شعار سال: حدود یک ماه است که جز در موارد ضروری از خانه بیرون نمیروم. اما شب گذشته خواستم یک بار دیگر سری به خیابانها بزنم تا مشاهدات خودم را با مخاطبان در میان بگذارم. نکات جالبی در این پیاده روی کوتاه به چشمم خورد که یک به یک آنها را با شما مرور میکنم.
اولین نکته این است که خیابانها و مغازهها نسبت به روزهای ابتدایی سال ۹۹، و حتی روزهای عادی طی سال، خلوتتر شده و پارکها و بسیاری از پاساژها هم تعطیل شده اند و به نظر میرسد مردم هشدارهایی که در زمینه ماندن در خانه به آنها داده شده را تا حدی جدی گرفته اند. این یکی از نقاط مثبت قضیه است. انگار مردم به این نکته رسیده اند که خانه امنترین جای جهان برای در امان ماندن از ویروس کرونا است.
اما این روی خوش قضیه است. روی دیگر این است که مسئولین باید تمهیداتی برای کسانی که کرونا ویروس آنها را خانه نشین کرده در نظر داشته باشند تا خدای ناکرده این خانه نشینی و کاهش درآمدهای افراد باعث بروز مشکلات برای آنها و جامعه نشود. باید توجه داشته باشیم که بعضا درآمد پایین و مشکل در تأمین معیشت خانواده باعث بروز مشکلات و معضلات اجتماعی نشود.
موضوع دیگر این است که ماسک و ژل شست و شو به فراوانی در داروخانهها و حتی فروشگاههای لوازم آرایشی و سوپر مارکتها با قیمت بسیار ارزانتر از روزهای اولیه شیوع کرونا وجود دارد و به نظر میرسد روزهایی که مردم مجبور بودند ماسک و ژل شست و شوی دست را با قیمتهای چندین برابر قیمت واقعی خریداری کنند، و یا حتی بعضا با این قیمتها هم آنها را پیدا نمیکردند، را سپری کرده ایم.
البته این موضوع دلایل فراوانی دارد که گذشت زمان و فروکش کردن تب خرید ماسک میتواند یکی از آنها باشد. دلیل دیگری که میتواند برای این موضوع وجود داشته باشد این است که عرضه فراوان این محصولات در بازار موجب اشباع بازار شده و به تبع آن قیمت این محصولات رو به کاهش گذاشته و به قیمت واقعی و منطقی خود نزدیک شده است؛ و لازم است از همه افرادی که در این موضوع نقش داشته اند از جمله سازمان تعزیرات که ماسکهای احتکار شده را به بازار تزریق کرد و نیروهای داوطلبی که به صورت انبوه ماسک و مواد شوینده را رایگان در اختیار مردم گذاشتند تشکر کرد.
اما این همه ماجرا نیست. نکته باعث تأسف این است که وقتی بسیاری از پاساژها تعطیل هستند و تعداد مغازههای باز هم بسیار کمتر از حالت عادی است، در بعضی از خیابانها دیدم که مردم، و به خصوص جوانان، دور دورهای شبانه خود را تعطیل نکرده اند. چه ضرورتی دارد که آنها به این بهانه از خانه بیرون بیایند؟! یعنی دور دورهای شبانه از حفظ جان آنها واجبتر است؟! اگر این خیابان بالا و پایین کردنهای بی ثمر را برای دو هفته، و یا حتی بیشتر، کنار بگذارند و برای حفظ جان خود و هموطنانشان در خانه بنشینند چه اتفاقی میافتد؟! اگر آنها را تعطیل نکنند و در خانه ننشینند چه اتفاقی میافتد؟ کمترین پیامد آن این است که شکست زنجیره شیوع کرونا با چالش جدی روبرو میشود.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری جماران، تاریخ انتشار: 7 فروردین 1399، کدخبر: 1391580 ، www.jamaran.news