند. مانند سخنان نماینده پیرانشهر که طرح ممانعت از شلیک مستقیم به کولبران را در اول دیماه جاری و بعد از مرگ غم انگیز آزاد و فرهاد خسروی در کوههای کردستان مطرح کرد؛ ولی هزار  دریغ که این طرح مانند بسیاری از طرح‌ها و ایده های مربوط به کولبری بلاتکلیف ماند.

دقیقا دو سال قبل از این ماجرا،  عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور و رئیس شورای امنیت کشور در سخنانی درباره قاچاق گفته بود که «با اجرای طرح ساماندهی کولبری تا 70 درصد میزان قاچاق در این مبادی کنترل می‌شود.» از آن تاریخ تا کنون در زمینه ممانعت از قاچاق هیچ اقدام قابل توجهی صورت نگرفته است. شاهد مثال آن هم خیل عظیم کولبرانی است که روزانه هزاران کالا را ردوبدل می کنند.

هر چند که معتقدم حجم اصلی قاچاق از مبادی دیگری غیر از کولبری وارد کشور می شود؛ در حقیقت قاچاق از طریق اسکله های غیرمجاز،مبادی رسمی و زدوبند در گمرک وارد کشور می شود. همانطور که به گفته برخی نمایندگان بیش از 5/99 درصد از کالاهای قاچاق از طرق کانتینرها وارد کشور می شود. بدین ترتیب خلاصه کردن قاچاق به کولبری آدرس غلط است.

علاوه بر این باید اضافه کرد در سالهای اخیر بحث کولبری در دولت و مجلس به کرات مطرح شده، به طوری که اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور گفته باید برای کمک به کولبرها چاره ای اندیشیده شود و حل مشکل آنها را در «ایجاد بازارچه های مرزی»دانسته در صورتی که این بازارچه ها به دلیل عدم مدیریت مناسب تعطیل شدند.

محمد مهدی شهریاری استاندار آذربایجان غربی اعلام کرده برای 50 هزار نفر از مرزنشینان کارت الکترونیکی صادر می کنیم.از اجرای این طرح هم خبر چندانی حاصل نشده و گویا آن هم به سرنوشت طرح هایی مانند بیمه کولبران دچار شده و به فراموشی سپرده شده است.

این طرح ها نه تنها عملیاتی نشده که برخی از مشکلات این کولبرها حل شود بلکه هر روز به تعداد کولبرها به دلیل بیکاری،توسعه نیافتگی و محرومیت اضافه می شود.به طوری که دو سال پیش جلال محمود زاده نماینده مهاباد گفته بود 80 هزار کولبر در مناطق کورد نشین وجود دارد که آنها در ماه فقط 350 هزار تومان از جابه جای کالاها درآمد کسب می کنند.بنابراین اگر دولت کولبری کردن را به هر دلیلی منع کند؛صدها هزار نفر با مشکل امرامعاش مواجه می شوند.اگر فروشندگان این محصولات را نیز به شمار بیاوریم با جمعیت چند میلیونی روبرو خواهیم بود.

دولت می تواند با رونق کشاورزی و دام پروری ، ایجاد کارخانه های و کارگاه های تولیدی ، توسعه گردشگری و ده ها شیوه و روش دیگر مردم محلی در استان های غربی کشور را مشغول به کار کند .در این شرایط دیگر کسی حاضر نخواهد شد با حمل کالاهای سنگین و قرار گرفتن در معرض مرگ برای نان جانشان را از دست بدهند.

اما متاسفانه مسئولان به جای توجه ریشه ای به حل معضلات مردم منطقه صرفا شعار زدگی و تبلیغات پوپولیستی پیشه کرده اند.بنابراین پربیراهه نیست اگر بگوییم شعارها و سطحی نگری مقامات یکی از دلایل مرگ کولبران است؛ صدهها کولبری که هر ساله در میان بهمن، سرمازدگی، تیر ماموران مرزبانی و مین های مزری جانشان را از دست می دهند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت پیام نو، تاریخ 1 اسفند 98، کد مطلب: 1543: www.payameno.com