شعار سال:«بحران» کلید واژه‌ای که وقتی به وجود می‌آید، رشته‌های هماهنگی در کشور بیشتر اوقات از هم گسسته می‌شود و گویی سرگردانی بسیاری زیادی سراغ مسئولان مدیریت بحران می‌رود. طی ۴۰ سال گذشته در کشور ما حوادث طبیعی بسیاری رخ داده است که سیل با ۶۱ درصد و زلزله ۲۸ درصد بیشترین مخاطرات طبیعی کشور به شمار می‌روند، اما در بیشتر اوقات مدیریت آن در پاشنه آشیل قرار دارد.
 
به طور مثال به تازگی در زلزله سی سخت مردم بحران زده از ناهماهنگی‌ها گله داشتند و در گفتگو با خبرنگاران ما می‌گویند: مسئولان مربوطه نمی‌آیند مشکلات را از نزدیک مشاهده کنند و بدون اینکه اطلاعاتی داشته باشند امکاناتی از قبیل مواد غذایی، چادر را توزیع می‌کنند، یا در سیل آق قلا ضعف در مدیریت بحران باعث سرگردانی شده بود؛ عده از آن‌ها معترض به این مسئله بودند که برای گرفتن امکانات به فرمانداری، هلال احمر یا ... مراجعه کرده، ولی جوابی نمی‌گرفتند.
 
یا در سیل سیستان و بلوچستان توزیع نامناسب باعث هدر رفت بسیاری از کمک‌ها شده بود؛ اقلامی که برای مصرف مردم آورده شده بود، اما به دلیل نا هماهنگی بسیاری از اقلام از جمله مواد غذایی فاسد شدند.
 
هماهنگی و عدم برنامه ریزی مناسب بین ۱۰ دستگاه درگیر در بحران‌ها تبعات ناخوشایندی برای مردم بحران زده به دنبال داشته است؛ محمد باقر محمدی معاون عملیات سازمان امداد و نجات هلال احمر در گفت‌وگو با خبرنگار ما معتقد است که وحدت فرماندهی در وهله اول متاسفانه وجود ندارد و متولی اصلی آنچنان مشخص نیست و کسی که باید ورود کند و فرماندهی میدانی را بر عهده بگیرد، نیست!
 
این درحالی است که در ماده یکم فصل اول قانون مدیریت بحران کشور به هماهنگی و مدیریت یکپارچه دستگاه‌های مسئول در مواقع بحرانی اشاره کرده و آمده است، محمد محمدی سرپرست اداره کل بحران کهگیلویه و بویر احمد در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: باید یکی مرجعی خاصی باشد که تمامی کمک‌ها تحت نظر آن دستگاه جذب شود؛ از طرفی دیگر محمد تقی پور کارشناس مسائل بحران معتقد است که یکی از ضعف‌هایی که همیشه در همه بحران‌ها مشهود است، عدم یا نقص وجود هماهنگی بین دستکاه‌های مرتبط است؛ به دلیل همین ناهماهنگی‌ها در سال ۸۷ ستادی به نام مدیریت بحران به ریاست وزیر کشور تشکیل شد؛ هماهنگی و وحدت رویه بین ۱۰ دستگاه مسئول در مواقع بحرانی به فرماندهی وزارت کشور می‌تواند آشفتگی‌ها در بحران‌ها شود.