شعار سال: رضا کاتب در عصرایران نوشت: حسین میرزایی نماینده اصفهان در مجلس با اشاره به بیکاری و … استان خود گفته است: “پیشنهاد ما ایجاد استان اصفهان ساحلی است. نه‌تن‌ها اصفهان، بلکه هر استان دیگری که تمایل دارد می‌تواند گوشه‌ای از ساحل دریا را در اختیار گیرد تا نمونه‌ای از استان خودشان را کنار ساحل به وجود بیاورند”.

در این باره باید به این نماینده اصفهان گفت:

۱- مگر سواحل خلیج فارس و دریای عمان، صاحب ندارند؟ مردم ندارند؟ فرهنگ ندارند؟ تمدن و هویت ندارند؟ اسم ندارند؟ آیا سواحل ایران در خلیج فارس و دریای عمان رها و بی ساکن هستند که دیگری از صد‌ها کیلومتر سر برسد و به قول این نماینده “گوشه‌ای از ساحل دریا را در اختیار گیرد”؟

سخنان این نماینده آدم را به یاد اجرای طرح‌های شبه استعمارگری و اشغالگری قرن نوزده و بیستم قدرت‌های اروپایی علیه سرزمین‌های آمریکا و آفریقا و آسیا و استرالیا می‌اندازد. همانطور که حکومت‌های اسپانیا و انگلیس و فرانسه، هر کدام گوشه‌ای (البته بزرگتر از گوشه) از دیگر قاره‌ها را اشغال کردند و ضمن نابودی و حذف و حل مردم و ساکنان اصلی این مناطق و فرهنگ و هویت آنها، شهر و شهرک‌ها و مناطقی به نام خود و فرهنگ خود در آن‌ها ساختند. آنان نیز با شعار عمران و آبادانی چنین فعالیت‌هایی می‌کردند.

انگلیس بعد از اشغال هند، نام آن را به “هند بریتانیا ” تغییر داد. بلژیکی‌ها هم بعد از اشغال کنگو، نام آن را “کنگو بلژیک” و الجزایر تحت اشغال فرانسه هم از سوی حکومت پاریس، “الجزایر فرانسه” نامیده شد.

۲- این طرح و پیشنهاد خطرناک، علیه همبستگی ملی و همزیستی مسالمت آمیز مردم با تنوع فرهنگی، زبانی، هویتی، فرهنگی و … است. این پیشنهاد در راستای برتری جویی استانی است که راه را بر مشارکت و همکاری همه بخش‌های مردم ایران در ساخت و توسعه کشور می‌بندد.

۳- هر شهر و استان و کشوری در این جهان ۸ میلیارد نفری، دارای مزیت‌های رقابتی و واقعی است. تهران برج میلاد دارد و پاریس، برج ایفل و اصفهان پل سی و سه پل و اهواز پل هلالی و …. همانطور که این برج‌ها و پل‌ها را نمی‌توان جابجا کرد و هر کدام متعلق به شهر و دیاری هستند ویژگی‌های جغرافیایی و منابع طبیعی هر شهر و استانی نیز متعلق به خودش است و قابل جابجایی نیست.

مزیت رقابتی استان اصفهان، صنایع بزرگ و کشاورزی گسترده آب بر نیست. این واقعیتی است که در درجه اول از سوی مسوولان و نخبگان استان اصفهان باید پذیرفته شود. در غیراین صورت نه تنها کشور را درگیر بحران‌های مختلف می‌کند (که کرده است) بلکه خود اصفهان نیز قربانی خواهد شد. همانگونه که این تصور اشتباه استان اصفهان را امروز درگیر فرونشست کرده است. وضعیتی که در نتیجه گسترش بی حساب و کتاب صنایع بزرگ و کشاورزی آب بر است.

صنایع بزرگ و کشاورزی گسترده آب بر، مزیت رقابتی استان اصفهان نیست. این دو را شاید بتوان با اقدام غیرمنطقی انتقال آب یا هزینه نادرست آب‌های دور و نزدیک، راه اندازی کرد و برای مدتی ادامه داد، اما قابل ادامه برای طولانی مدت نیست و استان اصفهان و مردم آن، قربانی خواهند بود.

