خداوند به فرصت تان قوت دهد. زنده باشید و دلاورانه دفاع کنید . درود بر غیور مردان ارتش

زیردریایی کلاس کیلو نوعی زیردریایی نظامی با موتور دیزلی - الکتریکی است که اولین آن‌ها در سال ۱۹۸۰ به خدمت نیروی دریایی شوروی درآمد. نام روسی مدل ابتدایی این زیردریایی پروژه ۸۷۷ پالتوس و نسخه پیشرفته‌تر آن پروژه ۶۳۶ وارشاویانکا است اما بیشتر به نام کیلو شناخته می‌شوند که نام گزارشی ناتو این زیردریایی است.

در مجموع ۵۷ فروند از این زیردریایی ساخته شده که ۴۷ فروند از آن‌ها در نیروی دریایی هشت کشور روسیه، چین، هند، ویتنام، لهستان، الجزایر، رومانی و ایران فعال هستند. روسیه در سال ۲۰۰۷ قراردادی برای فروش سه دستگاه از این زیردریایی‌ها به ونزوئلا و دو دستگاه به اندونزی را نیز امضا کرد. تولید مدل پیشرفته‌تر پروژه ۶۳۶ از سال ۱۹۹۶ آغاز شد و تاکنون ده فروند برای چین، دو فروند برای الجزایر و یک فروند برای ویتنام ساخته شده و پنج فروند نیز برای ویتنام و شش فروند برای روسیه در کارخانه کشتی‌سازی سن‌پترزبورگ در حال ساخت است.
ایران در سال ۱۹۹۱ قراردادی به ارزش ۷۵۰ میلیون دلار را برای خرید دو فروند زیردریایی کلاس کیلو از مدل پروژه ۸۷۷ئی با شوروی به امضا رساند که تا دو سال بعد به ایران تحویل شدند. یک دستگاه دیگر نیز در سال ۱۹۹۳ خریداری و به آن‌ها اضافه شد. این زیردریایی‌ها نخستین شناور زیرسطحی نیروی دریایی ایران محسوب می‌شدند که تا به امروز نیز باارزش‌ترین زیردریایی‌های این نیرو باقی‌مانده‌اند. این سه زیردریایی در ایران به ترتیب نور، طارق و یونس نامگذاری شده‌اند.

کشتی خارک یک کشتی پشتیبانی و سوخت‌رسان ۳۳ هزارتنی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در سال ۱۹۷۷ در بریتانیا ساخته و در ۱۹۸۴ به ایران تحویل داده شد. نام این کشتی از جزیره خارگ در خلیج فارس گرفته شده‌است. این کشتی یکی از پیشرفته‌ترین شناورهای نظامیان ایران بوده و گاهی بدان ناو هلیکوپتربر هم می گویند.
این کشتی به همراه ناوچه الوند در ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۱ با وارد شدن به کانال سوئز و حرکت به سمت سوریه برای شرکت در یک مانور در آن کشور خبرساز شد. این اولین بار پس از انقلاب اسلامی در ایران بود که کشتی‌های ایرانی از این کانال عبور می‌کردند.

نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا) یکی از نیروهای چهارگانه ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌باشد که مسئولیت حفاظت و حراست از آب‌های سرزمینی، فلات‌قاره و مناطق انحصاری، اقتصادی و جزایر جمهوری اسلامی ایران کشور در برابر هر گونه تجاوز نظامی خارجی را دارد.به مناسبت موفقیت نظامیان نیروی دریایی ایران و به ویژه مقاومت ناوچه پیکان در برابر حمله دریائی و هوائی ارتش عراق در ۷ آذر ۱۳۵۹، با تأیید بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، این روز، روز نیروی دریایی نامگذاری شد.

