شعار سال :در حوالی نوروز، بره‌ها که حدوداً ۴٠-۵٠ روزه هستند و هنوز توان علف خوردن و همراهی گله را ندارند، همراه گله به چرا برده نمی‌شوند، و در آغلی که سنگسری‌ها آنرا گولی می‌نامند نگهداری می‌شوند.
در غروب که گله‌ی به صحرا رفته، باز می‌گردد، میش‌های مادر در برابر گولی جمع می‌شوند تا بره‌هایشان را پیدا کنند و شیر بدهند.
در گولی که باز می‌شوند، صحرای محشر برپا می‌شود و بره‌ها بی‌تاب و بیقرار بیرون می‌پرند و دنبال مادرشان می‌گردند. میش و بره با بوییدن یکدیگر را می‌شناسند، و جالب آنکه که هیچ میشی به هیچ بره‌ی غریبه‌ای شیر نمی‌دهد و بره‌های گرسنه‌ای را که مادر نیافته‌اند و برای شیر خوردن بسمتشان میروند، از خود می‌رانند.
بسیاری از بره‌ها و میش‌ها یکدیکر را پیدا نمی‌کنند و چوپان که به طرزی شگفت آور مادر و بره را می‌شناسد، بره‌های بلاتکلیف را به مادرشان می‌رسانند. این کار را سنگسری‌ها سوناگری می‌نامند و صحنه‌ای بسیار دیدنی و شگفت‌انگیز است.

برگرفته از فضای مجازی