شعار سال: چند درصد از کودکان و نوجوانان اطراف شما تلویزیون را به فضای مجازی ترجیح میدهند؟ به نظر شما تلویزیون چگونه میتواند محبوبتر از تولیدات شبکههای مختلف اجتماعی با رنگ و لعاب نامحدود دنیای مجازی باشد؟.
نگرانی این روزها دست از سر خانوادههایی که فرزندانشان ساعات متمادی را در شبکههای اجتماعی و دنیای مجازی سپری میکنند وجود دارد که چگونه میتوانند ضمن کنترل محتوای مد نظر فرزندانشان مدت زمان این زندگی در دنیای مجازی غیر قابل کنترل را کاهش دهند.
بخواهیم یا نخواهیم کم کم فرزندان ما در دسترسی به انواع مدیومها از ما پیشی گرفتند و مدیریت و کنترل آنها زاویهای متفاوت با همیشه دارد شاید یکی از مسیرهای موفقیت جایگزین کردن رسانه قابل اعتمادی مثل تلویزیون باشد. اما آیا رسانه ملی برای کودک و نوجوان امروز با این سبک سلیقه و نگرش به اندازه کافی تولید جذاب و جالب دارد؟.
آیا تلویزیون توانسته با آسیب شناسی این رقابت عجیب و غریب به تاثیر خودش در حفظ و صیانت از فرزندانمان دست پیدا کند؟.
بررسی میکنیم جایگاه تلویزیون و تاثیر آن را در روزگاری که خانواده ایرانی علاقهمند است فرزندش را در مقابل رسانهای قابل اعتماد، مطمئن به شرط محتوای جذاب بنشاند.
علیرضا شریفی یزدی: رسانهها موظف اند کودکان را ترغیب به آموزش، تحرک و تفکر کنند/نفوذ گستردهی فضای مجازی در جوانان و نوجوانان!
علیرضا شریفی یزدی، جامعه شناس در خصوص نحوهی سرگرمی سازیهای فرهنگی در رسانهها برای کودکان و اینکه این رسانهها چگونه میتوانند اتفاق مهم و خوبی را برای فرزندان رقم بزنند به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: ویروس کرونا یک شرایط خاص و استثنایی است و کسی آمادگی روبه رو شدن با این ویروس را نداشت و جای تعجب نیست که رسانهها هم غافلگیر شده باشند، اما کاری که میتواند برای کودکان انجام دهند این است که باید در گام اول برنامههای خود را جوری تنظیم کنند تا برای رشد مرزی آنها ضرر نداشته باشد
یعنی باید فاصلهای بین یک برنامه تا برنامهی بعدی وجود داشته باشد و اگر تلویزیون میخواهد برای بچهها برنامهی خاصی پخش کند بهتر است که فاصلههای بین دو برنامه را در نظر بگیرد به عنوان مثال برخی شبکهها فقط برای بچهها برنامه پخش میکند درواقع این برنامهها باید جوری باشد که اگر کودک در حال دیدن یک برنامه دیگر است فاصلهی کوچکی بیفتد تا کودکان ۳ الی ۵ سال که برنامه خود را تماشا کردند حال نوبت به کودکان ۱۰ الی ۱۵ سال برسد تا آن کودکان ۳ سال تا ۵ سال ما بین نمایش جدید استراحتی داشته باشند تا دوباره مشغول تماشای برنامه دیگر شوند.
نکته دومی که رسانههای دیداری مخصوصا تلویزیون میتوانند داشته باشند این است که برنامههایی تولید کند تا بچهها را وادار به آموزش، تحرک بدنی و تفکر کند متاسفانه برخی از برنامههای تلویزیون به هیچ عنوان کار به تفکر کودکان ندارد مخصوصا رسانه خود ما باید بتواند بر اساس مبانی فرهنگی داخل کشور تولید محتوا داشته باشد تا کودکان و فرزندان ما مصرف کننده تولیدات فرهنگی کشورهای دیگر مخصوصا کشورهای غربی نباشند درواقع این یک خلاء است که در ایام کرونا وجود دارد. نکته بعدی آموزش مسائل بهداشتی در قالب جذاب کارتون و انیمیشنها است و این برنامهها میتواند برای کودکان بسیار مناسب باشد.
