شعار سال: معلم و معلمی گل‌ واژه ایثار و از خودگذشتگی و شغل ارزشمندی است که میان قشرهای مختلف جامعه از قداست و محبوبیت خاصی برخوردار است و همواره مورد احترام مردم است. جوهره و جان مایه این شغل، مجموعه‌ای از صفات متعالی انسانی مانند دانایی، توانایی و هدایت است. معلم، آنچنان قداست و حرمتی به دنبال خود دارد که همواره جزو قابل اعتمادترین قشرهای جامعه است و مردم آنها را مأمن و ملجأ ارزشمندی در بزنگاه‌های زندگی می‌دانند.  آنها، اوج مهربانی و مهرورزی هستند و منادیان هدایت و روشنایی؛ تاریخچه کهن این شغل، گنجینه عظیمی از ایثار و از خودگذشتگی معلمان در نقاط مختلف است.بسیاری از آنها در مسیر علم آموزی هر سختی و مرارتی را به جان می‌خرند و نمادهای شجاعت و ایثار آنها در اقصی نقاط این مرز و بوم به خوبی عیان است البته بسیاری از این فضایل اخلاقی و رفتاری معلمان در جامعه انعکاس پیدا نمی کند و بسیاری نیز هستند که هرگز حاضر به انعکاس ایثار خود در سطح جامعه نمی شوند.

نمونه عینی این پنهان کاری از سر تواضع و اخلاص، معلم شاغل در اداره آموزش و پرورش شهر جواد آباد از توابع شهرستان ورامین است که علی‌رغم پیگیری‌ها و اصرار چند روزه برای انجام مصاحبه، حاضر نشد فداکاری و ایثار خود را که حکایت طاقت‌فرسای تدریس در یک مدرسه روستایی آن هم با پیمودن روزانه 120 کیلومتر با موتور و با آن همه مشقت و سختی است را روایت کند و در مقابل اصرار و ابرام ما برای انجام مصاحبه، بر اصول و اعتقادات قابل ستایش‌اش می ایستد و از بیان این حرکت ارزشمند، امتناع می‌کند و تنها پاسخ او این است که «بگذار اگر ثوابی است در پنهان نصیبم شود و شاید بتواند این حرکتم گره گشای اعمالم در آخرت باشد».

اگر نگاه کوتاهی به سال‌های تحصیلی دور و نزدیک نظام تعلیم و تربیت بیندازیم؛ نمونه‌های بارزی را از این فداکاری‌ها را مشاهده می‌کنیم. امروز در آخرین روز هفته معلم گوشه‌ای از فداکاری‌های حاملان دانایی و توانایی در مسیر خیر اندیشی برای آینده سازان کشورمان را روایت می‌کنیم.

***  کاظم صفرزاده، نمونه ای از این فداکاری‌هاست. او در ۱۲ آبان سال ۹۳ معلم استان لرستان بود که بر اثر بارش باران و سیلابی شدن و هنگام انتقال یکی از دانش‌آموزان مدرسه عشایری شبانه‌روزی امام صادق (ع) که دچار حادثه و جراحت شدید در ناحیه پا شده بود، در راه درمانگاه و در مسیر انتقال، در تاریکی شب اسیر امواج خروشان سیل شده و جان خود را فدا کرد.

***  بی‌بی رضیه میردهقان و شهین خسروی دو معلم یزدی هستند که علم آموزی به دانش‌آموز نابینا و ناشنوا به نام نازنین فاطمه را با هر سختی به نحو مطلوب به سرانجام رساندند.

***  حمیدرضا کنگوزهی، معلم فداکار سیستان و بلوچستان مدرسه شهید رحیمی روستای نوکجو از توابع روتک شهرستان خاش در فروردین ۹۵ هنگامی که به دلیل وزش باد شدید و در حالی که دیوار مجاور مدرسه در حال فرو ریختن بود، جان سه دانش‌آموز را نجات داد و خود، گرفتار آوار شده و درگذشت.

***  سعید حاجی‌زاده، معلم فداکار شهرستان جم از توابع استان بوشهر در خرداد سال گذشته به دانش‌آموزان دیالیزی کلیه خود را اهدا کرد.

***  حسن امیدزاده، معلم فداکار گیلانی در ۱۸ بهمن سال ۷۶ در حادثه آتش‌سوزی تعدادی از دانش‌آموزان را نجات داد و خود دچار سوختگی شدید شد.

***  محمود رضا واعظی‌نسب، در اردیبهشت ۱۳۸۷ در نیشابور زمانی که تیر دروازه در حال افتادن بر روی دانش‌آموزان بود، از ناحیه سر ضربه دید و به دیار حق شتافت.

علی بهاری، معلم فداکار شهرستان گرمی در استان اردبیل در شهریور ۹۲ برای نجات دانش‌آموز خود بخشی از کبد خود را اهدا کرد.

***  معصومه خوش کام، معلم تهرانی پس از عمل جراحی دیسک کمر و با داشتن شرایط جسمی نامناسب به کلاس درس رفت.

***  مرتضی اصغری، در تبریز ۵ سال به خانه دانش‌آموزی در اهر رفت و دانش‌آموز بیمار را درس داد.

***  نسرین کنعانی، در اردیبهشت سال ۱۳۸۷ در روستای قزل عاشق ارومیه، هزینه جراحی دانش‌آموز یتیم خود را که از بیماری قلب رنج می‌برد، پرداخت کرد و در دوران نقاهت، در خانه خود پذیرای او بود.

***  ثریا مطهرنیا، معلم کردستانی که نخستین بار، مادری یکی از دانش‌آموزانش که «سارا» نام داشت را پذیرفت و بعد از کمک به درمانش، امسال مادر نزدیک به ۱۱۰۰ «بچه» است که ۲۷۰ نفر آن‌ها بیمارند و بقیه تحت پوشش مؤسسه خیریه او قرار دارند.
***  احسان موسوی، معلم کرمانی است با هزینه شخصی خود دانش‌آموزی را که از ناحیه پا دچار شکستگی شده بود را به عرصه تعلیم و تربیت بازگرداند.

***  فرخنده جعفری، معلم قزوینی، هزینه تحصیل ۲ دانش‌آموز را از دیپلم تا لیسانس متقبل شد.

***  محمدعلی محمدیان، معلم مریوانی در همراهی و همدردی با دانش‌آموزان سرطانی خود، سرش را تراشید.

***  حمیدرضا نباتیان معلم ساروی که با وجود معلولیت و انجام هفت جراحی سنگین، با ویلچر سر کلاس حاضر شد.

نمونه‌های ذکر شده، تنها گوشه‌ای از گذشت و ایثار جامعه فرهنگیان و معلمان فداکار این مرز و بوم است که در طی چند سال گذشته ظهور و بروز داشته است و باید بدانیم، این روحیه جوانمردی و مردانگی جزء لاینفک زندگی این مردان بی ادعای عرصه دانایی و علم آموزی است؛ نه حدی دارد و نه پایانی بر آن متصور است. گنجینه گران‌سنگ انسانیت در این قشر قابل احترام، همواره در همه دوران وجود داشته و دارد و آثار و برکات آن، در تار و پود جامعه، به ویژه نظام تعلیم و تربیت مشهود و ملموس است.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار: ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۶، کد مطلب: ۱۳۹۶۰۱۲۷۰۰۱۲۷۹: www. farsnews.com