شعار سال: حوزه ادبیات هر کدام از روز‌های سال قصه و داستان‌های مخصوص دارند. از وقوع یک حادثه تا درگذشت یک شخص مهم و یا نکوداشت یک اسطوره؛ در همین راستا بیستم مهر ماه به عنوان روز بزرگداشت حافظ ذکر شده است.

به بهانه سالروز بزرگداشت لسان الغیب، در مورد چرایی و اهمیت حافظ شیرازی در بین شعرای بزرگ پارسی، با اسماعیل امینی، شاعر طنزپرداز، نویسنده، پژوهشگر، منتقد، مدرس، استاد دانشگاه تهران و داور جشنواره‌های ادبی گفتگو کردیم.

اسماعیل امینی، در خصوص بزرگترین ویژگی حافظ که او را از بین دیگر شعرای قرن هشتم متمایز کرده است به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: مهمترین ویژگی شعر حافظ این است که گزیده‌ای از آثارش را نگه داشته و بقیه را به دیوانش راه نداده است. همین گزیده گویی اشعار او را برجسته می‌کند. همچنین حافظ در اشعارش به وضعیت انسان فارغ از زمان و مکان می‌پردازد و همچنین قدرت انتخاب انسان که او از فرشتگان و حیوانات برتر میکند مورد توجه است. در شعر حافظ تمایلات مادی، گرایش به زیبایی، برآوردن تمایلات انسانی، لغزش و گناه دیده می‌شود و چشم پوشی نکردن از همه جنبه‌های وجودی انسان بزرگ‌ترین ویژگی شعر اوست.

وی افزود: حافظ در اشعارش علیه دروغ، ریاکاری، افشاگری و سخن چینی سخن می‌گوید و برخلاف فرهنگ اباحه گری این‌ها را مباح نمی‌داند. تکلیف مبتنی بر اخلاق و بنیان‌های انسانی در اشعار او دیده می‌شود؛ مثلاً، در شعر «مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن /که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست» نسبت به آزار ندادن دیگران سخن گفته است.

نویسنده کتاب «دکتر بازی» در خصوص ترجمه اشعار حافظ گفت: مفاهیم و اندیشه‌های حافظ را می‌توان ترجمه کرد، اما ترجمه زیبایی‌هایی نظیر تلمیحات، ارجاعات، اشارات اشعار او امکان پذیر نیست و ظرفیت‌های کلمات در ترجمه انتقال پیدا نمی‌کند. عین القضات همدانی عارف می‌گوید: «کسی که شعر می‌گوید مانند کسی است که آینه می‌سازد»، ظرافت، زیبایی و شفافیت کلام موجب می‌شود که آدم تصویر خودش را در دیوان حافظ ببیند.

 

نویسنده کتاب «بوستان بی‌درخت» بیان کرد: عبیدزاکانی از حافظ بزرگ‌تر و استاد حافظ بود و در برخی اشعار حافظ را راهنمایی میکرد. زیرا زاکانی علاوه بر طنز، شعر عاشقانه و عرفانی هم دارد، اما باتوجه به اینکه سواد پدیده‌ای جدید و منحصر به ۸۰ سال اخیر است و قبلا خواص جامعه با سواد بودند، به همین دلیل مردم عادی شعر‌های عبید زاکانی را نمی‌خواندند و با او آشنایی نداشتند. برای مثال؛ کتاب «رساله تحریفات» که از اول برای خواص نوشته شده، نقیضه‌ای برای کتاب‌های تحریف است که اصطلاحات موجود در قدیم را به زبان طنز نوشته است. کتاب «اخلاق الاشراف» تفسیر محتوایی آموزش‌های دینی را دربرمی گیرد که با زبان طنز و بسیار دلنشین نوشته شد. این دو کتاب برای خواص سودمند است. حافظ در طول دویست سال اخیر مطرح شده و پیش از او سعدی به سبب تعلیماتش در مکتب خانه‌ها، مشهور بوده است.

امینی بیان کرد: «ملامتیه» جریانی بود که برای مقابله با فضای ریا و تزویر در جامعه قرن هشتم شکل گرفت. قرار بود طرفداران این فرقه رو به روی آدم‌های ریاکار بایستند و ریاکاران می‌خواستند مردم آن‌ها را با نام نیک بشناسند. در صورتی که ملامتی‌ها عبادت‌های شان را پنهان و مردم آن‌ها را سرزنش می‌کردند. آن‌ها هم معتقد بودند که این سرزنش‌های مردم ثواب دارد. حافظ از شیوه ملامتی استفاده می‌کند و وارد حوزه ممنوعیات می‌شود، از جمله آن‌ها می‌توان به رقص سماع، بت پرستی، موسیقی، می‌گساری، مستی، جمال پرستی و شادی اشاره کرد. قصد حافظ از این کار لجاجت با ادبیات رسمی کشور بود. حافظ عارف محسوب نمی‌شود، گرچه از اصطلاحات عرفانی، علم کلام و تفسیر استفاده کرده است، اما فقط شاعر شناخته می‌شود.

 

این استاد ادبیات دانشگاه تهران ادامه داد: دیوان حافظ در خانه همه ما موجود است، اما آثارش را نمی‌خوانیم. نباید اشعار حافظ را اشتباه خواند، باید آثارش را زمزمه کنیم و به فرزندانمان هم یاد دهیم. مردم می‌توانند برای مطالعه بیشتر درباره حافظ شرح هایی، چون «درس حافظ» از دکتر استعلامی، «حافظ نامه» از بهاءالدین خرمشاهی، «گمشده لب دریا» از دکتر تقی پورنامداریان، «مکتب حافظ» یا «مقدمه‌ای بر حافظ شناسی» از دکتر منوچهر مرتضوی و «از کوچه رندان» اثر عبدالحسین زرین کوب را مطالعه کنند.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ انتشار: ۲۱مهر ۱۳۹۹، کد خبر: ۷۵۲۱۲۱۳، yjc.ir