شعار سال:آزار و اذیت کودکان مفاهیم گوناگونی دارد و می توان به صراحت گفت در هر جا که به دلایل مختلف اجتماعی یا روانی، کودک در بستر مناسب خود برای رشد و پرورش قرار نگیرد، مورد آزار واقع شده است، سوء استفاده از کودکان در هر مقیاس و معیاری غیر منطقی و غیر قانونی است و مخاطرات روانی و جسمی زیادی برای کودک دارد.
 
کار کردن کودکان و به خدمت گرفته شدنشان در هر بستری که روح لطیف و کودکانه آن ها آسیب ببیند و یا به هر دلیلی از  تجربه های لازم ایام کودکی بی بهره بمانند مصداق روشن سوء استفاده از کودک است.
 
در دنیای مدرن، علاوه بر کودکانی که اغلب آن ها را کنار خیابان ها و با لباس های مندرس و سر روی کثیف می بینیم، شاهد کودکان کاری با لباس های پر زرق و برق هستیم که نه سر چهارراه می ایستند و دست نیاز به سمت کسی دراز می کنند و نه برای فروش آنچه در دست دارند به کسی التماس می کنند، و ظاهرا  کسی هم برای پول در آوردن مجبورشان نمی کند!
 
رایج ترین شکل این کار پر زرق و برقی که البته پشت پرده سیاهی دارد، کودکانی هستند که این روزها در فضای اینستاگرام دست مایه تبلیغات کالاهای مختلفی شده اند و یا حتی بخاطر سوداگری والدین برای کسب منفعت مالی و شهرت مجبورند توانمندی هایی فراتر از توانایی سن خودشان را به نمایش بگذارند.
 
کودک توسط والدین به بهانه های مختلف وارد فضای اینستاگرام می شود، توسط مخاطبان پذیرفته می شود و بعد از گذشت مدت زمانی والدین با پیشنهادهای مختلف برای تبلیغات پوشاک و کالاهای تخصصی کودک و یا حتی خوراکی و کالاهایی که هیچ ارتباطی با دنیای کودکان ندارند روبرو می شود.
 
 هر روز به تعداد تاییدها و دنبال کنندگان صفحه‌شان افزوده می شود، تاییدهایی که عملا بخشی از کسب و کار پدر و مادر هستند و کپشن هایی که پر می شود از هشتگ ها و کلیدواژه نشان‌های تجاری مختلف و اینجاست که اعتیاد به کسب درآمد بیشتر، والدین را در یک گردش مالی بی انتها می اندازد و کودک را ناخواسته و به اجبار در فضای شلوغ و بی انتهای تبلیغات در فضای مجازی وارد می کند.
 
غافل از این که خطرات زیادی سلامت روحی و جسمی این کودکان را در حال و آینده تهدید می کند و علاوه بر آن حریم شخصی و کرامت انسانی آن هاست که مورد بی احترامی قرار گرفته است؛ چرا که کودک در شرایط ذهنی و سنی مناسبی نیست تا بتواند خودش برای خود تصمیم درستی بگیرد و همه این کارها در حقیقت به اجبار والدین صورت می گیرد.
 
اما به نظر می رسد آن قدر درآمد حاصل از کار این کودکان برای خانواده ها وسوسه کننده است که به این راحتی نمی توانند از آن دل بکنند.
 
درآمدی که چشم پوشی از آن بسیار سخت است و بسیاری از خانواده ها را ترغیب می کند کودک شان را مجبور به کارهایی کنند که برای شان بسیار طاقت فرساست؛ شاید باورتان نشود ولی برخی از کودکان در اینستاگرام با وجود داشتن کمتر از یک میلیون دنبال کننده، ماهانه بیش از یک میلیارد تومان درآمد دارند!
 
درآمد‌های حاصل از تبلیغات آن قدر وسوسه برانگیز است که در نقاط مختلف جهان آدم هایی وجود دارند که حاضرند فرزندانشان را وسیله ای برای درآمد زایی به همین شیوه کنند.
 
تا آنجا که در سال ۲۰۱۴ میلادی، در فرانسه، قوانین سخت گیرانه ای برای حمایت از حریم شخصی  کودکان وضع شده و به کودکان اجازه می‌دهد از والدین شان برای انتشار جزئیات شخصی و خصوصی زندگی‌شان بدون کسب اجازه، شکایت کنند.
 
بسیاری از فعالان حقوق کودکان بر این باورند که طبق پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک، والدین نباید از آن ها به عنوان ابزار تبلیغی استفاده کنند و این کار آن ها نوعی کودک آزاری روانی محسوب می شود.
 
حال آن که مهمترین اثر مخربی که به نمایش گذاشتن کودک به اشکال مختلف برای دست یابی به شهرت یا کسب سود، برای خود کودک دارد ایجاد حرص دیده شدن است که خواسته یا ناخواسته در روحش نهادینه می شود و در بزرگسالی می تواند تبدیل به روحیه اقناع ناپذیری و عدم رضایت واقعی و حس ناخشنودی همیشگی در فرد شود و ادامه این روند در مثلث باطل شهرت، ثروت، قدرت در زیر سایه تبلیغات و خرید نگاه به هر قیمتی، چیزی جز یک نسل خسته و منفعل و منزجر از تلاش و موفقیت به جای نخواهد گذاشت.
 
بنابراین می توان گفت حل این مشکلات بیش از آن که نیازمند استفاده از ضمانت اجراهای قانونی باشد، نیاز به آموزش و افزایش آگاهی عمومی دارد تا والدین با آگاهی از حقوق اساسی کودکشان و آموزش نحوه استفاده صحیح از فضای مجازی به حریم خصوصی و سلامت روانی و کرامت فرزندانشان بیشتر احترام بگذارند.
 

شعارسال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از  سایت خبری نورنیوز  ،تاریخ انتشار:  22 تیر 1399،کدخبر: 52059 ، www.nournews.ir