شعار سال: ایران چهار بازی دیگر در راه رسیدن به جام جهانی پیش رو دارد. ابتدا سه شنبه همین هفته باید از چین در استادیوم آزادی پذیرایی کند، سپس در خرداد ماه میزبان ازبکستان خواهد بود و در شهریور تعیین کننده 96، باید در خاک کره جنوبی به مصاف این تیم برود و در پایان مقابل سوریه در تهران بازی کند. از 12 امتیاز پیش روی ایران، یوزپلنگان پارسی فقط احتیاج به 5 امتیاز دارند تا بلیت روسیه به نامشان صادر شود. پس به راحتی می توان این نتیجه را گرفت که حتی با برد مقابل چین هم روی کاغذ صعود ما قطعی نمی شود.

با این حال ایران اگر چین را ببرد، تقریبا کار تمام است. زیرا آن وقت شاگردان کی روش تنها به 2 امتیاز احتیاج دارند که یقینا می توان گفت از سه بازی بعدی به دست خواهد آمد چون همانطور که اشاره شد، به غیر از چین ما دو بازی دیگر در استادیوم آزادی خواهیم داشت. البته کسب 6 امتیاز از دو بازی پیش روی ایران در استادیوم آزادی مقابل چین و ازبکستان این ویژگی را هم دارد که دو بازی آخر ما را تشریفاتی می کند. چه چیزی بهتر از این که بازی ما مقابل کره در زمین حریف بی اهمیت باشد یا در بازی آخر مقابل سوریه در تهران فقط به فکر برپایی جشن در پایان بازی باشیم؟

اما احتمال دیگر این است که ایران چین را نبرد. مساوی یا حتی باخت مقابل چین، شاید آنقدرها هم قطار ایران را از ریل صعود خارج نکند. درست است که عدم پیروزی مقابل شاگردان مارچلو لیپی فشار را روی ایران افزایش می دهد و باعث می شود تیم ملی با انتقاداتی مواجه شود اما اندوخته ایران به اندازه کافی قابل اتکا است و همچنین سایر رقبا در ادامه بازی ها، تیم هایی نیستند که بتوانند دو یا سه باخت دیگر به ایران تحمیل کنند.

با همه این تفاسیر، حتی اگر مقابل چین هم 3 امتیاز به دست نیاید، می توان کار صعود به جام جهانی را تقریبا تمام شده دانست. بار دیگر تکرار می کنیم تقریبا. چون ما تجربه تلخ 2002 را در کارنامه داریم.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری خبرآنلابن، تاریخ انتشار 08 فروردین 1396، کد مطلب:649505 : www.khabaronline.ir