راه حل، بازگشت استان اصفهان به مزیت‌های رقابتی آن است. از بازرگانی و صنایع دستی تا گردشگری و …. تمرکز بر این موارد، برای استان اصفهان آینده دار است. این یک واقعیت ملموس است که اگر آن را نادیده بگیرند، واقعیت تغییر نمی‌کند بلکه مسیر اشتباه طی خواهد شد و آسیب‌های آن تصاعدی افزایش می‌یابد.

۴- با این گونه طرح و سخنان و ایده پردازی‌های انحصارطلبانه و کودکانه، بیش از بیش به برند “اصفهان” آسیب می‌رسد. برندی که با هنر و فرهنگ وصنایع دستی و معماری پیوند خورده و در سال‌های اخیر متاسفانه در نتیجه اجرای ایده‌های ضدمحیط زیستی و ضدفرهنگی، چون انتقال آب کارون، به شدت آسیب دیده است. به این برند، بیش از این آسیب نزنید.

۵- به جای طرح ایده‌های ضدمیهنی مانند تاسیس “استان اصفهان ساحلی”، به همه مدیران و تصمیم گیران همه استان‌ها براساس شرایط و مزیت‌های هر منطقه، اختیارات داده شود تا به شکوفایی و رونق اقتصادی منطقه خود بپردازند. اداره همه استان‌های ایران براساس معیار‌ها و چارچوب‌های مشابه نه عقلانی است و نه شدنی. آیا بهتر نیست تصمیم گیری در سایر استان‌ها به ویژه‌های استان دور از پایتخت مثل استان‌های ساحلی، به خود این استان‌ها واگذار شود؟

۶- چرا سرمایه گذاران و کارآفرینان استان اصفهان به استان‌های ساحلی شمال و جنوب نمی‌روند و آنجا به کار و سرمایه گذاری نمی‌پردازند؟ لابد این نماینده فکر می‌کند کارآفرین و سرمایه گذاران اصفهان تنها درجایی باید کار کنند که نام استان اصفهان را دارد؟ یا شاید، چون دریافت ویزای استان‌های ساحلی سخت و پیچیده است منصرف می‌شوند؟

این سخن این نماینده، از نگاه بخشی و تبعیض آمیز او حکایت دارد.

۷- اینان که در عیان این چنین بی پروا سخن می‌گویند و طرح‌های خطرناک غیرمنطقی و ضدانسانی پیشنهاد می‌کنند در خفا چه می‌کنند؟ اگر قدرت اجرایی داشته باشند چه می‌شود؟ تاکنون چه کرده اند؟

۸- متاسفانه این طرح‌های ضدمیهنی علیه همبستگی و همزیستی مردم ایران، بی سابقه نیست و در زمان پهلوی نیز چنین طرح‌های نادرست اجرا می‌شد. در یک فقره می‌توان به ساخت شهرک “یزد نو” در نقطه صفر مرزی ایران و عراق دراستان خوزستان اشاره کرد. طرح ضدانسانی که با انقلاب اسلامی ۵۷ خط پایانی به آن کشیده شد.

۹- به نظر می‌رسد برخی مسوولان و نمایندگان به معنی واقعی کلمه، واقعیت‌ها را متوجه نمی‌شوند. اگر در گذشته بر خلاف منطق عقلی، اقتصادی و زیست محیطی، صنایع آب بر به جای استان‌های ساحلی، به مناطق مرکزی و کویری منتقل نمی‌شد؛ اگر آب رودخانه‌های غرب و جنوب غربی کشور به سمت مناطق مرکزی و کویری منتقل نمی‌شد امروز جرات نمی‌کردند دهان به چنین طرح‌هایی باز کنند که ذهن انسان از این قساوت و بی منطق نگری، سوت بکشد.

۱۰ – نتیجه مجلس غیررقابتی همین است که افرادی به کرسی مجلس تکیه می‌زنند که صدای اکثریت مردم نیستند و در این باره هم اطمینان داریم این پیشنهاد، شخصی است و ربطی به مردم اصفهان ندارد.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از دیارمیرزا، تاریخ انتشار:۱۲ شهریور ۱۴۰۱، کدخبر: ۷۲۳۷۵۳، diyarmirza.ir