این‌جا آسمان لاله‌زار است ...

اینجا آسمان لاله‌زار است، یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های تهران که در قدیم از میدان توپ‌خانه (سپه) شروع و به چهارراه اسلامبول (استانبول) که حدود 150 سال پیش دشتی سرسبز بود، ختم می‌شد... خیابانی با آسمان آبی و البته شیروانی‌های قهوه‌ایِ رنگ و رو رفته.

شعارسال: آن سا‌ل‌ها انتهای واگن اسبی که از چهارراه شاهپور، حسن‌آباد و میدان توپ‌خانه می‌گذشت، به انتهای لاله‌زار می‌رسید. خیابانی پر از مکان‌های فرهنگی مانند کافه، سالن تئاتر و سینما. به اندازه‌ای که نام‌اش را «شانزه‌لیزه‌ تهران» گذاشته بودند؛ هرچند ساکنان قدیمی پایتخت امروزه آن را «گنده‌زار» می‌نامند!

اما آسمانِ این خیابان تاریخی که در طول سال‌های گذشته با وجود تغییر کاربری‌ و تعطیل‌شدن سالن‌های تئاتر و سینما و کافه‌هایش به لوازم الکترونیکی تبدیل شده، هنوز به آسمان آبی معتقد است؛ سال‌هاست حرف و حدیث‌های بی‌نتیجه برای ملی شدن‌اش را می‌شنود و به رو نمی‌آورد.

شاید از آسمان لاله‌زار نتوان حدس زد که کدام سقف متعلق به سالن‌های سینما، تئاتر و کافه و مغازه‌های معروف آن روزهاست، اما یک چیز را به وضوح می‌توان دید؛ بی‌توجهی به خانه‌های قدیمی که روزی هویت تهران بودند و آسمان‌خراش‌ها و لودرهایی که تازه دارند پا به «لاله‌زار» می‌گذارند!