قبل از سال ۱۹۷۱ ، نیروی دریایی ایران بطور کل با تجهیزات ایالات متحده و بریتانیا اداره می‌شد. در طول ۸ سال بعد نیروی دریایی ایران ناوچه‌های مدرن انگلیسی و آمریکایی را به ناوگان خود اضافه نمود، شامل ناوشکن ها، ناوچه‌ها، تعدادی شناور کوچک شامل قایق های گشتی و هاور کرافت، همچنین شاه ایران چهار ناوشکن مدرن نیز به آمریکا سفارش داده بود که با سقوط شاه به ایران تحویل داده نشد و این چهار ناوشکن به عنوان کلاس کید (به انگلیسی: Kidd class) به خدمت نیروی دریایی آمریکا درآمد.
در دهه ۱۹۷۰، ایران با برنامه گسترش نفوذ خود به اقیانوس هند اقدام به مجهز کردن ناوگان دریایی خود کرد که این مهم با وقوع انقلاب ایران (۱۳۵۷) در سال ۱۹۷۹، جنگ ایران و عراق و محدودیت بودجه به اجرا در نیامد. در دهه ۹۰ نیروی دریایی ایران تعدادی قایق گشتی، زیردریایی، موشک ضد کشتی سطحی به ناوگان خود اضافه کرد، و کشتیذهای غربی موجود را به موشک هایی که از چین، کره شمالی، روسیه خریده بود مجهز کرد و در همین زمان اقدام به برگزاری مانورهای متعدد با نیروی دریایی پاکستان و هندوستان کرد. قابل ذکر است که تمامی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس که کشورهای حاشیه خلیج فارس را شامل می‌شوند، فاقد زیر دریایی اند و ایران تنها دارنده زیر دریایی در این منطقه است.
ایران دارای دو ناوشکن با عمر ۵۰ سال است که یک فروند به صورت فعال و یک فروند به صورت نیمه فعال در بندر بوشهر نگهداری می‌شود. نیروی دریایی ایران دارای کشتی فرماندهی(به انگلیسی: Capital ship) نیست، بزرگترین کشتی های آن پنج ناوچه است که تمام آنها با موشک‌های مدرن ایرانی نور مجهز شده‌است. تمرکز اصلی نیروی دریایی ایران به نظر ساخت ناوچه‌های موشک انداز، قایق های تندرو بزرگ و متوسط برای حمل موشک‌های مدرن است.
ایران دارای سه عدد از چهار ناوچه (به انگلیسی: Vosper Mark5) خریداری شده از قبل بوده که چهل سال از خدمت آنها می‌گذرد و به موشک های مدرن ضد کشتی چینی مجهز هستند. یک کشتی آموزشی (حمزه) در اصل یک کشتی تفریحی (به انگلیسی: Yacht) دولتی بوده‌ که هم اکنون به موشک های مدرن مجهز شده و در بندر انزلی در دریای خزر پهلو گرفته‌است. شش کشتی در مرزهای جنوبی ایران به وسیله ۳ زیر دریایی روسی تهاجمی کیلو کلاس (به انگلیسی: SSK Kilo) و زیر دریایی غدیر و زیردریایی نهنگ کلاس نیمه زیر دریایی حمایت می‌شوند(زیر دریایی‌های روسی کیلو کلاس به عنوان سریعترین زیردریایی‌های دیزلی جهان هستند).
هسته اصلی قوای تهاجمی ایران چندین قایق موشک انداز کوچک چینی، فرانسوی، و ایرانی بوده که شامل ۵ کشتی واکنش سریع (به انگلیسی: Catemaran) کت - ۱۴ (به انگلیسی: Cat-۱۴) چینی است که اخیراً طراحی و ساخته شده‌اند. باور بر این است که این کتمران‌ها توانایی حرکت با سرعت ۵۰ نات (۹۳ کیلومتر در ساعت) را دارند و بطور باور نکردنی سریع و بدون تکان می‌باشند و همه مجهز به آخرین مدل از موشک های ضد کشتی (موشک نور و موشک قادر) هستند و بقیه ناوگان ایران شامل ۲۵۰ قایق گشتی ساحلی است.
ایران با تولید اژدر توانا و بی نظیر حوت(به گفته متخصصین ایرانی سریعترین اژدر دنیاست) توان بازدارندگی خود را بسیار افزایش داد و با تولید موشک بالستیک رادار فعال خلیج فارس از سال ۲۰۱۱ حالا دیگر توانایی انهدام اهداف فراتر از ۲۰۰ کیلومتری را دارا می‌باشد.
با دستور رهبر معظم انقلاب اسلامی ، از سال ۲۰۰۱ به بعد نیروی دریایی ایران با تعمیر اساسی تجهیزات خود و با تجهیز آنها به موشک‌های کاملاً بهینه‌سازی شده توانایی مقابله با تهدیداتی با برد ۳۰۰ کیلومتر را داشته و تقریباً تمام خلیج فارس و دریای عمان را پوشش می‌دهد. ایران با راه‌اندازی خط تولید ناوشکن‌های کلاس موج در بندرعباس و بندر انزلی در حال افزایش تعداد ناوچه‌های خود با ناوچه‌های جدید تولید داخل است. در حال حاضر ناوچه سهند در خط تولید بندر عباس در حال ساخت می‌باشد. نیروی دریایی هم اکنون ناوشکن بومی جماران در خلیج فارس و ناوچه دماوند در دریای خزر و ناوشکن شهید بایندر که تعمیر اساسی و بومی سازی شده است را در اختیار دارد. این نیرو هم اکنون موفق به ساخت هاورکرافت بومی تندر شده است. ضمن اینکه بزرگترین ناو خاورمیانه به نام ناو خارک با بیش از۲۵۰متر طول و با قابلیت حمل ۴الی۶ بالگرد در خدمت این نیرو قرار دارد.
برگرفته از ویکی پدیا

