شعار سال: از بین همه احساسات عجیبی که فرد می‌تواند تجربه کند، شاید چیزی غیر از عدم توانایی حرکت وجود نداشته باشد. به طور خاص، عدم توانایی حرکت در حالی که نسبت به محیط اطراف خود آگاه هستید. اگر برای‌تان پیش آمده که از خواب بیدار شوید و قادر به حرکت نباشید، در واقع فلج خواب را تجربه کرده‌اید. در این نوشتار معنا و علت فلج خواب را خواهیم دید. فلج خواب یک پدیده عجیب و به طور بالقوه ترسناک است. اساسا، شخصی که فلج خواب را تجربه می‌کند نمی‌تواند هیچ بخشی از بدن خود را حرکت دهد، اما کاملا هوشیار است. کسانی که فلج خواب را تجربه می‌کنند اغلب وحشت‌زده می‌شوند؛ واکنشی قابل درک از عدم کنترل ارادی حرکات.

 

 

خوشبختانه این یک اتفاق نسبتاً شایع بوده و هیچ صدمه جسمی به بدن وارد نمی‌کند. فلج خواب در طی یکی از دو مرحله ” هیپناگوژیک» و ”هیپنوپمپی» اتفاق می‌افتد. فلج خواب هیپناگوژیک قبل از به خواب رفتن رخ می‌دهد، در حالی که فلج خواب هیپنوپمپی هنگام بیدار شدن از خواب REM رخ می‌دهد.

وقتی می‌خوابیم، بدن ما عمیقاً ریلکس می‌شود در حالی که ذهن‌مان به طور همزمان کمتر هوشیار می‌شود. با این حال، هنگامی که فلج خواب هیپناگوژیک رخ می‌دهد، ذهن آگاه می‌شود در حالی که بدن به حالت آرامش غیر ارادی می‌رسد. فرد متوجه می‌شود که علی رغم تلاش خود قادر به حرکت نیست، و اغلب منجر به احساس هراس می‌شود. در هنگام خواب REM، عضلات ما فلج می‌شوند تا ما رویا‌های خود را عملی نکنیم. وقتی فرد فلج خواب هیپنوپمپی را تجربه می‌کند، قسمت خاصی از مغز زودتر بیدار می‌شود. این حالت بیدار بر بخشی از مغز که مسئول فلج REM است تأثیر نمی‌گذارد. نتیجه این امر یک درجه بیداری و عدم کنترل ارادی عضلات است.

این اتفاق برای چه کسی رخ می‌دهد؟
بعضی از افراد به اندازه کافی خوش شانس هستند که در زندگی خود، فقط یک یا دو بار فلج خواب را تجربه کنند. متأسفانه، بعضی از افراد این پدیده را اغلب – حتی چندین بار در هفته – تجربه می‌کنند. مطالعه‌ای که در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا انجام شد، نشان داد که تقریباً ۸ درصد از مردم مدام دچار فلج خواب می‌شوند. افراد مبتلا به اختلالات روانی، مانند اضطراب و افسردگی، بیشتر در معرض فلج خواب هستند.

حدود ۷۵ درصد از افراد همراه با چنین حالتی توهمات دیداری یا شنیداری هم تجربه می‌کنند که می‌تواند به شکل احساس حضور فرد دیگری در اتاق، احساس سنگینی یا فشار روی قفسه سینه یا پرواز و خروج از بدن تجربه شود.فلج خواب که آن را با عنوان بختک هم می‌شناسیم، می‌تواند بین چند ثانیه تا ۲۰ دقیقه طول بکشد، اما به طور میانگین بعد از ۶ تا ۷ دقیقه به طور خود به خود از بین می‌رود.

افراد مبتلا به آپنه خواب : 
افرادی که از انواع خاصی از دارو استفاده می‌کنند و افرادی که اختلال خواب اساسی دارند ممکن است مکررا فلج خواب را تجربه کنند. در این قسمت لیست کامل عوامل خطر فلج خواب را بر اساس وبسایت WebMD می‌بینید:

– کمبود خواب

– تغییرات مکرر در برنامه خواب

– اختلالات روحی، مانند استرس یا اختلال دو قطبی

– خوابیدن به پشت

– مشکلات خواب مانند نارکولپسی

– انواع خاصی از داروها، مانند دارو‌های بیش‌فعالی

– سوء مصرف مواد

 

علائم فلج خواب چیست؟
تقریباً در هر شرایطی، افرادی که فلج خواب را تجربه می‌کنند قادر نیستند از چند ثانیه تا چند دقیقه حرکت کنند یا صحبت کنند. همانطور که گفته شد، این امر معمولاً در مراحل اولیه خوابیدن و تقریباً بلافاصله پس از بیدار شدن اتفاق می‌افتد.

درمان فلج خواب چیست؟
از آنجایی که فلج خواب به طور طبیعی رخ می‌دهد، به طور کلی هیچ درمان تجویز شده‌ای ندارد. با این حال، اگر پزشک‌تان در روند تشخیص، بیماری زمینه‌ای را تشخیص دهد، ممکن است یک برنامه درمانی مناسب برای‌تان تجویز کند. برخی از درمان‌ها عبارتند از:

– اجرای یک برنامه زمانی ثابت برای خواب

– دارو‌های ضد افسردگی

– مراجعه به یک متخصص بهداشت روان

– مراجعه به متخصص خواب

– درمان هرگونه اختلال جدی خواب

– دارو‌های کمکی خواب