پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان بعد از گردهمایی مدیران کل ورزش و جوانان استان‌ها، به خبرنگاران در خصوص وضعیت ۳۰۰۰ اماکن ورزشی و پروژه‌های نیمه کاره ۵ تا ۹۰ درصدی گفت که برای تکمیل پروژه بهینه‌سازی ورزشگاه آزادی، منتظر تامین بودجه هستیم. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، بار‌ها و بار‌ها در خصوص لزوم شفاف سازی بودجه بازسازی ورزشگاه آزادی درخواست توضیح از شخص وزیر (و وزرای سابق) و شرکت تجهییز و نگهداری، کرده است و دائما با سکوت معنادار روبرو شده است. به نظر شما کدام یک از دوستان ما جزو داداشی‌های دولپی هستند؟ به دوستان در چند نوبت گفتیم که گله قناری که می‌بینید، چغوک‌های ( گنجشک های) رنگ شده توسط ما در فصل پیش بودند. اما گویا دوستان اهمیتی به موضوع نداده و تصور می‌کنند که با قناری طرف هستند. سلام به پیمانکاران عزیز بازسازی ورزشگاه آزادی. سلام بر رابطین محترم نهاد‌های مرتبطه با پیمانکاران. سلام بر همون چیزی‌هایی که خودشان می‌دانند و ما فکر می‌کنیم. حتما باید گند خیلی چیز‌ها در بیاد تا لب به توضیح باز کنید؟ سربسته عرض شد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

سامانه ها و بانک های اطلاعاتی مشتریان و ارباب رجوع های بخش های دولتی و خصوصی هک می شود و اطلاعات افراد در معرض دید عمومی قرار می گیرد و داستان با چند هفته پوشش رسانه ای و چند معذرت خواهی و چند الدرم بلدرم کردن مقامات قضایی و سیاسی و غیره به فراموشی سپرده می شود. شاید در حد اعلا آن، یک پرونده قضایی هم تشکیل شود. اگر قرار است که مسئله هک شدگی با این سهولت نگاه و مماشات و رافعت مورد توجه قرار گیرد، آیا سنگ روی سنگ در روند توسعه فناوری بند خواهد شد؟ واقعا چرا هک می شویم؟ موضوعی که محمدعلی دادگسترنیا در متن حاضر بدان پرداخته است.

احمد وحیدی وزیر کشور پیرو هک های صورت پذیرفته سریالی در کشور( هک دوم جایگاه های سوخت، اسنپ و تپسی، هک وزارتخانه ها نظیر وزارت عتف و دانشگاه امام صادق و غیره) بیان داشت که فتا و پدافند غیر عامل و وزارت ارتباطات در خصوص هک اپلیکیشن ها مسئولیت دارند و بر اساس دستورالعمل صادره ایمنی را باید تأمین کنند اخیرا برای یکی از اپلیکیشن ها این اتفاق افتاده، باید ایمنی سکوها تأمین شود. با توجه به تاکیدات وزیر، جوانه های امید بواسطه اصلاح هر چند موردی روندهای تصمیم گیری در کشور و تقویت حوزه های نظارت، بوجود امده است. امیدواریم به زودی شاهد تقویت چرحه سه گانه انتصابات ، برنامه ریزی و سیاستگذاری و در نهایت نظارت و بازرسی در کشور باشیم.

