شعار سال: کامران باقری لنکرانی، استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی شیراز و عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی ایران: سیاستگذاری سلامت کار پییچیدهای است. بیتوجهی به «نگاه منظومهای» در این عرصه به دلیل پیچیدگیها میتواند یک راهبرد خوب را به ضد خود تبدیل کند.
به عنوان مثال خصوصیسازی در بسیاری از عرصهها میتواند باعث بهبود بهرهوری و افزایش کیفیت شود. این امر در بخش سلامت پیچیدگیهایی دارد که اگر به آن توجه نشود به ضد خود تبدیل میشود.
از ظرفیت بخش خصوصی باید استفاده کرد، به آن احترام گذاشت و زمینههای کارش را فراهم کرد، اما در عینحال اگر راهبرد نادرستی اتخاذ شود، خصوصیسازی نادرست میتواند باعث ایجاد مشکل و رقابتهای ناسالم بین موسسات خصوصی شده و آفات اخلاقی و حرفهای به بار آورد. اگر راهبرد نادرستی اتخاذ شود.
نظیر کاری که چین در دهه آخر هزاره پیشین انجام داد میتواند باعث شود که منابع محدودی که از منابع عمومی برای بخش سلامت اختصاص مییابد به هدر رود و بهره وری حتی کاهش یابد و یکپارچگی خدمات مختل شود و زمینه ساز فساد شود. تعارض منافع و در نهایت محوریت انتفاع و سود به جای محوریت سلامت جهتگیریها را مختل خواهد کرد. وقتی محوریت انتفاع باشد نیازهای القایی و خدمات پرهزینه که تاثیری در سلامت کلی ندارند، شعله ور میشوند و اینها میتوانند آفات خصوصیسازی باشند. این به آن معنا نیست که به ظرفیت بخش خصوصی سلامت بیاعتنا بود و آن را درگیر برنامههای سلامت ننمود بلکه به این معناست که راهبرد تعامل با بخش خصوصی، سلامت محور نه اقتصاد محور باید باشد.
بحث دیگر، موضوع «ساختار» است که در همه سازمانها مهم است. ساخت قصر وینچستر، مثال کلاسیکی است که در خصوص اهمیت معماری در طراحی ساختار میزنند. صاحب شرکت تولیدکننده سلاح وینچستر، در سن ۳۷ سالگی کشته میشود. یک جادوگر به خانم خانه میگوید تا وقتی در خانه شما ساخت و ساز است، شما زنده میمانید. خانم خانه برای حفظ حیات خود به توصیه این جادوگر در این خانه کلی ساخت و سازهای بیمورد انجام میدهد و در نهایت یک ساختمان پیچیده تو در توی حلزونی به وجود آمده که بخش مهمی از آن هیچ کارکردی ندارد. مثلا دری که به سقف باز میشده یا راه پلهای که بنبست است. ۱۶۰ اتاق، ۴۶۰ درب و بیش از ۵ و نیم میلیون دلار هزینه انجام میشود، ولی یک ساختمان به درد نخور که فقط به درد بازدید سیاحتگران میخورد محصول کار است. خیلی از اصلاحات ساختاری ما نیز همین شکل است. توسعه بدون نقشه و طراحی، بدون توجه به ماموریت و نیازمندی سیستمهای مختلف و ناسازگار.
ما در بخش سلامت بیش از پنج نرم افزار ملی داریم که با هم سازگار نیستند و امکان تجمیعشان هم به آسانی نیست و فقط به درد تفاخر و پز دادن میخورد. مثل کاخ وینچستر که قابلیت زندگی ندارد و به معماری و کارآمدی در آن توجه نشده است.
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال"نه به عوام فریبی"