شعار سال: باران بارید و می بارد همچنان. پیوسته و دمادم. جان تشنه ی زمین سیراب می شود. سدها پرآب می شوند. چهره ی نحیف و رنگ پریده ی مزارع و دشت ها و جنگل ها، رنگ می گیرند. سرخ و تافته و زنده. دانه ها و ریشه ها بیش از بهاران این چند سال، با ذوق و شوق بیدار می شوند و در نگاه پنهان شان، میل بالیدن و جوانه زدن، غوغایی برپا کرده است. تالاب ها و دریاچه ها می نوشند و در آب غلت می زنند. بسترهای خشک و تفته رودهای خاطره ساز، موج خروشان آب را در آغوش می کشند.

باران بارید و می بارد. بی امان. تند و پر شتاب. و بارانی دیگر شروع به بارش کرد. باران مهر و عاطفه. باران یکدل شدن ایرانی. باران دگرخواهی. و رودی جاری شد. با برکت. انسانی و الهی. نهالی بالید. برگ و بار داد و میوه هایی سرخ و آبدار بر شاخه های اش درخشید و در تلالو آفتاب مهربانی رقصید. مردم جاکن شدند. خروشیدند. چون سیل. باریدند. چون باران. نو شدند. چون نوروز. عیدانه ی عیدشان صفا شد و خلوص و آغوش های پاک برای در آغوش کشیدن درد و محنت دیگران.

و هنوز باران می بارد. از آسمان و زمین ایران. مردم، خود را به باران پیوند زده اند. و باران، خود را گم کرده در دریای گسترده و پر از مهر مردم ایران.

بارانی که از زمین ایران می بارد در این نوروز و در این عید، فراوانی و برکت اش را از آسمان دل های ایرانیان دارد. دل هایی که باران آسمان را به غبطه نشانده اند.

درود بر مردم ایران.

و من فکر می کنم این دو باران باشکوه، برای سال 1398 آفاقی روشن، چشم اندازی بدیع و پیروزهای شگفت در پی خواهد داشت.

به حقِ حق، ایدون باد.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری الف تاریخ انتشار 13فروردین 98، کد خبر: 3980113005، www.alef.ir