شعار سال: به تصویر نگاه کنید. دریاچه عروس در روستای حلیمه‌جان رودبار استان گیلان. تصویر گویا است. خام‌خوری محض، جامعه محلی که تنها بدون توجه به ارزش‌های زایل شده مناظر و چشم‌انداز منطقه، تنها در رقابت برای زدن بنر برای اجاره ملک یا فروش آن‌ها هستند. عنوان‌های پرطمتراق، چون دریاچه عروس، بام سبز، بهشت پنهان. حجم زباله. بلبشوی کامل در حوزه گردشگری طبیعت‌محور در کشور جاری است. تنها شاید در برخی از محدود‌های جهانی یا محیط‌زیستی اندکی نظام و مدیریت به چشم می‌خورد. البته مثال نقض آن هم زیاد است. به‌عنوان‌ِمثال تنها پارک ملی آبی خشکی ایران، بوجاق را نگاه کنید. نمونه کامل خام‌خوری در عرصه گردشگری است.

خام خوری در گردشگری گیلان

روزمرگی، بخور و بزن. هیچ تفکر پایداری در عرصه بهره‌بردن از منابع و جاذبه‌های طبیعی ایران نیست. دشت‌های گل، آبشارها، تالاب‌ها، سواحل، مناظر، چشم انداز‌های طبیعی، یکی می‌بُرد، یکی می‌سازد یکی کرایه می‌دهد. قلیان‌سرا‌های دایی‌ها به همه شکل و هرگونه مقیاس، تنها سازه‌هایی هستند که قارچ‌گونه به‌عنوان امکانات رفاهی در این مناطق رشد می‌کنند. مسیر قلعه‌رودخان نمادی است از نقش قلیان‌سرا‌ها در گردشگری ایران. دریغ از وجود یک سرویس بهداشتی آبرومند، بهداشتی و اسلامی.

منظره زشت پرده‌ها را نگاه کنید اینجا دریاچه عروس است. انگار جامعه عروس را پینه بسته‌اند. زشتی منظر، هرج مرج، گردشگری این روز‌های ما، گردشگری اینستاگرامی است که همچون هجوم توده‌ای ملخ که به هر منطقه‌ای زیبا تکه‌های بهشت را جستجو کرده و هرجا را به تباهی می‌کشاند. هجوم هجوم هجوم، خام خوری، و دیگر هیچ. گردشگری که قرار است ارزآور باشد، دردآور است...

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت گیل خبر، تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۴۰۲، کدخبر: ۴۸۸۱۹۲، gilkhabar.ir