شعار سال:

دیر بازی است که وعده از پی وعده و فریب از پی فریب چون آواری از طرف بالاترین مقام اجرائی استان بر سر مردم شهرمان فرو می ریزد. استاندار باز هم طرحی جدید را افتتاح کرد، احداث دفتر نمایندگی وزارت امور خارجه در همدان. این طرح هم رفت در کنار همان وعده های توخالی قبلی مثل افتتاح پتروشیمی ابن سینا، ثبت جهانی هگمتانه احداث بندر خشک فامنین و.... که تنها دلیل مطرح شدنش توسط ایشان انحراف افکار عمومی از این همه بی کفایتی در اداره این استان است.

از این وعده های هر روزه هرگز هیچ طرحی به نتیجه نرسیده و مطرح شدن آنها تنها بهانه ای شده برای منحرف کردن ذهن مردم مظلوم شهرمان از این همه تحقیر. امان رنج خنجری که توسط این مدیران غیر بومی، بی تعهد و ناکارآمد در پیکر درد کشیده این مردم فرو می رود. مدیرانی که به همدان تنها به عنوان یک طعمه برای ارضاء قدرت طلبیشان نگاه می کنند. احتمالا چند سال بعد این مدیر سود جو هم از این استان می رود در حالی که داغ تلخ بی کفایتی ایشان هم چون سلفش بر پیشانی این مردم خواهد نشست و قطعا غمی هم به خود راه نخواهد داد اگر زادگاه ما بعد از رفتن او خراب شود زیرا او به آنچه می خواسته رسیده است.

افسوس و صد افسوس که از همدان چیزی نمانده جز محرومیت و درد. چند سال قبل اگر رنج محرومیت بر پیشانی شهرمان نقش بسته بود حداقل دل خوش داشتیم به آب و هوای بهشتی شهرمان اما امروز همان را هم در حال از دست دادنیم. این مدیران فرصت طلب که به همدان تنها بعنوان نردبان ترقی یشان نگاه می کنند؛ درحالی که اگر بعد از آنها استخوانهای این پله هم بشکند هیچ گزندی به آنها نمی رسد، چوب حراج به باغات ارزشمند شهرمان زدند و این زمین ها را برای ساخت و ساز هروز به شخصی واگذار کردند بطوریکه در حال حاضر ریه های شهرمان در حال سوختن است اگر باور نمی کند یکبار هم که شده از انتهای هنرستان به بلوار ارم سری بزنید.

شاید از خود بپرسید این همه ظلم در حق همدان چرا صورت می گیرد می گویم نگاهی به مدیران این استان بیندازید. استاندارمان بومی است که دل برای استان بسوزاند یا فرماندارمان. وقتی این استاندار به شهر ما تحمیل شد شخصی که هیچ سابقه ای از مدیریت نداشت یک شبه نفر اول سازمان گردشگری استان شد و این در حالی بودکه برجسته ترین دانش آموختگان شهرمان که دانش آکادمیک را در رشته های مرتبط داشتند در حال مسافر کشی بودند یا در مغازه پدرانشان ور دستی می کردند و نتیجه اش شد این که کرمانشاه تنها میراث تاریخیش را ثبت جهانی کرد و ما که هنوز هیچ پرونده ای در یونسکو نداریم و به مشتی دروغ گوش می کنیم که مسبب این همه بدبختی استان می گوید.

در کدام شهر ایران حتی نماینده مجلس هم غیر بومی می شود که در دوره هشتم در همدان اتفاق افتاد. چطور شد که در شهرما به یکباره جوانی کرمانشاهی با 37 سال سن از تهران آمد و بی هیچ سابقه ای از مدیریت مدیر کل اداره کار استان شد در حالی که جوانان مستعد و ارزشمند شهرمان در حال دستفروشیند. در کجای ایران حتی کارمندان جزء هم از استانهای همجوار وارد می شوند. .واقعا از این تازه رسیده ها انتظار دارید کاری برای شهر ما بکنند.

نگارنده بارها به چشم دیده است اینها چگونه با زبان کردی در محل کار صحبت می کنند و وقتی یک ارباب رجوع همدانی مراجعه می کند اورا سر می دوانند و مسخره می کنند. فکرش را بکنید ما را در وطن خودمان تحقیر می کنند.

*سخن آخر:

ما زمانی برترین و مهمترین شهر غرب بودیم وحالا به مدد همین افرادی غیر بومی درحال سقوط به درجه دومیم و دیر نباشد که به لطف همین آقایان درجه سوم غرب شویم.

استثمار این مدیران غیر بومی شهرمان را نابود خواهد کرد. نامحرمان بر شهرما دست یازیده اند کاری کنیم.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبلاگ فرزند همدانی ، کد مطلب:570661 : www.farzandhamedani.blog97.ir