به نظر می‌رسد «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی قصد خروج از انزوای بین‌المللی و ایفای نقش گسترده‌تر در عرصه جهانی را دارد چرا که او اعلام کرده است از این پس پیونگ یانگ تمام آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی خود را موقف خواهد کرد. او این تصمیم را پیش از دیدار با ترامپ رییس‌جمهوری امریکا اتخاذ کرده است؛ دیداری تاریخی که در ماه مه یا اوایل ژوئن انجام خواهد شد.

شبکه خبری «سی ان ان» با طرح پرسش‌هایی کلیدی می نویسد: «دقیقا چه چیزی سبب شده تا کیم به پای میز مذاکره آورده شود؟ آیا او از موضع قدرت پای میز آمده یا از موضع ضعف؟»

این شبکه خبری در ادامه می‌نویسد که سه سناریو در این باره مطرح هستند:

۱-تاثیر عامل اقتصاد

کیم از لحاظ اقتصادی بسیار آسیب‌پذیر است؛ بدان معنا که او در این برهه زمانی از موضع ضعف وارد مذاکره می‌شود. ما شاهد فروپاشی تجارت کره شمالی با چین هستیم و صادرات کره شمالی در سال گذشته با ۹۵ درصد کاهش مواجه بوده است و در ماه فوریه تنها ۹ میلیون دلار صادرات داشته است. واردات کره شمالی نیز به میزان یک سوم کاهش داشته و به ۱۰۳ میلیون دلار رسیده است.

این‌ها براساس اطلاعات و داده‌های رسمی چین هستند. ممکن است کاملا دقیق نباشند اما به خودی خود برای پیونگ یانگ مشکل‌ساز هستند و به طور کلی تجارت خارجی کره شمالی از زمان جنگ کره به این سو تضعیف شده است و علیرغم لفاظی‌های رهبران کره شمالی آن کشور همواره برای تامین مواد غذایی، سوخت و ماشین آلات خود وابسته به خارج بوده است. در داخل، اقتصاد کره شمالی با فشارهای زیادی مواجه است. به طورغیر رسمی دلار در کره شمالی دست به دست می شود و به فروش می‎رسد و فعالان بخش خصوصی نیز از آن استفاده می کنند این عامل نگرانی برای دولت کره شمالی است چرا که فکر می‌کند بخش خصوصی کنترل دولتی بر اقتصاد آن کشور را تضعیف می‌کند.

این موضوع کنترل دولت بر نرخ تورم و اعتبارات مالی را دشوار کرده است چرا که هر زمانی که مردم شمالی تصمیم به نقد کردن پول‌شان بگیرند این دلار است که برنده خواهد بود و این یک فروپاشی ارزی برای کره شمالی است.

پیونگ یانگ می داند که چین می تواند هر زمانی که بخواهد تحویل نفت خام را به آن کشور قطع کند. کیم به اندازه‌ای احمق نیست که این خطر را بپذیرد در نتیجه، مجبور شده که پای میز مذاکره بیاید. این امر به مثابه فرصتی برای آمریکا جهت ایجاد تغییرات عمده سیستماتیک در کره شمالی، از جمله پایان دادن به خصومت ناشی از اقتصاد فرماندهی شده استالینیستی و سیستم اجتماعی آن کشور است. این عادی‌سازی روابط می تواند مانع از درگیری کره شمالی با جهان شود.

این فرصتی کم‌نظیر برای یک نسل است. آمریکا به یاد می آورد که پس از مرگ کیم ایل سونگ در این مسیر ناموفق بود؛ قحطی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اواسط دهه ۹۰ میلادی کره شمالی را ویران کرد. کیم ممکن است زرادخانه هسته‌ای خود را از دست ندهد اما ممکن است مایل باشد آن را غیرقابل استفاده کند. باید مزیت مذاکره و دیپلماسی را حفظ کرد. البته این کار آسانی نخواهد بود.

