جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 April 19 
شعار سال: مکانیسم‌های دفاعی طبیعی انسان‌های بدوی در مواجهه با خطر به سه شکل ١-مکانیسم ستیز، ٢-مکانیسم فرار و ٣-مکانیسم استتار عمل می‌کرد ولیکن به تدریج با تکامل مغز متفکر انسان، انسان‌ها به سازوکار‌های بدیل و جانشینی برای حل منازعات انسانی دست یافتند، گفتگو و تعامل یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های بشری برای پرهیز از درگیری و خشونت است. گفتگو موثرترین و در عین حال پیچیده‌ترین حالت ارتباط انسانی است، گفتگو فضایی است که در آن روابط مدیریت می‌شود این روابط ممکن است که برای بسیاری گیج‌کننده و نامرئی باشد. گفتگو، شکل خاصی از سخن گفتن است، گفتگو (دیالوگ) با تک‌گویی (مونولوگ) تفاوت دارد در دیالوگ نوعی تجربه متفاوت از زندگی وجود دارد، نوعی تمرکززدایی از برتری خود (Kennedy). در گفتگو هر طرف در ذهن خود شخص یا اشخاص طرف مقابل را، واقعا با ویژگی‌های خاص‌شان، ملحوظ می‌دارد و به آنان با قصد ایجاد رابطه‌ای متقابل و زنده، بین خود و آنها، رو می‌آورد. در دیالوگ، حقیقتی از پیش تعیین شده وجود ندارد، بلکه این حقیقت در جریان گفتگو متولد می‌شود. در واقع اصل و اساس آن، دور شدن از تک‌سخنی و انحصارطلبی است و هدفش تنها مبادله طرح و تفسیر است. هابرماس نیز همچون سقراط معتقد است که وجود حقیقت نهفته در زبان و در دیالوگ میان گویندگان است، و از طریق گفتگو خود را فاش می‌کند. اما بر عکس، در مونولوگ یا تک‌گویی (گفتمان، مجادله، مکالمه و امثال آنها) یک حقیقت از پیش آماده وجود دارد که هر یک از افراد در پی اثبات آنند. زبان تک‌گویانه بیش از همه منجر به سلطه، سوءتفاهم و خشونت می‌شود، اما غایت دیالوگ رسیدن به فهم و تفاهم ارتباطی است. بنابراین در گفتگو، از اختلاف و چند گونگی به سمت وحدت و یگانگی و حقیقت نهایی انتقال پیش می‌آید که البته این لزوما به معنای هم شکلی و توافق نیست، بلکه گفتگو ابزاری قابل اعتماد برای تفکر و همکاری است.
این تعریف از دیالوگ هماهنگی بسیاری با تعریف صلح دارد که آن نیز رسیدن به وحدت و یگانگی در عین کثرت است.
گفتگو و تعامل سازنده بخشی از چار‌چوب جهانی بهتر و امن‌تر است، گفتگو لزوما در مورد یافتن توافق مشترک نیست در مورد ایجاد احترام متقابل به منظور ایجاد روابط پایدار است. گفتگو روابط بین طرفین را از معارضه به احترام‌گذاری تبدیل می‌کند و راه روابط جدید را می‌گشاید. گفتگو روابط انسانی را از حالت نادانی یا عدم تحمل به وضعیت فهم عمیق‌تر و احترام به آنچه مشترک است و آنچه نیست، تبدیل می‌کند، گفتگو به جلوگیری، کاهش و احتمالا تغییر تنش‌ها و درگیری کمک می‌کند زیرا با تغییر فهم متقابل از یکدیگر درگیری تغییر می‌کند، گفتگو برای درک متقابل بر پرسش، گوش دادن و ایجاد همکاری تاکید دارد و به مشارکت‌کنندگان کمک می‌کند تا از مشکل رها شوند. این عناصر گفتگو به کاهش سوءتفاهم‌ها و برطرف کردن کلیشه‌ها کمک می‌کنند از این رو می‌توان گفت، گفتگو روش سازنده صلح است.
گفتگو مذاکره نیست در مذاکره طرفین با هدف وارد کردن فشار برای رسیدن به توافق همراه هستند در گفتگو هدف این است که بدون الزامی برای دستیابی به یک راه‌حل در مورد ادراک و درک طرف دیگر از یک موضوع اطلاعاتی کسب شود. در پایان می‌توان گفت، گفتگو برای بهزیستی انسان‌ها بسیار مهم است زیرا می‌تواند مولد تعامل بوده و با مدیریت روابط، صلح و حمایت اجتماعی به انسان‌ها بدهد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه اعتماد، تاریخ انتشار 23 تیر 99، کد خبر: 150843، www.etemadnewspaper.ir
