شعارسال: اسرائیلی‌ها معتقدند که ارض موعود بر روی گسترۀ هفت کشور واقع شده در حدّ فاصل نیل تا فرات، از دشت‌های «تورس» ۱ تا کرانه‌های حوزۀ رود «مراد» (عجزمندی) واقع در شمال شرقی «ترکیه» و در جنوب از خطّ «عقبه» تا «بصره» ترسیم شده است. چشم پوشی از آن به هیچ وجه ممکن نیست.

اسرائیلی‌ها مدعی هستند که در فصل ۱۵ پیدایش بین آیات ۱۸ تا ۲۲ به ارض موعود اشاره شده است: در آن روز، خداوند با ابراهیم پیمان بست و گفت: «این زمین را از رود مصر تا به رود بزرگ، یعنی رود فرات، به تبار تو بخشیده‌ام، یعنی قینیان و قَنِّزیان و قَدْمونیان و حِتّیان و فَرِزیان و رَفائِیان، و اَمُوریان و کنعانیان و جرجاشیان و یَبوسیان را.

ادعا می‌شود که برای صیهون‌ها، «نیل تا فرات» فقط یک شعار نیست، بلکه نشانه‌ای از یک آرزوی دیرینه در بطن اندیشه صهیونیسم سیاسی است؛ مفهومی که از دل روایت‌های دینی برآمده و به مرور در سیاست و تاریخ معاصر جایگاه یافته است. دلیل این حضور اهمیت منطقه خاورمیانه است و به دو دلیل خاورمیانه در جهان از اهمیت بسزایی برخوردار است٬ یکی منابع نفت عظیم و دیگری گذرگاه‌ها و آبراه‌های حیاتی.

اما پس این مطالبه به ظاهر سیاسی و ایدئولوژیک، منافع اقتصادی عظیمی خوابیده است. هفته گذشته، نتانیاهو از ایده «اسرائیل بزرگ» سخن گفت که به معنای تصاحب سوریه، عراق، لبنان، عربستان، مصر، اردن و کویت توسط رژیم صهیونی است. ایده «اسرائیل بزرگ» می‌تواند با تجمیع منابع کشور‌های هدف، کنترل حدود ۵۰۰ میلیارد بشکه نفت جهان را در اختیار بگیرد.

این رقم معادل ۲۹ درصد از کل ذخایر نفت دنیاست. همچنین حدود ۷ درصد از ذخایر گاز دنیا نیز در دسترس اسرائیل قرار می‌گیرد. اسرائیل بزرگ، شامل کانال سوئز و خط لوله سومد نیز می‌شود که ۱۲ درصد از تجارت دریایی نفت دنیا از آن عبور می‌کند.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون