شعارسال: از منتشر کننده فیلم تخریب آلونک زن بی پناه در بندرعباس، تقدیر کنید. همان فیلمی که دو روز پیش در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌ها رسان‌ها منتشر و دست به دست شد و به رسانه‌ها رسید تا مسوولان از آنچه ساعتی قبل در شهرشان روی داده باخبر شوند و عذرخواهی و وعده جبران دهند.

این فیلم نشان می‌داد چگونه عوامل شهرداری بندرعباس بدون در نظرگرفتن شرایط و اعتراضات این زن و فرزندان او، به شیوه نامناسب اقدام به تخریب آلونک اش می‌کنند. زن هم در واکنش به این اتفاق، خودسوزی کرد و به بیمارستان منتقل شد. به دنبال این اتفاق، مسوولان مختلف از جمله استاندار، رئیس دادگستری، دادستان، شهردار و اعضای شورای شهر توضیح می‌دهند و ضمن عذرخواهی و عیادت از این زن، وعده جبران و کمک به این خانم بی پناه و مجازات عاملان حادثه را می‌دهند.



فقط یک لحظه می‌توان تصور کرد اگر این فیلم ضبط و در فضای شبکه‌های اجتماعی و شبکه‌های اجتماعی منتشر نشده بود آیا کسی می‌دانست چه بر سر این زن بی سرپناه آمده است؟ آیا مسوولان متوجه می‌شدند در شهرشان چه اتفاق بد و شرمناکی روی داده است؟

آیا از مسوولان کسی برای این واکنش سریع و قاطع اقدام می‌کرد؟ کسی به بیمارستان می‌رفت و از این زن مظلوم عیادت می‌کرد و به او وعده جبران و کمک می‌داد؟ آیا مجازاتی برای مشارکت کنندگان در این اتفاق زشت، متصور بود؟ آیا عذرخواهی در کار بود؟

همه ما چه مخاطب و چه مسوول مدیون فرد یا افرادی هستیم که از این حادثه، فیلم برداری و آن فیلم را در شبکه‌های اجتماعی منتشر و دست به دست کردند تا به رسانه‌ها و مسوولان رسید.

به راستی آیا راهی جز این بود تا دادخواهی و شکایت این زن به این سرعت به دست مسوولان برسد و همه بدانند چه بر سر او آمده است؟
این فیلم نه تنها مسوولان را به واکنش وادار ساخت بلکه هشدار و نهیبی برای دیگرانی بود که در رفتار و کردار آتی خود مواظب باشند که اگر مواظب نبودند قطعا چشمان ۸۰ میلیون ایرانی نظاره گر آن‌ها خواهد بود.

اشاره به این نکته هم اهمیت دارد: انتشار این فیلم به همان اندازه که قلب‌ها را مچاله کرد، اما واکنش خوب، سریع و جدی مسوولان، دلگرم و امیدبخش بود.
پس همه ما چه آدم‌های عادی این سرزمین چه مسوولان، مدیون "شهروند - خبرنگار"ی هستیم که این حادثه را فیلم گرفت و منتشر کرد.
پس، آقا یا خانمی که این فیلم را منتشر کردید. از تو "مچکریم".

پیشرفت‌های فناوری در گوشی‌های موبایل و اینترنت، شهروندان دیده بان یا شهروند خبرنگاران را به هر نقطه‌ای از جهان کشانده است تا به نمایندگی از سایر انسان‌ها ناظر بر اتفاقات و رفتار‌ها باشند.

به نظر می‌رسد ابزار و راهی موثرتر از این روش برای نظارت و دیده بانی عمومی بر عملکرد مسوولان و دستگاه‌های مختلف نباشد. هر کارمند و مسوولی که عملکرد خود را در معرض نگاه و قضاوت عمومی بیابد قطعا احساس مسوولیت بیشتری خواهد داشت.

تقدیر از این شهروندان مسوول / شهروند خبرنگاران حداقل واکنش نسبت به آنهاست. همان‌هایی که بار‌ها و در مواقع مختلف، بروز اتفاقات بد را یادآور شدند و به مسوولان در راستی آزمایی، قضاوت و واکنش سریع کمک و راه را برای تصحیح باز کردند.

و، اما دو نکته:

-  مسوولان قوه قضائیه به ویژه رئیس قوه (سیدابراهیم رئیسی) و رئیس سازمان بازرسی کل کشور در اقدامی قابل تقدیر، مردم را برای گزارش فساد‌های مالی - اداری و سوء رفتار مسوولان  تشویق کرده اند واز اصطلاح سوت زنی  برای این موضوع استفاده می‌کنند. یکی از بهترین سوت زنان همین شهروند خبرنگاران هستند.

- یکی از مشکلات شهروند خبرنگاران این است که برخی مسوولان یا صاحبان قدرت و نفوذ در مقابل افشای اقدامات ناصواب خود به دنبال انتقام گیری از افشاگران باشند. ایجاد فضای امن برای این افشاگران حداقل درخواست حمایتی از آنان است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از عصرایران، تاریخ انتشار: ۱ آذر ۱۳۹۹، کد خبر: ۷۵۷۰۸۵، www.asriran.com