شعار سال: یادگیری برای دانستن، انجام دادن، باهم زیستن و برای هم بودن، بازتعریف شده است. یادگیری برای دانستن همان هدف غایی و کاملی است که با عنوان «یادگیری مداوم» از آن یاد می‌شود. برای تحقق این هدف در جامعه یادگیری، پیوند همه ارکان و تغییر نگرش در عرصه آموزش نسبت به یادگیری و کیفیت آن، مستلزم توجه است. هفته آخر مهر در تقویم مناسبت‌های آموزش و پرورش، هفته پیوند اولیا ومربیان است که در سال تحصیلی جاری، آخرین روز آن به نام «پیوند اولیا و مربیان و یادگیری مداوم» نام‌گذاری شده است. در کنار رسالت و ماموریت‌های نظام آموزشی و متولیان آن، خانواده، معلمان و مربیان نقش به‌سزایی در یادگیری مداوم دانش‌آموزان و در تربیت انسانی آگاه و دانا برعهده دارند. طبق آخرین نظریه‌های یادگیری، «یادگیری» در تعامل و هم‌یاری در محیط، با محور قرار دادن زمینه‌ای که سازنده ذهن و زبان یادگیرنده است، انجام می‌پذیرد. بنابراین در فرایند تعلیم وتربیت، محتوایی مورد نیاز است که در هم‌بستگی با بستر فرهنگی و تجربه، یادگیرنده باشد. تنها فراهم‌ساختن دسترسی به متون درسی و محتوای علمی برای یادگیری مداوم کافی نیست. برای گذر از تدریس معلم‌محور به تدریسی که معلم در آن تسهیل‌کننده فرایند باشد و به یادگیری مداوم بیانجامد، به تعامل با محیط خانودگی، اجتماعی و بستر زندگی یادگیرنده نیاز است. پردازش و تبدیل اطلاعات و داده‌ها به دانش و خلق آن، از طریق همین تعاملات یادگیرندگان با معلم، منابع، خانواده و بستر آموزش اتفاق می‌افتد. همواره یکی از دغدغه‏های نظام‏های آموزشی، میزان اثربخشی فرآیند یاددهی-یادگیری و خلق دانش بوده است. بسیاری از نظریه‌پردازان این حوزه، اثربخشی این فرآیند را وابسته به شیوه‌ها و روش‌هایی می‏دانند که بتوانند مشارکت و همراهی خانواده و مربیان در فعالیت‏های یادگیری را باعث شوند. تصور این‌که تنها مدرسه، معلمان و مربیان در آموزش و یادگیری دانش‌آموزان نقش دارند و آمورش تنها برعهده آنان است، باور اشتباهی است که متاسفانه این روزها زیاد احساس می‌شود. بنابراین مشارکت خانواده در فعالیت‏های یادگیری، یکی از مولفه‏های بسیار اساسی در این فرآیند است. البته عکس این باور هم صحیح نیست که معلم، در کلاس درس تدریسی صرف داشته باشد و بقیه، تعلیم وتربیت را به محیط خانه و خانواده واگذار کند. خانواده اولین نهاد دانش‌افزایی، علم‌گرایی و تربیت آزاداندیشی ، اخلاق‌گرایی، مهارت‌ورزی و تجربه‌اندوزی است و مدرسه و مربیان همراه و در ادامه خانواده می‌توانند این مسیر را تعالی بخشند. امروزه بسیاری از معلمان از روش‌های یادگیری غیرفعال به سمت یادگیری‏ فعال حرکت کرده‌اند و روش‏های بهتری‏ برای مشارکت خانواده در فرآیند یادگیری یافته‌اند. همراهی خانواده، مدرسه و معلم می‌تواند ویژگی‌های فردی دانش‌آموزان، همچون نوآوری، خلاقیت، ابتکار، پشتکار و دقت، انعطاف‌پذیری و تحمل نظر دیگران را مورد بررسی قرار دهد و با یاددهی عمیق و پایدار در ذهن دانش‌آموزان، دست‌یابی به اهداف و آرمان‌های نظام آموزشی را ممکن‌تر کند. برای یادگیری مداوم و اثربخش در دانش‌آموزان، بایستی به سمت فرایندی گام برداشت که ارتباطات و تعاملات همه ارکان ذی‌نفع در آموزش را شامل شود.