نگاه بینانسلی حسن روحانی، خوب نگاه کن!

رای مردم و تائید شورای نگهبان و سایر ترتیبات قانونی به جای خود، اما بنظر خیلی‌ها تو این کاره نبودی. وارد میدانی شدی و ردایی را پوشیدی که برایت زار می‌زد. با چند لبخند لوس و کلیشه‌ای و جسارت نباشد مسخره، قصد کشور داری داشتی. تیمت هم از خودت بدتر. پنج سال مشفقانه هشدار دادیم و نشنیدی و توان شنیدن نداشتی. از فامیل بازی گرفته تا انتصابات بی خاصیت. از بی برنامگی گرفته (برای بعضی‌ها عین برنامه است) تا فعالیت الله بختکی. نتیجه شد حجم بدبختی مردم. حلالت نمی‌کنیم. نه تو را نه کسانی که تو را تربیت کردند. عمر دست خداست و عزت و خفت هم به اراده او. اما تو بد خواهی مرد آقای روحانی. اگر این حجم آه مردم حق باشد، تو در هر زمان که مشیت الهی باشد، بد، خواهی مرد. چه کردی با جمعیت ۸۵ میلیون نفری، مرد. تو از همان اول هم اشتباهی بودی، اما احترام به قانون باعث شد که پذیرای حضورت باشیم.

شعار سال: خوب به مزار پدر و مادرت نگاه کن. جای همه ما آنجاست. حتی جای تو، سلطان. مفهوم نگاه بینانسلی و حرکت سازنده به سمت آینده را که نفهمیدی، شاید نگاه بینانسلی به گذشته را درک کنی. روبرویت دو مزار است. اسدالله فریدون و سکینه پیوندی.

به حجم زجری که کشیدیم نه تو را حلال می‌کنیم و نه پدر و مادرت را. البته اگر به این حرف‌ها اعتقاد داشته یا برایت مهم باشند.

با هر توجیهی که بیاوری، تو به ما ظلم کردی و ما حلالت نمی‌کنیم. تو بعید است حتی بدانی عمق فاجعه‌ای که در بحث آسیب‌های اجتماعی و فقر اقتصادی و نابودی زیر ساخت‌های این مملکت ایجاد کردی، چقدر است.
تو دروغ گفتی آقای رئیس جمهور سابق، خلف وعده کردی و ظلم نمودی. حال خوب به این سنگ‌های بی جان نگاه کن. عمر دست خداست، اما جای تو امثال تو هم در زیر همین سنگ‌ها خواهد بود.

نه از تو می‌گذریم و نه فراموش می‌کنیم. حق الناس به گردن داری آقای رئیس جمهور سابق. نسل در نسل شاکیت هستیم. ما پنج سال گفتیم و هشدار دادیم و امر به معروف و نهی از منکر کردیم، اما تو نشنیدی یا نتوانستی که بشنوی.