22 بهمن نه طلیعه فجر و بهار ازادی بلکه دقیقا مرگ ازادی بود و پایان اراده مردم بر تعیین سرنوشت کشورشان بود و ابلهانی که جشن ازادی گرفتند و سرود بوی گل و سوسن سر دادند باید از شرم بمیرند. انقلاب ما انسانها را از یوغ قدرتها رها نمیکند زیرا یوغی درکار نیست و وابستگی بدلیل عقبماندگی در علم و اشتغال و خودوابستگی اقتصادی برای گذران زندگی، اسارت محسوب نمیشود بلکه انقلاب رهائی بخش ما طناب کوتاه و محکم به پای افراد میزند اما معیشت انها را با شیوه های مختلف و موقت در حد وابستگی به خود، رونق میدهد هرچند برخی گرسنگی در ازادی را بر سیری در اسارت ترجیح میدهند و برای شخصیت و اندیشه خود عزت و ارزش قائلند. غرب، استحمارگر و استثمارگر نبوده و نیست و برای گسترش اگاهی در جهان، علوم مختلف ضروری عام را در اختیار جهانیان قرار میدهد. در رقابت با رشد شگفت انگیز اقتصاد دانش بنیان غرب، جهان سومیها علیرغم قدمت تمدن چندهزارساله که از قافله حرکت شتابان علم عقب مانده اند، جز فروش منابع یا کار در شرکتهای بزرگ غربی کاری نکرده اند.