نتيجه نظرات در كانال و سايت نفت ما بسيار جالب و شگفت انگيز بود بطوريكه به تلافي هك سامانه غيرهوشمند سوخت، گویا لشگر سايبريون وزارت نفت( یا شاید مزدوران بیکار حاشیه نشین)، نظرسنجي كانال نفت ما را مورد هجمه قرار داده و به ارتقاي جايگاه فعلي معاون وزير نفت در پالايش و پخش راي دادند! اين درحاليست كه نتايج در سايت نفت ما كه مورد هجوم قرار نگرفته، كاملا برعكس بوده و ۷۷ درصد شركت كنندگان به استعفا و يا بركناري جليل سالاري راي داده اند. نکته حاشیه ای اینکه، وقتی انتصابات بجای شایسته سالاری، بعضا با حمایت های ناپیدای چند نهاد خاص صورت می گیرد ، گور بابای توسعه و تمدن و منافع ملی و ارزش های ملی. بچسب به رانت. رانت رو عشقه که با حضور بعضی ها ، راحت میاد و میره .چند ده هزار کارمند و کارگر هم که ناچارند هرچی مدیر گفت بگن چشم. لامصب، قدرتی داره این فیش حقوقی آخر ماه در دستگاه های دولتی و خصولتی. تا یادمون نرفته، هنوز هم به کم فروشی بنزین در جایگاه های سوخت قسم می خوریم. اینم گور بابای ملت. بجسب انکار و توجیه و بهانه خرابی گیج باک خودروها رو . لعنت بر هرچه مزدور وطن فروش منافق صفت بی خاصیت ( منظورمان هم جمعی است و خودشان مسلما خوب می دانند از کدام شان حرف می زنیم).

غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل گفت: جداسازی سیستم سوخت‌رسانی از شبکه از همان ساعات ابتدایی آغاز شد؛ پس از ۳ ساعت نزدیک به ۵۵ درصد سامانه‌ها جدا شدند و پس از ۲۴ ساعت به عدد ۹۰ درصد رسیدیم.

گویا عادت کرده ایم دائی را با ریش بشناسیم و خاله را به کمان ابرو. طرف چند سالی کارمندی و مدیریتی بی خاصیت و با خاصیت داشته و رای اعتماد دادیم و کردیمش مثلا وزیر. حالا اسمش آنقدر بزرگ شده که رسمش را گویا فراموش کردیم. دومین حمله هکری به سامانه سوخت کشور صورت گرفته و ما می گوییم اصلا درد نداشت. گور بابای درد داشت و درد نداشت. اگر در حمله اول ، این مثلا وزیر را بالا و پائین می کردیم و تشدید مسئولیت می خواستیم، احتمال وقوع حملات مشابه در امروز روزی، بشدت کاهش می یافت. آقا جواد خان اوجی، نامه محرمانه اول از طرف پایگاه تحلیلی خبری شعار سال را یادت هست؟ دوست داری نامه را افشا کنیم تا شاید اندکی خجالت بکشی. مرد حسابی، وزارت که به اسم و لباس نیست. تو شاید قصد فروش آخرتت را با دنیای فانی و خسران دنیوی و اخروی را داشته باشی، اما ما باید خیلی پپه باشیم که به امثال تو اجازه اهمال، قصور، تقصیر و ترک فعل را بدهیم. می دانی آف لاین کردن برای راه اندازی کار مردم ، چقدر احتمال قاچاق حامل های انرژی را افزایش داده است؟ می دانی معطلی میلیون نفری و ایجاد تنش عمومی یعنی چی؟ منتظر شفاف سازی مبتنی بر تشریح اقدامات منجر به کاهش احتمال تکرار چنین حوادثی ( بدور از شعار و غلو و توجیه) هستیم. نیازی هم به حواله دادن این پایگاه تحلیلی خبری ، به روابط عمومی وزارت نفت و علی فروزنده نیست.

«رجبعلی اعتمادی» مشهور به «ر. اعتمادی» نویسنده، رمان‌نویس و روزنامه‌نگار نیمه شب گذشته درگذشت. مراسم تشییع‌ پیکر و خاکسپاری ر. اعتمادی فردا، در بهشت‌ زهرا برگزار می شود. هم‌چنین مراسم یادبود این نویسنده نیز شنبه در باشگاه راه‌آهن شهرک اکباتان برگزار خواهد شد.

مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریزدر گفتگویی درباره وضعیت آموزش و پرورش در کشور گفت: زمانی وزیر بودم، به دو وزارتخانه «آموزش و پرورش» و «بهداشت و درمان» بی‌توجهی می‌شد و می‌گفتند این دو، وزارتخانه‌هایی هستند که هزینه درست می‌کنند. مشکل حاکمان ما این است که فکر می‌کنند آموزش و سلامت هزینه است، اما آوردن آهن پاره از خارج و نصب کردن آن، سرمایه است! وی افزود: انتخاب مدیران ما خارج از روند علمی، اعتقادی و اجتماعی است. یعنی در حین پخته شدن بالا نیامده‌اند تا آن‌ها را انتخاب کنیم، بلکه دوست و هم‌حزبی ما مدیرکل، استاندار و وزیر می‌شود در حالی که از استانداری و ساختار آن اطلاعی ندارد. یعنی بصیرت را در جریان عمل پیدا نکرده است، وقتی بصیرت پیدا نکرده تصیمم‌هایی که می‌گیرد درست نیست، چون پخته نشده تا بالا بیاید و همچنین انتخاب غلط بوده است،

وقتی می گوییم کشور در خواب دستگاه های نظارتی و بازرسی دچار انواع خسارات شده و با گنجشک رنگ کنی و قناری تحویل دهی مواجه هستیم، گزاف نگفته ایم. برادر خوبمان محمد محمدبخش رئیس محترم سازمان هواپیمایی می خواهد اولین بار شخصا مسافر هواپیمای بومی و ایران ساخت باشد. کاری است بس پسندیده و خوب. اما ما خوب می دانیم که توانمندی لازم برای ساخت بدنه در داخل کشور وجود دارد و مایه افتخار ما است. اما از نظر اویونیک و موتورف وابستگی داریم و حتی اگر مونتاژ کاری کنیم، تائیده را نمی توانیم بگیریم( پرواز خارجی با این پرنده وجود ندارد و شرکت های هواپیمایی که رسما از این نوع پرنده ها استفاده کنند از سمت سازمان های تخصصی جهانی اخطار خواهند گرفت). آقای محمدی بخش سوال شوند، ما درباره موتور و اویونیک سوال می کنیم. ضمنا مثل ان بنده خدایی که مدیرعامل شرکت فرودگاه ها بود، کارش را تا انتها به پیگیری نظارتی - بازرسی می کشانیم. همه این چیز ها را گفتیم که بگوییم در جمهوری اسلامی ایران اولا باید صادق باشی و ثانیا دست رو دست نگذاری و کار مضاغف کنی. اجازه نقاشی به احدی نمی دهیم.

تهران را عمدتا با برج میلاد، برج آزادی، خیابان ولیعصر و... می‌شناسند؛ اما کمی آن طرف‌تر از ترافیک و آلودگی هوای پایتخت، بهشتی قرار دارد که تعطیلات نوروز فرصتی برای سفر به آن مکان‌هاست.

انقلاب اسلامی ایران در گام دوم و با هدف تقویت بنیادهای مردمی انقلاب و افزایش همگرایی ها بین مردم- نظام، نیازمند نوعی پاکسازی در دو حوزه هسته سخت و ساخت و ساختارهای اداری کشور است. کنار نهادن سلیقه گرایی های افزاطی و توهم خود بزرگ تر بینی خود از نظام، اقدام غیر شاخص مند و غیر استاندارد بنام امنیت، مصلحت ، منافع ملی و غیره ، باید کنار نهاده شود. در خصوص اتصال احتمالی سه جریان قرص های آلوده درون کیک های سال 1389، مسموم سازی سریالی دانش آموزان در سال جاری و وجود پتانسیل های احتمالی حذف فیزیکی توسط جریانات خاص و انحرافات تفسیری ایجاد شده توسط چهارگروه متعصبین ، منتفعین، نفوذی ها و منافقین در سه رکن جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری ، جمهوری اسلامی ایران، برخورد وظیفه می دانیم که هشدار بدهیم. رسالت تمدن سازی اسلامی- ایرانی و پیاده سازی مدیریت علوی و رضوی برای تحقق جامعه مدنی ، غیرت و آگاهی و همت می خواهد. با شعار و آرزو ، محقق نخواهد شد.

