شعار سال: هوشنگ چالنگی ۲۹ مرداد ۱۳۱۹ در مسجدسلیمان چشم به جهان گشود. وی که معلم بود فعالیت ادبی خود را از دهه ۱۳۴۰ آغاز کرد. چالنگی از پایه‌گذاران شعر موج نو و شعر دیگر بود.
 
آن‌جا که می‌ایستی (۱۳۸۰)، نزدیک با ستارهٔ مهجور (۱۳۸۱)، زنگولهٔ تنبل (۱۳۸۳)، آبی ملحوظ (۱۳۸۷) و گزینه اشعار (۱۳۹۱) آثاری است که از چالنگی برجا مانده است.
 
وی در مورد شعر دیگر معتقد بود: «شعر ناب یعنی مردم کشورش» و اعتقاد داشت: «مخاطبان شعر در بهترین نقطه شناسایی شعر قرار دارند و در این میان مخاطب متبحر و باهوش می‌تواند در تعیین تکلیف وضعیت شعر حضور تأثیرگذار داشته باشد.» چالنگی اشرافیت فرهنگی ـ فلسفی را در شعر محکوم می‌کرد و بر این باور بود که: «اگر شعر فقط یک تأویل فلسفی داشته باشد، نمی‌تواند موجودیت پیدا کند».
 
نمونه‌ای از شعر هوشنگ چالنگی:
 
اما هنوز پرنده‌ای می‌نالد
 
بر شاخسار دور
 
نزدیک با ستاره مهجور
 
و سایه‌های هر چه درختان
 
در گریه‌های من
 
پنهان سایه‌سار بلوطان
 
آن‌قدر خنده‌های مَه را دیدم
 
آن‌ قدر گریه‌های بلوطان را با مَه
 
و سایه‌های هر چه درختان
 
در خنده‌های من
 
بر شاخسار دور
 
نزدیک با ستاره مهجور
 
(از دفتر آبی ملحوظ)

 
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری  ایسنا، تاریخ انتشار:  2 آبان  1400، کدخبر: 1400080200985، www.isna.ir