شعار سال: نگاهی به مجموعه رویدادهای سه هفته گذشته در منطقه شرق آسیا و شلیک آزمایشی موشک‌های بالستیک هیدروژنی از سوی کره‌شمالی بر فراز ژاپن در سه سپتامبر مسیر حرکت پیونگ‌یانگ را آشکار ساخته است.

کره‌شمالی توانسته علی‌رغم فشارهای بین‌المللی فراوان در طول دو دهه گذشته برای انزوای هر چه بیشتر این کشور 23 میلیونی با جمعیتی عمدتا فقیر و یکی از کمترین تولیدات ناخالص داخلی در جهان، بسیار موثرتر و سریعتر از همه پیش‌بینی‌ها به یک توانمندی پایدار و قابل برنامه‌ریزی در تولید سلاح‌های هسته‌ای دست یابد.

اما چین در بروز چنین شرایطی نقش مهمی ایفا کرده است. این کشور می‌توانسته با استفاده از اهرم‌های تجاری و انرژی در مهار کره‌شمالی موثر باشد اما پکن تا کنون در رویکردهایش تجدید نظر نکرده است.

مقامات پکن می‌بایست این نکته را در نظر داشته باشند که یک کره‌شمالی برخوردار از توانمندی بالستیک هسته‌ای برای چین نقطه مثبتی محسوب نخواهد شد چرا که این توانمندی سبب رشد بی‌ثباتی در منطقه خواهد شد و تاثیر مستقیمی بر روی برنامه‌های درازمدت چین در راستای تبدیل شدن به یک بازیگر موثر منطقه‌ای و بین‌المللی خواهد داشت.

چنین تهدیدی می‌تواند خطراتی را برای همسایگان چین نیز در پی داشته باشد و اهداف چین را در دستیابی به مدرنیته‌ای که سال‌ها در آرزوی آن بوده است و می‌تواند وضعیت این کشور را به عنوان یک قدرت جهانی در نظام بین‌الملل ارتقا دهد، به مخاطره اندازد.

چین باید این نکته را در نظر داشته باشد که دیپلماسی پیونگ‌یانگ در برابر پکن نیز مانند سایر بازیگران صحنه بین‌المللی است و در چارچوب تفکر ماکیاولستی و بازی با حاصل جمع صفر قابل تعریف است. در دیدگاه رهبران کره‌شمالی، ظرفیت‌های سلاح هسته‌ای این کشور را دست نیافتنی کرده است و این نگاه، تعیین کننده الگوی رفتاری آنها در نظام بین‌الملل بوده است.

نگاه تاریخی چینی‌ها به کره‌شمالی همچون یک برادر کوچک‌تر بوده است و پکن همواره در برابر فشارهای بین‌المللی به پیونگ‌یانگ این استدلال را مطرح کرده است که کره‌شمالی به عنوان کشوری که کوکورانه خشونت می‌ورزد نباید تحت محاصره سیاسی و امنیتی شدید بین‌المللی قرار گیرد و نیاز است تا از روش‌های ملایم‌تری برای برخورد با این کشور استفاده شود که البته نتایج این رویکرد به خوبی امروز نمایان شده است.

برای چینی‌ها چندان خوشایند نخواهد بود که در نزدیکی مرزهای خود با زخم کهنه‌ای مواجه باشند که اکنون در آستانه سرباز کردن قرار گرفته است. اگر زمان بگذرد و همه چیز از کنترل خارج شود چینی‌ها بیشترین خسارت را خواهند دید. چینی‌ها به خوبی می‌دانند با همسایه‌ای بی‌پروا مواجه‌اند که با داشتن ذهنیت یک قربانی همواره احساس می‌کند پکن همه چیز را به نفع آنها برعهده خواهد گرفت، از این رو دست به هراقدامی خواهند زد.

در حال حاضر چین می‌بایست با اتخاذ یک موضع فعالانه‌تر، روش های دیپلماتیک را برای بازگرداندن کره‌شمالی به صحنه بین‌الملل در پیش گیرد؛ روشی که چینی‌ها با آن به خوبی آشنا هستند. با این که اتخاذ چنین شیوه‌ای برای رهبر محافظه‌کار چین کار دشواری به نظر می‌رسد اما پکن باید این نکته را در نظر داشته باشد که این بار به جای عقب راندن جهان به نفع پیونگ‌یانگ ناچار است تا برای حفظ منافع خود، پیونگ‌یانگ را وادار به عقب‌نشینی کند‌.

چین ابزارهای لازم برای مهار کره‌شمالی را در اختیار دارد. جاده پیونگ‌یانگ همیشه از پکن عبور کرده و امروز چین نقش تعیین کننده‌ای در حل یک مساله فوری و حاد بین‌المللی بر عهده دارد. امروز چین با یک ایالات‌متحده لوکس و قابل پیش‌بینی مواجه نیست، بلکه ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده نشان داده است که به اندازه کافی از قدرت پاسخگویی تند و تهاجمی برخوردار است.

چین در طول سال‌های گذشته نشان داده است که علاقمند به مذاکرات برد - برد است. واکنش مقتدرانه امروز چین به کره‌شمالی به معنی برد چین و سایر کشورهای جهان است. پکن با این اقدام نشان خواهد داد که حقیقتا یک قدرت بزرگ بین‌المللی است و مقامات پکن نشان خواهند داد که نه تنها درباره مسایلی که در آنها ذی‌نفع نیستند قادر به صحبت کردن هستند بلکه می‌توانند در خصوص مسایلی که به سرنوشت آنها مربوط است نیز از موضع سکوت خارج شوند و ابتکار عمل را در حل این مسایل در اختیار گیرند.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری آنا، تاریخ 16 شهریور 96، کد مطلب: 272562: www.ana.ir