ممکن است در ذهن برخی از آقایان، این تصور وجود داشته باشد که بحث مسمومیت دانش آموزان می‌تواند یک شیطنت از طرف گروه‌های تند رو یا مکانیزم انحراف فکری برخی از گروه‌های خاص باشد. این در حالی است که بسیاری از افراد و صاحب نظران معتقد به سه اصل جمهوریت، اسلامیت و انقلابی بودن کشور، این رویداد را بنوعی به سخره گرفتن بحث امنیت ملی، تلقی می‌کنند. به عبارت ساده تر، تائید وجود افراد و گروه‌هایی در جمهوری اسلامی، که با نگرشی توهمی ناشی از ضعف نظارت های موثره، خود را بالاتر از نظام دیده و نظام به هر دلیل ممکن در برابر آن‌ها مماشات می‌کند؟ جناب دادستان، ورود به این مسئله را با رویکرد حساسیت به بحث امنیت ملی، دنباله گیری کنید. جمهوری اسلامی ایران، جای این نوع نکبت بازی‌های خودسرانه با هر توجیه پشت پرده ای نیست. نظام امنیتی که مدعی است گنجشک مخالف و معاند را در هوا نعل می کند، مگر می شود که 90 روز ، هیچ اطلاعی از داستان نکبت بار مسموم سازی های سریالی نداشته باشد( درست مثل بازی احمقانه قرص های داخل کیک در پائیز سال گذشته)؟ شما انتظار دارید ، ما باور کنیم که چند بچه میمون اپوزیسیون ، سلطنت طلب یا داعشی این کار را رقم زده اند؟ آنوقت باید به ریش خیلی ها خندید و به حال خیلی ها گریه کرد.

رویداد ۲۴ با ارایه توضیحاتی مدعی تهدید توسط رئیس سازمان امور مالیاتی شده است. بدون موضع گیری جهت دار تائیدی یا تکذیبی عین نظرات این سایت منعکس شده و منتظر دریافت توضیحات دکتر منظور در این خصوص هستیم.

برخی از صادر کنندگان محصول پوست و چرم، برای اینکه هزینه‌های گمرکی کمی پرداخت کنند عنوان ضایعات را بر روی محصول خود می‌گذارند، اما این بار گمرک متوجه این موضوع شده است و با ارسال نامه‌ای به واحد‌های ستادی و اجرایی بر دقت در انجام تشریفات صادرات محمولات صادراتی پوست، چرم و سالامبور تأکید مجدد کرده است.

یکی از سوالات مهم در مواجه با اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ این است که آینده این اعتراضات که بعضا به خشونت هم کشیده شده، چه خواهد شد. حسین واله جامعه‌شناس این موضوع را بررسی کرده است. حسین واله دیپلمات ایرانی و استادیار گروه فلسفه دانشگاه شهید بهشتی اعتراضات اخیر را تحلیل کرده است. او می‌گوید: «هیچ داوری ارزشی راجع به ناآرامی‌های دوماهه اخیر و طرف‌های درگیر در آن نمی‌کنم، بلکه تنها به توصیف اجمالی منازعۀ جاری و رفتار اطراف آن و پیش‌بینی محتمل‌ترین آینده آن میپردازم. ساختار این پدیده، اسباب اصلی و چشم‌انداز آتی آن را بر اساس اطلاعات کشف، به اجمال توصیف می‌کنم. سطحی از انتزاعی سازی در این موضوع اجتناب‌ناپذیر است، چنانکه برای داوری ارزشی نیز ضرورت دارد.