شریفی یزدی نسبت به فعالیت بچهها در فضای مجازی و مدرسه آنلاین و اینکه هر لحظه ممکن است خطراتی داشته باشد و اینکه وظیفهی دیگر رسانههای فرهنگی در این شرایط چیست خاطر نشان کرد: تقریبا رسانهی تک بعدی نداریم و همهی رسانهها در دنیا چند بعدی و به اصطلاح مولتی مدیا شدند یعنی هر رسانهای را که دنبال میکنید در کنار تلویزیون سایت دارد و در کنار سایت از رسانههای اجتماعی استفاده میکند و به همین نسبت برای مردم ایمیل میزند و رسانهها روشهای مختلفی را برای ارتباط با مردم در پیش گرفته اند و رسانههای ما نیز همین گونه هستند.
یعنی اگر قرار براین است تولید محتوا داشته باشند و فیلمی را پخش کنند نباید از فضای مجازی غافل شوند درواقع به دو دلیل؛ اول اینکه ضریب نفوذ فضای مجازی بسیار بالا است و استقبال از این فضا مخصوصا برای نوجوان و جوانان زیاد است دوم اینکه با تولید و گسترش محتواهای مناسب از اینکه فرزندان به سمت و سوی فضاهایی بروند که آن فضاها نا مناسب است جلوگیری میشود.
عادل بزدوده: مدیران بزرگترین مقصران در تولید برنامههای مناسب کودک و نوجوان هستند/ درحوادث مختلف باید مخزنهای سینما و تلویزیون پر باشد!
عادل بزدوده نویسنده، کارگردان نمایش عروسکی وعروسک ساز الو الو من جو جوام با اشاره به این سوال که آیا در دوران کرونا رسانه ملی برای کودکان اتفاق مهمی را رقم زده است یا خیر؟ واینکه این رسانهها چگونه میتوانند با سرگرمی سازیهای فرهنگی حال کودکان را خوب کنند به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: قبل از اینکه ویروس کرونا شیوع پیدا کند تلویزیون و سینما هیچ برنامه مناسبی برای کودکان تولید و پخش نمیکردند که درحال حاضر بخواهند برای آنها برنامه بسازند. درواقع باید برای تمام حوادث مخزن امان را در موارد مختلف اعم از سینمایی و تلویزیونی پر نگه داریم تا بتوانیم سرگرم سازی درستی در این مواقع داشته باشیم.
او ادامه داد: مقصر اصلی این معضل مدیران کلان فرهنگی جامعه اند و در راس این هدف افراد حاضر در صدا و سیما هستند که متاسفانه هیچ برنامهای برای ساختن برنامههای کودک و نوجوان چه در روزهای عادی و چه در مواقع حاد مانند کرونا ندارند.
بزدوده تصریح کرد: متاسفانه هیچ دغدغهای درخور کودک و نوجوانان نه تنها در کلان شهرها بلکه در سراسر ایران دیده نمیشود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران میتوانست برنامههایی در خور شان بچههای ایران زمین بسازد که متاسفانه از دی ماه سال گذشته تا کنون هیچ برنامهای که بتواند فرزندان را سرگرم کند و آموزش و فرهنگ درست بدهد دیده نمیشود. این کودکان بزرگ میشوند و خالی از فرهنگ و بارشهای انسان دوستانه میشوند.
این کارگردان وعروسک ساز در خصوص اینکه این روزها دسترسی کودکان به فضای مجازی زیاد شده است و حتی مدرسهها به صورت آنلاین در همین فضاهای مجازی برگزار میشود وظیفهی دیگر رسانههای فرهنگی را در این موقعیت بیان کرد: درواقع جای سوال است که آیا تمام فرزندان ایران دسترسی به اینترنت دارند تا آموزش از طریق آن بهشان داده شود؟ و ما نمیدانیم که چند درصد به اینترنت، آموزشهای معلم، موبایل دسترسی کامل دارند و بالاتر از هرچیز این است که پیگیر این موارد باشیم تا ببینیم که در این شرایط تحریم کودکان این گزینه را دارا هستند یا خیر؟ امروزه شرایط نرمالی نداریم و هرچه میکشیم از بی مدیریتی کل مراکز فرهنگی کشورمان است.
آموزش و پرورش با همکاری تلویزیون و تلویزیون با همکاری ما میتوانست برنامههای بسیار خوب درست کند که این اتفاق نیوفتاده است و ما در آینده آسیب این معضل را از فرزندان خواهیم دید.
آزاده آل ایوب: رسانهها و والدین با همکاری هم کودکان را از تله کرونا بیرون بکشند/ با دلتنگی کودکان مدارا کنیم و کنارشان باشیم/ آنها بیش از هر چیزی به توجه نیاز دارند!
