شعار سال: به نظر می‌رسد از آنجایی که جامعه‌ی ما همواره دستخوش بازی‌های سیاسی بوده است، نتوانسته معلمانی مطالبه گر و شجاع بپرورد. البته در این بین شاهد معلمانی بوده ایم که به طور خودجوش به انسان‌هایی مطالبه گر تبدیل شده اند.

در این سال‌های اخیر که فضای سیاسی کمی فراخ‌تر شده لذا تعداد زیادی از معلمان به تدریج به این فکر افتاده اند که مسئولیت‌های دیگری من جمله مسئولیت در قبال خود هم دارند که در اثناء سخن برآن‌ها می‌پردازم.

متاسفانه جامعه ما در دهه‌های گذشته از معلمان چهره‌ای مظلوم، قابل ترحم، شرمسار، آرام، ملاحظه کار، ترسو، ظلم پذیر، مفلوک، منفعل، بی توقع، بدهکار، بی ادعا، بیچاره، بی تفاوت به سرنوشت خویش و متظاهر به نمایش گذاشته است که جز سکوت کاری نمی‌کند و به اصطلاح دچار نوعی خودسانسوری ست. در حالی که واقعیت جز این باید باشد.



جامعه ما باید بپذیرد که یک معلم چنین ویژگی‌هایی خواهد داشت: جسور و نترس، ظلم ستیز، مطالبه گر، متوقع، چاره جو، مبارز، حقیقت گو، عدالت طلب، نوجو و نونگاه، اندیشه ساز، آگاه و راهجو که از هرچه تظاهر اخلاقی بیزار و معترض است. وجه شاخص معلم، اعتراض و طغیان علیه هنجار‌های اتوماتیک غیر موثر در جامعه است و چنانچه سکوت کند به اجتماع خود خیانت کرده است.

چنان که پیش ازاین آمده است هم اینک که صحنه و فضای سیاسی جامعه، آمادگی اعتراض و بیان عقاید و اندیشه‌ها را پیدا کرده، معلم خواستار رسیدگی به طرح همسان سازی و نظام هماهنگ حقوق و رتبه بندی دقیق کارکنان است؛ بنابراین جامعه‌ی ما باید رفته رفته نگرش خود را نسبت به آنچه در ذهن خود در مورد معلم دارد، تغییر دهد و از طرف دیگر معلمان هم باید به این خودباوری برسند که افرادی مطالبه گر، شجاع، عدالت طلب، حقیقت گو و طغیانگر علیه ریاکاری و تظاهر اخلاقی هستند.

 

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از صدای معلم، تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۰، کد خبر: ۲۱۵۶۱، www.sedayemoallem.ir