رسانه در دنیای امروز صرفا ابزاری برای اطلاع رسانی نبوده و با جهت دهی ها و جهت گیری های ایجاد کرده، فضا را برای بسیاری از مهندسی های اجتماعی باز می کند. رسانه ابزاری غیرقابل انکار در جنگ های جدید ( جنگ های ترکیبی) است. امواج حامل رسانه ، به راحتی اثرات کوتاه برد و منطقه ای و بالستکی برد بلند دارند. از آن سوی دنیا می توان حتی دقیق تر از تسلیحات نقطه زدن ، افکار درون ساکنین یک خانه را نشانه گرفت. در اغتشاشات اخیر نیز ، غرب با بهره گیری از ظرفیت رسانه ای پنج رسانه خاص یعنی بی بی سی فارسی، شبه من و تو ، ایران اینترنشنال،صدای فارسی تلویزیون آمریکا و مسی علینژاد ، حداکثر بهره برداری برای دامن زدن به اغتشاشات را برد. سوال اینجاست که چرا در کشور ما از ظرفیت رسانه ای با کمترین حمایت های ممکن ، ارایه فضای باز رسانه ای برای فسادستیزی و نظارت بر مدیران و دستگاه های دولتی و ماموریت طلبی برای جهاد تبیین، استفاده نمی شود؟ چراها و سوالاتی که الزاما باید سران سه قوه(آقای رئیسی، اژه ای ، قالیباف) ، دستگاه های چندگانه امنیتی تاسر حد شورای عالی امنیت ملی ، به آن پاسخگو باشند.

کانون بزرگتر و ریشه‌دارتر از همه مستاجرانی است که چند صباحی می‌آیند و می‌روند. یعنی کانون هنوز آن کانون قدیمی، آن کانون کودکی‌های ما، آن کانون کیارستمی و نادری و احمدی و علیزاده است که همچون یک جریان آبرفتی آرام، مدام، بی‌خستگی، بی‌وقفه در عمق فرهنگ ما روان است، در تک تک خانه‌های ما جاپا دارد و همچنان فروتن، بی ادعا و بی‌سروصدا کتاب را پاس می‌دارد و انسان را. اگر از من بپرسید، می‌گویم همه راز ماندگاری کانون در همان اولین کتابی نهفته است که در سال ۴۵ منتشر کرد؛ مهمان‌های ناخوانده!

در مجموعه تصمیم گیری اقتصادی کشور، آشفتگی فکری غیرعادی به وضوح مشاهده می‌شود که این آشفتگی فکری به تشدید بحران‌های اقتصادی کشور انجامیده است. پیامد‌های چنین شرایطی به ویژه برای آینده اقتصاد ایران شدیدا خطرناک است. به یکباره بدون برنامه موضوع حذف ارز ترجیحی، سهمیه بندی و بازگشت کوپن و مسائلی از این قبیل مطرح می‌شود، در صورتی که دولت ابتدا باید یک برنامه ارائه کند که در آن برنامه سیاست‌های پولی، مالی و تجاری، نرخ ارز و سیاست در تولید و صنعت مشخص شده باشد، تازه اگر هم چنین برنامه‌ای تهیه شود، آیا شرایط اضطرار ما به خاطر تحریم‌های ظالمانه آمریکا که با بحران‌های جدی در زمینه درآمد ارزی رو به رو هستیم، برطرف شده است؟ در این شرایط مجلس برای این که تبعات منفی حذف ارز ترجیحی را نپردازد به قول خودش توپ را به زمین دولت انداخته، در صورتی که مردم مجلس را می‌شناسند، زیرا به دولت مجوز اجرای این کار را داده است ولو به شرط و شروطها. دولت هم زیرساخت‌های لازم را ندارد در توان دولت، قدرت انجام این کار نیست؛ دولتی که نمی‌تواند حتی یک قلم مثل قیمت سیب زمینی در کشور را مدیریت کند چگونه می‌تواند تبعات حذف ارز ترجیحی را جبران کند؟ این شیوه اداره کشور، بسیار هشداردهنده است و کشور را با امواج جدیدی از ناکارآمدی و آشفتگی رو به کرده است.

بدلیل ضعف حوزه‌های نظارتی چنان می‌توان گنجشک را رنگ کرد و بجای قناری فروخت که خودش داستانی شده است برای دریاچه ارومیه مبلغ میلیارد تومانی بودجه گرفتند (گویا بالغ بر ۵۰۰۰ میلیارد تومان)، اما نتیجه چه شد؟ چکار کردند؟ چرا دریاچه ارومیه احیا نشد؟ چه کسی باید پاسخگو باشد و چه نهادی باید پاسخ طلبی کند؟