آزاده آل ایوب مجری برنامههای کودک و نوجوان در خصوص اینکه کودکان در شرایط کرونا آسیب پذیر ترند واینکه آیا در این شرایط رسانههای ملی مانند تلویزیون و سینما اتفاق خوبی را رقم زدند یا خیر؟ به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: در این شرایط وخیم کرونا من با همراهی و همکاری آقای بابایی حدود ۱۰ الی ۱۲ کلیپ کودک ضبط کرده ام که همچنان از شبکه پویا در حال پخش شدن است. زمانی که پای این برنامههای کودک مینشینید متوجه میشوید که از ریتم بالایی برخوردار و شادی بخش است و به هیچ عنوان غم، اندوه، استرس و اضطرابی را به کودک منتقل نمیکند.
من به شدت مخالف هستم که نباید بیشتر از این با کودکان در مورد کرونا صحبت کرد. در حال حاضر در شبکه هدهد برنامهای به نام «من و نقاشیم» را به اجرا گذاشته ام و کودکان نقاشی هایشان را برای ما ارسال میکنند در مرحله اول این برنامه کودکان درمورد کرونا آثار خود را میفرستادند، اما بعد از گذشت چند هفته خواستار این شدیم که دیگر راجع به این بیماری هیچ اثر هنری نفرستند چرا که کودکان اصلا نباید درگیر این ویروس شوند درواقع کرونا برای بچهها حکایت دلار و یورو و گرانیهای ما بزرگ ترها است و باید هرچه زودتر از ذهن این کودکان پاک شود، زیرا ممکن است این ترس با او بماند.
او ادادمه داد: در واقع کودک در این مشکل هیچ سهمی ندارد. با تذکرهای ما بزرگترها که به او گوشزد میکنیم دست به جایی نزن و مدام دست هایش را ضد عفونی میکنیم و با ترس از او میخواهیم ماسک را از روی صورت خود برندارد همه این عوامل باعث میشود کودک اثر مثبتی از دورانی که در آن سپری میکند نداشته باشد. ما بزرگتر هستیم و قدرت حل مسائل را داریم، اما فرزندان این قدرت را ندارند.
در این شرایط، چون توانایی رفتن به مدرسه را ندارند و دلتنگ دوستان خود و محیطهای باز و سرسبز هستند باید بدون حرف و صحبتی از کرونا برایشان دلیل و منطق بیاوریم و اگر بشود در خانه و یا حتی رسانه بر اساس امکاناتی که وجود دارد محیط مناسبی را فراهم کنیم و از طریق بازیهای آموزشی وخلاقیتهای جدید آنها را سرگرم کنیم و درکنارشان باشیم چرا که آنها بیش از هر چیز دیگری از والدین توجه، همیاری و همکاری میخواهند. این همکاری بستگی به رسانهها و والدین دارد و این دو در کنار هم باعث میشود که کودکان از تلهی ایجاد شدهی کرونا بیرون کشیده شوند.
آل ایوب در پایان با اشاره به اینکه این روزها کودکان دسترسی بیشتری به فضای مجازی دارند و مدرسه هایشان هم در همین فضا میچرخد و ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد وظیفهی دیگر رسانههای فرهنگی را اینگونه بیان کرد: در حال حاضر کودکان به صورت آنلاین و با اینترنت سرگرم بازی، فیلم و مدرسه هستند، اما در دوران قدیم اینگونه نبود و ما بیشتر سرگرم برنامههای تلویزیون وانیمیشنها بودیم و همین علاقه به کارتونها باعث میشد درس هایمان را به خوبی بخوانیم تا بتوانیم در کنار آن زنگ تفریح داشته باشیم و سراغ برنامههای تلویزیون برویم.
به نظر من در آموزش و پرورش و مدارس بهترین زنگ تفریح برای کودکان آن چیزی است که به آن علاقهمند هستند در سالهای قبل اینگونه بود که فرزندان به استیج و سالنهای شخصیتهای محبوبشان میآمدند و کلی شادی میکردند به نظر الان نیز میشود در بین کلاسهای شاد همچین استیجهایی را طراحی کرد، زیرا همین کار باعث میشود که کودک خسته نشود و فضا برایش تکراری جلوه نکند.
درواقع در بین کلاس درس به عشق اینکه تا ساعاتی بعد قرار است برنامهی محبوبی را تماشا کند وبا آن شخصیتها به صورت زنده ارتباط برقرار کند و حتی با فکر اینکه زنگ تفریح پیش رویش با مسابقهی جذابی یکی میشود تمام فکر و حواسش را پای درس میگذارد و همین امر باعث میشود پیشرفت داشته باشد و فضا به هیچ وجه برای دانش آموز خشک و خسته کننده نخواهد شد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری برنا، تاریخ انتشار: 8 فروردین 1400، کدخبر: 1151858، www.borna.news