تا قبل و در طی جنگ جهانی دوم از زیردریایی‌ها بیشتر برای حمله به شناورهای سطحی استفاده می‌شد. به خصوص حمله به کشتی های باربری انگلستان و یا از کار انداختن مسیرهای پشتیبانی دریایی ژاپن. برای این منظور زیردریایی‌ها از اژدرها و همچنین توپ هایی که داشتند استفاده می‌کردند. زیر دریایی‌های مین‌گذار از اوایل قرن بیستم ساخته شده و در هر دو جنگ جهانی به کار رفتند. همچنین از زیردریایی در عملیات های جاسوسی برای پیاده کردن تجهیزات و پرسنل در سواحل دشمن استفاده می‌شد. از زیردریایی در عملیات های نجات نیز به خصوص در حملات وسیع جزیره‌ای استفاده شد. زیردریایی‌ها در آن زمان تنها در سطح توان حمله به سایر زیردریایی‌ها را داشتند. بعد از جنگ جهانی دوم با پیشرفت‌هایی که در فناوری های مربوط به اژدرها، سونار و پیشرانه هسته‌ای توان مقابله با زیردریایی‌های دیگر را به دست آوردند. توسعه موشک های هسته‌ای قابل پرتاب از زیردریایی و موشک های کروز قابل پرتاب از زیردریایی توان حمله در بردهای بالا به اهداف زمینی و دریایی را به زیردریایی‌های امروزی داد.
برتری زیردریایی در نبرد، توان آن در مخفی شدن در اعماق آب است. این توان با خاصیت رسانایی صوتی آب و توسط سیستم های سونار قابل خنثی شدن است. مدرن‌ترین زیردریایی‌ها برای رفع این نقص دارای خصوصیت ناپیدایی هستند. سیستم های پیشرانه پیشرفته، اقدامات و سامانه‌های کاهش صوت برای این مقصود به کار رفته و از این‌رو یافتن و حمله به یک زیردریایی پیشرفته نیازمند شگردهای خاصی است. در سامانه‌های سونار فعال از فرستادن امواج صوتی و تحلیل انعکاس آن برای یافتن دشمن استفاده می‌شود که از جنگ جهانی دوم چنین سیستم‌هایی به کار می‌رفت. اشکال این سونار آشکار کردن محل فرستنده‌است. یک زیردریایی تهدیدی جدی برای کشتیرانی طرف درگیر می‌باشد. به این معنا که رقیب برای مقابله با آن مجبور به استفاده از امکانات و کشتی های خود در پهنه وسیع دریا برای شناسایی و خنثی سازی آن اقدام و تمامی کشتی های خود را به اسکورت های ضد زیردریایی مجهز کند.

این کامنت ها که خودشون نوعی مقاله محسوب می شن. منتشر کردن چنین کامنت هایی چندان درست نیست