شعار سال: ۳۶ سال از درگذشت حمید زرینکوب، منتقد و پژوهشگر پرکار ادبیات فارسی و همکار صدیق عبدالحسین زرینکوب در فعالیتهای علمی و ادبی میگذرد.
حمید زرینکوب سال ۱۳۱۵ در بروجرد متولد شد و دوران دبستان و دبیرستان را در آنجا گذراند. از کودکی این توفیق را داشت که به دلیل داشتن برادری، چون عبدالحسین زرینکوب در کنار خود با فضای ادبی انس بگیرد و به تدریج نزدیکترین همیار و همکار برادر شود.
حمید زرین کوب پس از دیپلم به کار معلمی در شهر بروجرد پرداخت و سپس برای ادامه تحصیل به تهران عزیمت کرد و پس از دریافت مدرک لیسانس در دبیرستانهای این شهر مشغول به کار شد. در جهت دانشاندوزی هیچگاه از تلاش باز نایستد و تا مرحله دکتری به تحصیلات خود ادامه داد. پس از آن در سال ۱۳۴۹ به استخدام دانشگاه مشهد درآمد و تا سال ۱۳۵۶ در این دانشگاه ماند و از آن پس به دانشگاه تهران منتقل شد و تا پایان عمر در دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه به تدریس و تحقیق اشتغال داشت.
وی سالها در کنار تدریس به مطالعه و پژوهش ادبی اهتمام کرد و کتاب وی با نام «چشمانداز شعر معاصر» از آثار مرجع در حوزه نقد ادبی به شمار میرود. این کتاب در واقع بحثی درباره شعر امروز فارسی از مشروطیت تا عصر حاضر است که در آن نویسنده از عوامل دیگر شعری مانند وزن و قالب و صورتهای خیالانگیز شاعرانه و ارزش و اعتبار آنها در شعر هر یک از شاعران سخن به میان آورده و کوشش کرده شعر را از دیدگاه خود شاعران نیز مورد بررسی قرار دهد.
«قلندرنامه خطیب فارسی یا سیرت جمالالدین ساوجی»، «قرائت فارسی و دستور زبان» و «نقد ادبی» دیگر آثار به جای مانده از حمید زرینکوب است. «قلندرنامه خطیب فارسی یا سیرت جمالالدین ساوجی» کتابی در شرح احوال جمال الدین ساوجی است که توسط خطیب فارسی در سال ۷۴۸ ق سروده شده، درباره خطیب اطلاعات زیادی نمیدانیم جز اینکه اهل فارس بوده و بعد از کسب اندکی علم به تصوف علاقهمند میشود و به دنبال یافتن پاسخ سوالات خود رخت سفر میبندد.
وی کاملا به ادبیات کلاسیک و تصحیح متون فارسی تسلط داشت و استادی بود که با نگاه همهجانبه توانست دانشجویانی را تربیت کند، که امروز از استادان بنام ادبیات هستند. وی عمر کوتاه پنجاه ساله خود را تمام و کمال صرف خدمت به فرهنگ و ادب فارسی کرد.
شاید یکی از بهترین تعاریف درباره مقام ادبی حمید زرینکوب را بتوان به متنی از مظفر بختیار نسبت داد و در آن آمده است: «دکتر حمید زرینکوب دانشمندی فرهنگور بود؛ ولی ارزش واقعی او در کمال انسانیاش بود، که افسوس به مدرسه و درس و کتاب هرگز میسر نشود و سینهای آتشافروز خواهد. ادب درس را با ادب نفس توأم داشت. کمتر کس را نصیبهی این توفیق و موهبت الهی دست میدهد، که خواندهها و آموختهها و یادداشتها مایهی معرفت و از خود برآمدن شود. درواقع زندگی کوتاه و بارور حمید زرینکوب، همه در مهر به انسان و پژوهش در لطیفترین میراث ذوق و ادب و هنر انسانها سپری شد. او پژوهشگری نوجو و نوآور بود.»
نامش جاودان میماند.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایبنا، تاریخ انتشار:۲۵ مرداد ۱۴۰۲، کدخبر: ۳۴۴۵۱۰، www.ibna.ir