شعار سال: برج طغرل از آثار قرن ششم بنایی است که از داخل به شکل دایره و از خارج به شکل یک ستاره ۲۲ گوشه یا ۴۴ پهلو دیده می شود . قسمت بالایی آن توسط گوشه سازی هایی بسیار زیبا که از خصوصیات معماری سلجوقی است از ۴۴ پهلو به دایره تبدیل شده است .

این گوشه سازی ها در سه ردیف پایینی، میانی و بالایی تشکیل شده است : ردیف پایینی در داخل کنج اضلاع ستاره قرار دارد و جمعا ۲۲ گوشه است . ردیف وسط در بالایی ترین قسمت اضلاع ستاره است و در واقع تبدیل شدن به دایره از اینجا شروع می شود ، این ردیف دارای ۴۴ گوشه است . ردیف بالایی نیز دارای ۴۴ گوشه است . در بالای این گوشه سازی ها کمربند بالایی یا تاج برج است که چند ردیف تزئینات آجری ساده بر آن قرار گرفته است .

قطر داخلی بنا ۱۱ متر و قطر خارجی آن ۱۵ متر می باشد و ارتفاع آن در حال حاضر ۵/۲۲ متر است . این بنا امروزه سرباز است اما در گذشته دارای سرپوش یا گنبد بوده که احتمالا مخروطی شکل بوده است . برج طغرل دارای دو در است که در روبروی هم در جهت شمال و جنوب قرار گرفته اند . در جنوبی دارای سردر زیبایی است و کتیبه ای از سنگ مرمر متعلق به دوره ناصرالدین شاه قاجار بر بالای آن قرار دارد .

نمای داخلی برج بصورت دایره است و سوراخ های بسیاری در ده ردیف در بدنه آن دیده می شود که از سوی پرندگانی چون کبوتر به عنوان لانه مورد استفاده قرار می گیرد . بر اساس شواهد و مدارک در گذشته تزئینات و کتیبه ای در قسمت بالایی برج وجود داشته که در یکی دو قرن اخیر ناپدید شده است . در ضلع شمال غربی برج از بیرون در ارتفاع حدود ۵ متری در چوبی کوچکی است که در پشت آن پله های بنا به سمت بالای برج می رود . این راه پله در مسیر خود دو دریچه نور و هوا به شکل دایره دارد .

در سال ۱۳۰۱ هـ ق به دستور ناصرالدین شاه قاجار ، حاجی ابوالحسن معمار باشی تعمیرات و بازسازی هایی در برج طغرل انجام داد و در پیرامون آن باغی زیبا و مصفا ایجاد کرده و نام طغرلیه بر آن نهادند . امروزه قسمت های عمده این باغ مورد تصرف خانه های مسکونی و چند مدرسه و یک مسجد و کتابخانه قرار گرفته و تنها قسمت کوچکی از آن باقی مانده است . این باغ دارای دو درورودی در شمال و جنوب است که هر دو به خیابان باز می شود . این باغ به اندازه سه پله از خیابان شمالی پایینتر و به همان اندازه از خیابان جنوبی بالاتر است .

در سمت شمالی برج حوض آب کوچکی ساخته اند بصورت مستطیل شکل و در سمت غربی این حوض ( گوشه شمال غربی باغ ) ، آرامگاهی کوچک و بدون سرپناه قرار دارد که متعلق است به « میر سید محمد محیط طباطبایی » استاد بزرگ فرهنگ و ادبیات فارسی (متوفی ۱۳۷۱ ش) .

این آرامگاه که کاملا ساخته از سنگ مرمر سفید است ، ابتدا سکویی است مربع شکل به ابعاد ۲ متر و ارتفاع حدود ۲۰ سانتیمتر ، سپس یک هشت ضلعی منتظم که بر اضلاع آن نگاره هایی از گلهای درخت زندگی بصورت برجسته حجاری شده و در قسمت بالایی نیز هشت ضلعی دیگری قرار دارد که بر بالای آن سنگ قبر بصورت مربع شکل جای گرفته است

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت گردشگری ایران، تاریخ، کد مطلب:: www.gardeshgariiran.ir / سایر منابع .