شعارسال : گرچه برای پیشبینی زود است و باید برای روشن تر شدن هر چه بیشتر حقایق . علنتی شدن مواضع، تا اجرایی شدن کامل تحریم های جدید ایالات متحده صبر کرد اما، سخنان دیروز رهبری مبنی بر رد چند باره ی مذاکره در حوزه امنیتی و بکارگیری از عبارت « چانه زنی » توسط ایشان، خبر از احتمال وجود نشانه هایی از گرایش به سمت مذاکره ی امنتی در پشت پرده میدهد. حرف و حدیث های که نشان میدهد برخی چندان هم بی میل نیستند تا گفتگوهای فرا هسته ای را با اتحادیه اروپا شروع کنند. چندی پیش رییس جمهور محترم در سخنانی گفتند‌: «‌ممکن است برخی بخواهند با ما حرفی بزنند، تشریف بیاورند حرف بزنند.»

هر چند ممکن است این حرف ها با هر ادعایی توجیه شود اما بیان چنین حرفی در چنین شرایطی نشانه ی خوبی نیست. نام مذاکره را «‌گفتگو »‌یا « حرف زدن » بنامیم یا هر چیز دیگری، نتیجه ی آن از حالا مشخص است. دو دهه پیش و در زمان دولت سازندگی، تصور شکاف موجود بین اتحادیه اروپا و امریکا موجب شد تا دولت وقت، پیشنهاد اتحادیه اروپا برای آنچه آنرا « گفتگوی انتقادی » مینامید، بپذیرد. پس از برگزاری چندین دوره مذاکره بین ایران و دولت های اروپایی، نتیجه ی تمام آن رفت و آمد ها این شد که دادگاهی در آلمان برای حادثه میکونوس علیه کشور و رییس جمهور وقت، هاشمی رفسنجانی حکم صادر کند.

چندین دور گفتگوی ایران و اروپا نه تنها موجب نزدیکی اروپا به ایران نشد که در نهایت با خروج سفرای اروپایی از ایران روابط بین ایران و اروپا تیره تر از قبل هم شد. همین روند مذاکره در دولت خاتمی با نام گفتگو های فراگیر ادامه یافت و در انتها زمینه ساز گفتگو های هسته ای شد. پایان تمام همکاری های ایران و اروپا و با وجود آنکه طرف ایرانی تمام خواسته های طرف اروپایی را عملی کرد به بیانیه ی سه کشور اروپایی علیه ایران منجر شد که زمینه ی ورود پرونده ایران به شورای امنیت را فراهم کرده بود.

حالا، در حالی دوباره حرف هایی از گفتگوی با اروپایی ها به گوش میرسد که اتحادیه اروپا صراحتا در یازدهمین بند آخرین بیانیه ی خود در مورد ایران، ارتباط با کشورمان را منوط به حل مسایل منطقه ای، موشکی و حقوق بشری کرده است. باید پرسید در چنین شرایطی چرا و چگونه میتوان از گفتگوی با اروپایی ها استقبال کرد؟

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت تحلیلی-خبری جهان نیوز، تاریخ انتشار: 4 آبان 1396، کدخبر: 560470، www.jahannews.com