شعار سال:عرف اینگونه است که کسانی را که نسبت به پاکیزگی شهرشان و محیط زیست بی مبالات اند، بی فرهنگ قلمداد می کنند. اما اگر بدانید که این بی فرهنگها شاید یک قدم از شما جلوتر باشند حتما تعجب خواهید کرد. مدام به ما گوشزد می شود که "شهر ما خانه ی ما" " نسبت به حفظ محیط زیست کوشا باشیم" "در حفظ و نگهداری فلان چیز تلاش کنیم و .... و متعاقبن افرادی را که این توصیه ها را رعایت نمی کنند. ابله و بی فرهنگ می دانند. اما اجازه دهید که بیشتر به این کردار و بی مبالاتیِ آنها فکر کنیم.

چه بسا آنها به صورتی خام و ضمنی پی به ایدئولوژیک بودنِ این نصایح برده باشند. اگر که توجهیی به پاکیزگیِ شهر ندارند چون می دانند که به واقع شهرِ آنها خانهء آنها نیست. چرا باید نسبت به شهرشان احساس تعلق کنند مادامی که این شهر برای آنها نیست؟! شهری که وجب به وجبِ آن مصادره شده است.

چرا باید کسی که یک وجب زمین هم ندارد نسبت به حفظ محیط زیست کوشا باشد؟! محیطِ زیستی که به ملک مطلقِ پولدارها بدل شده و خوش آب و هواترین مناطق اش با بهترین مناظرِ ممکن به تصرفِ عده ای اندک درآمده است. آنها حافظِ محیط زیست باشند تا عده ای دیگر از این تمیزی لذت ببرند؟! آیا ابلهانه نیست؟ آیا اگر کسی به شما بگوید بیایید و ملکِ من را تمیز کنید، کتکش نمی زنید؟

از قضا آنها نسبتی حقیقی تر با پیرامونشان دارند، منتهای مراتب بروز یافتنِ این آگاهیِ ضمنیشان شکلی خراشیده و نپخته دارد. قدمِ بعدی و درستترِ آنها باید احقاقِ حقِ مالکیتِ عمومی باشد. اگر قرار است که ما برای چیزی تلاش کنیم باید در آن سهیم باشیم. مادامی که تکلیفتان را با مسالهء مالکیت مشخص نکنید، توصیه های زیبایتان به تعارفی ایدئولوژیک می ماند. چرا باید ما در حفظِ املاکِ شخصیِ شما تلاش کنیم؟

خوشبختانه فرمولِ کلیِ این اعتراض را محمود درویشِ عزیز برای ما به یادگار گذاشته؛ وطن از آنِ اغنیاست و وطن پرستی، سهمِ فقرا! بر همین منوال؛ شهر از آنِ اغنیاست و نگهداریش، سهمِ فقرا. طبیعت از آن ثروتمندان و حفظ آن، سهمِ بیچارگان و قس علی هذا...

عادل ایرانخواه

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از کانال جامعه شناسی