۲- تسلیحات هسته‌ای اهرم قدرتی در دست کره شمالی هستند

کیم جونگ اون در شش سال رهبری‌اش بر کره شمالی استراتژی دقیق و هوشمندانه‌ای را در پیش گرفته است. او خود را رهبر یک کشور هسته‌ای نشان می دهد که قادر به دفاع از مردم خود است. این رهبر جوان از برنامه تسلیحات هسته‌ای کره شمالی دفاع می کند که تهدید واقعی برای امنیت جهانی است. او احساس اعتماد به نفس می کند و باور دارد که برنامه هسته‌ای کشورش رهبران خارجی را مجبور می‌کند تا او را برسمیت شناخته و به عنوان یک همکار در کنارش قرار گیرند نه یک فرد توسری خور و زبون.

کره شمالی با مذاکره میان ترامپ و کیم می تواند برای خود اعلام پیروزی کند. نه پدر او کیم جونگ ایل و نه پدربزرگش کیم ایل سونگ چنین دیداری را با رییس‌جمهوری از آمریکا انجام نداده بودند. مطمئنا این موضوع دست اون در داخل کره شمالی را برای تبلیغات به نفع رژیم سیاسی آن کشور را تقویت خواهد کرد. با این حال، واقعیت آن است که کره شمالی هنوز هم کشوری فقیر است که نیازمند کمک خارجی است.

کیم با سرعتی بالا در حال بازی است؛ آن هم با استفاده از تسلیحات هسته‌ای به عنوان کارتی در دست تا بتواند از طریق آن، دست‌اش را در مذاکرات آتی با کره جنوبی و امریکا تقویت کند.

سناریوی سوم: کیم در حال خرید زمان است تا از بروز جنگ خودداری کند

کیم تلاش می‌کند تا از شدت تحریم‌ها علیه کره شمالی بکاهد و از آن به عنوان منبع مشروعیت برای خود استفاده کند. او همچنین، تلاش می‌کند تا اتحاد نظامی کره جنوبی و امریکا را به خطر اندازد و در مقابل، اعمال محدودیت بر برنامه هسته‌ای و موشکی خود را ارائه می کند.

این اقدامات دیپلماتیک بخشی از تلاش او برای خرید زمان است. پیونگ یانگ ممکن است در محاسبات خود به این نتیجه رسیده باشد که خطر جنگ به سطح غیرقابل قبولی رسیده و به شدت افزایش یافته است و بهترین بازی آن است که اکنون در دور نخست زمامداری ترامپ که تهدیدات متعددی را علیه کره شمالی مطرح ساخته است کمی دیپلاتیک‌تر رفتار کند.

اگر جنگ بزرگی روی دهد کره شمالی می‌تواند آسیب‌های زیادی را به شهروندان امریکایی، ژاپنی و کره جنوبی وارد کند اما حتی در چنین صورتی نیز رژیم کره شمالی متحمل زیان‌های جبران‌ناپذیری خواهد شد. رهبران کره شمالی می‌توانند قدرت خود را از دست بدهند؛ حتی جان‌شان نیز در معرض خطر خواهد بود.

کره شمالی احتمالا با ارائه پیشنهاد محدودکردن برنامه آزمایش هسته‌ای و موشکی خود در اقدامی نمادین امیدوار است که ترامپ آن را بپذیرد. واقعیت آن است که در مرحله کنونی کره شمالی نشان داده که ایده از بین بردن تسلیحات هسته‌ای آن کشور یک خیال واهی است. اگر پیونگ یانگ تلاش می‌کند تا جلوی چرخش عقربه‌های ساعت را بگیرد، آمریکا باید آماده باشد تا از زمان به نفع خود استفاده کند: درخواست اعمال محدودیت شدید برای محدود کردن تهدید کره شمالی در زمینه حمله به قلمروی ایالات متحده. تا زمانی که برنامه هسته‌ای موشکی کره شمالی رو به جلو حرکت می کند زمان به نفع پیونگ یانگ است. اگر ترامپ دست کم بتواند جلوی این روند را بگیرد و جای امن‌تری را برای اروپایی ها و امریکایی ها درست کند می تواند اعلام پیروزی کند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته ازسایت آفتاب ، تاریخ انتشار 4اردبیهشت 97، کد خبر: 519718، www.aftabnews.ir