شعار سال: «شیوع» (Contagion)، به کارگردانی «استیون سودربرگ»، داستان ویروسی را تعریف می‌کند که منشا آن از شرق آسیاست، به سرعت در جهان گسترش می‌یابد، میلیون‌ها نفر را درگیر می‌کند و بسیاری را به کام مرگ می‌کشاند. در این فیلم هم، ویروس از طریق هوا و سطوح منتقل می‌شود و مبتلایان سرفه می‌کنند و تنگی نفس دارند. در پایان هم یک خفاش، منشا اصلی انتقال بیماری معرفی می‌شود. دقیقا شبیه همان واقعیت‌ها و تصوراتی که آن روز‌ها در مورد بیماری کووید-۱۹ وجود داشت.

در این فیلم، لارنس فیشبرن، هنرپیشه آمریکایی نقش شخصیتی به نام دکتر الیس چیور را بازی می‌کند. او از متخصصان ارشد مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آتلانتاست. دکتر چیور شخصیتی منفی نیست. حتی در طول فیلم با همکاران خود تلاش می‌کند که منشا بیماری و راه کنترل آن را بیابد. او فقط یک اشتباه می‌کند؛ همان هم باعث می‌شود شخصیت سوءاستفاده‌گر و تا حدودی منفی داستان بتواند، در لحظه‌ای حساس، اعتبار او را در افکار عمومی مخدوش کند. دکتر چیور، زمانی که می‌فهمد دولت قصد قرنطینه شهر ویرجینیا را دارد، با همسرش که در آن شهر زندگی می‌کند، تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد شهر را قبل از آغاز قرنطینه، ترک کند.

این روز‌ها از گوشه و کنار کشور خبر می‌رسد که مدیران شهری، به جای پاکبان‌ها واکسن زده‌اند؛ آبادان، اردکان یزد، علی‌آباد گلستان و … معلوم هم نیست شهر بعدی کجا باشد. همان واکسنی که مردم عادی به آن دسترسی ندارند و ناگفته پیداست امیدی هم ندارند که به زودی در نوبت دریافت آن قرار بگیرند. اگر قرار باشد بهره‌مندی از یک رانت اطلاعاتی برای خروج از شهر، اعتبار متخصصی را در افکار عمومی مخدوش کند، دریافت خارج از نوبت واکسیناسیون از سوی مدیران، چه بر سر اعتماد افراد می‌آورد؟

مردم بیش از یک سال است درگیر تبعات گسترش این ویروس هستند، بعضی عزیزان خود را از دست داده‌اند، برخی گرفتار درد و رنج ناشی از بیماری شده‌اند و بسیاری تحت فشار‌های اقتصادی و روانی ناشی از گسترش ویروس کرونا بوده‌اند. در همه این مدت نیز متهم شده‌اند که با عدم رعایت پروتکل‌ها، مقصر موج‌های پی در پی شیوع آن هستند. حالا همین مردم، نه تنها درمی‌یابند مدیرانی خارج از نوبت واکسن زده‌اند که باید اخبار متناقضی از امکان «واکسن‌فروشی» را نیز بشنوند!

سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا، از امکان فروش واکسن به افراد علاقه‌مند، خارج از نوبت برنامه واکسیناسیون ملی می‌گوید. واکنش‌ها مسئولان وزارت بهداشت و بعد هم شخص رئیس‌جمهور را مجبور به تکذیب می‌کند. اما پرسش‌هایی باقی می‌مانند؛ مگر سخنگو بیان‌کننده تصمیمات ستاد نیست؟ او آیا می‌توانسته است نظر شخصی خود را بیان کند؟ آیا همه تکذیبیه‌هایی قبلی مقامات دولتی، در همه موارد واقعی بوده‌اند؟ … با توجه به این پرسش‌ها، طبیعی است که همه به راحتی باور نکنند قرار نیست واکسن کرونا در ایران خارج از نوبت به برخی افراد فروخته شود. حتی تصور چنین موردی که از ابتدای ساخت واکسن کرونا در جهان سابقه نداشته، ممکن است ناامیدی و خستگی بسیاری از افراد را افزایش دهد.

دکتر چیور در فیلم شیوع، برای جبران اشتباهی که مرتکب شده است، سهمیه واکسن خود را به کودک بیمار یکی از کارمندان مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آتلانتا می‌بخشد. مسئولانی که در طول این بیش از یک سال در ایران، با تصمیمات و سخنان اشتباه خود، از یک سو مرگ‌های زیادی را رقم زده‌اند و از سوی دیگر، فشار روانی زیادی را به مردم وارد کرده‌اند، چگونه می‌توانند اشتباهاتشان را جبران کنند؟

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از تجارت نیوز، تاریخ انتشار:۳ اردیبهشت ۱۴۰۰، کد خبر:۱۴۰۰۰۲۰۳، www.tejaratnews.com