یکی از آسیبهای موجود در نظام شوراهای شهر و روستا و انتخاب زنان بعنوان نماینده شهروندان، درگیر شدگی احتمالی زنان در سرانهها و انتصابات و سطح اشغال پستهای مدیریتی، توسط زنان انتخاب شده است. در صورت بروز این آسیب، نمایندگان زن توان مداخله گری فعال خود در امورات شهری مربوط به گروههای هدف خاص را از دست داده و بشدت متمایل به برنامههای غیرحساس به جنسیت میشوند.
شعار سال: مدیریت شهری و تحلیل کارآمدی آن در ابعاد مختلف را میتوان بعنوان یکی از شاخصهای موثر بر سطح رفاه شهروندان و توان پرداختن به گروههای خاص و کاهش شکافها محسوب نمود.
یکی از ملزومات کارآمدی مدیریت شهری، ترکیب جنسیتی، تخصصها و سطح تجربی و اشتهار افراد برگزیده فعال در این حوزه است.
در شرایط حاضر، نگاهی تطبیقی به جایگاه زنان در بحث مدیریت شهری، متاسفانه بجای تاکید بر سطح، میزان و نوع مشارکت، تاکید خاص بر سرانهها و انتصابات دارد. در واقع، بجای تاکید روی میزان مداخله گری فعال، پرداختن به اولویت ها، الزامات، حسایت ها، شکافها و تحفظات، گروههای هدف، برنامههای تحول آفرین، آسیب شناسیهای قابل طرح، برنامههای بهبود بخش، برنامهها و اقدامات توسعه گرا و تحول آفرین و مصادیقی از این جنس برای زنان و جوانان، روی شاخصهایی نظیر تعداد زنان منتصب شده در پستهای مدیریتی در مقایسه با تعداد مردان، نوع پستهای ارایه شده به زنان تاکید میشود.
در چنین شرایطی، شاهد درگیر سازی نمایندگان زن برگزیده شده و زنان توانمند به امورات اداری و جاری بجای امورات برنامهای و توسعهای خواهیم بود. عارضهای که در بسیاری از شوراهای شهر و روستای کشور، قابل رصد و مشاهده است. در معنایی دیگر، مصادره زنان به سرانهها و انتصابات، باعث خواهد شد از توان ایجاد تحول توسط آنها کاسته شود و نقش الگویی آنها برای سایر زنان بشدت مورد سوال قرار گیرد. همچنین امکان اقدام برگرفته از تجربه زیستی مورد نیاز شهروندان زن را از این گروه برگزیده، سلب نموده و آنها را وادار به همگرایی و همراهی با برنامههای استاندارد و عموما غیرحساس به جنسیت میکند.
زنان مدیر مبتلا به چنین آسیبهایی، توان پرداختن به مسائل خاص و اولویت دار زنان و دختران جامعه خود را از دست میدهند. توان الگو شدن برای زنان و دختران شهروند در جامعه عموما مرد سالار را از دست میدهند. بجای اقدامات نوآورانه و ویژه شده برای گروههای زنان، حامی اقدامات کلیشهای غیر حساس به بحث جنسیت میشوند. بجای تاکید توامان بر فناوریهای نرم و سخت، تمایل وافر به سمت اقدامات عمرانی و فناوریهای سخت پیدا میکنند. بجای تاکید روی همه جانبه بودن برنامهها و یکپارچگی آنها، متمایل به اقدامات موردی و پراکنده میشوند. بجای پرداختن به مسائل بینانسلی و پیوسته، به مسائل گسسته و اتمایزه شده، گرایش نشان میدهند و ... این آسیببها، شهروندان را به سمت این واقعیت غلط رهنمون میشود که حتی در نبود نماینده زن در ترکیب تیمهای مدیریت شهری، میتوان شهر را اداره کرد و حضور زنان، تاثیر معناداری روی بهبود وضعیت شهروندان زن ندارد. ادراک قلب شده خطرناکی که دامن زننده به سطح و میزان توسعه نایافتگی شهروندان زن در حال و آینده، خواهد بود.
نویسنده: زهرا بختیاری صفا - نامزد ششمین دوره انتخابات شورای شهر تهران
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال