شعارسال: رییس کارگروه علمی ستاد احیای دریاچه ارومیه گفت: با توجه به پسروی آب دریاچه ارومیه در مدت چند سال گذشته، شاهد این بودیم که آب رودخانه هایی که در جنوب دریاچه به بستر می رسیدند، در دشت پخش می شدند.

وی ادامه داد: با ادامه این روند رسوبات زیادی بر جای می ماند و این رسوبات به مرور زمان روی هم انباشته و موجب شدند تا اراضی به وسعت 100 هزار هکتار در جنوب دریاچه از حالت نمکی خارج و به زمین قابل کشت تبدیل شود.

وی افزود: نشستن رسوبات باعث شد تا به مرور کف دریاچه بالا بیاید و به اصطلاح شیب منفی ایجاد شود، به عبارتی زمانی که آب وارد این قسمت از اراضی می شد به علت بالا بودن کف رودخانه به بستر نمی رسید بنابراین به سمت دشت بر می گشت که این روند به مرور رسوب گذاری را موجب شد.

تجریشی اظهار کرد: سازمان حفاظت محیط زیست باید این اراضی را قرق و جزو مناطق حفاظت شده اعلام می کرد اما به دلیل کمبود منابع مالی این اراضی را رها کرده بود.

وی افزود: بر این اساس کشاورزان از فرصت استفاده کرده و اقدام به کشت در این اراضی کردند و چون به مرور این دشت به علفزار تبدیل شد دامپروران نیز دام های خود را در آن رها کردند که عبور و مرور دام و انسان در این اراضی موجب می شود تا با وزش باد، گرد و غبار به هوا بلند شود، از این رو قرق هرچه زودتر این اراضی الزامی است.

تجریشی گفت: اکنون سازمان حفاظت محیط زیست بیشتر درگیر موضوع شده و درخواست اعتبار کرده است که بر این اساس اعتبار آنرا در بودجه 95 لحاظ کرده ایم تا به این شکل مانع دخل و تصرف این اراضی شویم.

دریاچه ارومیه، بزرگترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه آب شور دنیا است. آب این دریاچه بسیار شور است و بیشتر از رودخانه های زرینه رود، سیمینه رود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می شود. عمیق ترین نقطه آن 16 متر بوده است.

این دریاچه چند سالی است با بحران خشکی مواجه شده و بیش از 95 درصد آب خود را از دست داده است، اکنون ستاد احیای دریاچه ارومیه با تصویب 26 پیشنهاد در قالب مصوبه ای تلاش می کند این حوضه آبی ارزشمند را نجات دهد.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار خبر 9 آذر 1394، کدمطلب: 81859483 (5019090)، www.irna.ir